μία ώρα και κάτι στο Τζιχάνγκιρ


Σήμερα είχα ένα κενό. Στο πρόγραμμά μου εννοώ, γιατί από κενά η ζωή μου, άλλο τίποτα. Πήρα τα ηλεκτρονικά τσουμπλέκια μου και χοντρό πανωφόρι και ξεπόρτισα με συγκεκριμένο σκοπό. Να καθίσω κάπου έξω στη γειτονιά και να σας μεταφέρω το Τώρα της.


Επέλεξα το Smyrna, ως πιο κεντρικό πόστο, με τραπεζάκια πάνω στην Ακαρσού τζαντεσί. Για να περνά η ώρα πιο ευχάριστα, παρήγγειλα ταλιατέλες με κοτόπουλο και μανιτάρια. Τίγκα στην κρέμα, ο στρουμφομύκητας μύριζε κονσερβίλα(ς), αλλά χαλάλι. Είχα τον σκοπό μου όπως σας είπα.


Να παρατηρήσω την (όποια) ζωή να περνά από μπροστά μου με μορφή διερχόμενων ταξί,


γυναικών μοντέρνων ή πιο τραντισιονέλ,


η περτικαλάδα με τον πάγο με κρατά δροσερό στην παγωνιά,


ενόσω ο οδοκαθαριστής σκούπιζε τις γόπες των Muratti.


Και κάπως έτσι πέρασε μία ώρα και κάτι στο Τζιχάνγκιρ.

το φρι τουρ του Φλεβάρη


Νόμιζα ότι ο Φλεβάρης είχε ακόμα μια Παρασκευή...αλλά την πάτησα! Έτσι λοιπόν, το δεύτερο φρι τουρ στην Πόλη θα διεξαχθεί ΑΥΡΙΟ, στις 22 του μηνός! Αυτήν τη φορά, διασχίζουμε το Βόσπορο και...περνάμε στο Καντίκιοϊ της Ασιατικής Πλευράς! Σας περιμένω στην αποβάθρα του Καράκιοϊ, αυτήν που βρισκεται στην πλευρά του Βοσπόρου - όχι του Κερατίου, στις 4 το απόγευμα.


Για να μη σας περιμένω αδίκως όμως, παρακαλώ ενημερώστε με αν έρθετε, εγκαίρως και υπευθύνως. Το ζητάω, γιατί την έπαθα μια φορά στα νιάτα μου, που ξεροστάλιασα για ώρες έξω απο το Ράδιο Δράμα να προϋπαντήσω τον Dr Alban. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ο μπαγάσας!! Έχω ένα τραύμα νααααααααα από τότε, αλήθεια.



Update:
Τελικά στο τουρ, εμφανίστηκαν μόνο δύο τυχεροί (?) φίλοι του μπλογκ. Η Κατερίνα & ο Πέτρος και τους ευχαριστώ πολύ για την παρέα! Την επόμενη φορά, τι θα λέγατε να μας έρθετε κι εσείς; Για περισσότερες φωτογραφίες από το τουρ, επισκεφτείτε τη σελίδα του μπλογκ στο Facebook. 


100 σολωμοί, 200 αυγά, 300 τσίζκεϊκ, 400 πηρουνιές, 500 αναρτήσεις


Αν και για τους Κινέζους, μόλις χθες μεσάνυχτα μπήκε η Χρονιά του Φιδιού, για μας πέρασε ήδη για τα καλά ο πρώτος μηνάκος του 2013. Πώς τρέχει έτσι ο καιρός, ε; Κυριακή γαρ σήμερα, ξυπνάω στις 2μμ, μόνος στο σπίτι, για να δούμε τι έχω στο ψυγείο. Άλλαχ, Άλλαχ! Πού βρέθηκαν οι 100 σολωμοί να κολυμπάνε ανάμεσα στον άνηθο, να κάνουν κύκλους γύρω από το μπεγιάζ πεϊνιρί, ν' αφήνουν τα αυγά τους  κάτω από το βούτυρο; Να εδώ το έχω το μαχαίρι του Σογκούν, χλαπ, χλουπ, κλατςςςςς! Τα φιλετάκια τους τώρα πλαγιάζουν σε κατσικίσιο τυρί, σκεπασμένα με τριζάτη ρόκα.


Η μάχη με το ατιθασόψαρο, όπως ήταν φυσικό, δεν ήταν αναίμακτη. Γύρω στα 200 αυγά που φύλαγα να βάψω την Πασχαλιά, έγιναν ακουσίως στραπατσάδα, θαμμένη για πάντα αντί για κιβούρι, σε σουσαμένιο μπέιγκελ. Τον τάφο τους έρανα με πράσο, σκορδάκι, μαυροπίπερο και τον εναπομέιναντα σολωμό. Αιωνία τους η μνήμη.

 

Αντί για παξιμάδι δε, πρόσφερα στους γείτονες 300 κομμάτια τσίζκεϊκ. Από γεύση ωραίο, αλλά λίγο μπαγιάτικο, μια χαρά το ξεφορτώθηκα.


400 πηρουνιές του σχεδόν ζαχαρωτού σοκολατένιου φατζ, αρκούσαν τελικά για να γλυκάνουν την πικράδα του χαμού.


Και τι καλύτερο από 500 κόκκους καφέ να σπάσει, το αποβλακωτικό το μέλωμα. Πάει ταμάμ βλέπεις, με την αλμύρα του Βοσπόρου.


Τι λέει: Συνεχίζουμε παρέα για τις 600 αναρτήσεις. Σας ευχαριστώ.
Related Posts with Thumbnails