Πριν εγκαταλείψω καν την Αθήνα, η κοκκινομάλλα κυρία από τον ΑΒ Βασιλόπουλο μου μιλούσε συνεχώς για το Παντείχιο, μια γειτονιά της Πόλης όπου γεννήθηκε η μαμά της. Παντείχιo, Παντείχιο; Δεν καταλάβαινα για ποια περιοχή μου μιλούσε, δεν πήγαινε το μυαλό μου στο Πέντικ, ένα από τα μακρινά προάστια της Ασιατικής πλευράς, το οποίο άλλωστε μόνο ακουστά το είχα. Τα χρόνια πέρασαν και μόλις χθες με αξίωσε επιτέλους ο Αλλάχ να το επισκεφτώ κιόλας. Μια ήσυχη γειτονιά με δρομάκια, πεζοδρομάκια, πλατεϊτσες, συντριβάνια, με λιμάνι και μαρίνα στη θάλασσα του Μαρμαρά. Κόσμο πολύ να ψωνίζει ντοματοπελτέδες από τα μπακάλικα, μπουφάν από τα ρουχάδικα, μαλακές πιτούλες λαβάς από τους φούρνους, να ξαποσταίνει για ένα τσαγάκι στα καφενεία και οι μέλλουσες νύφες να μπαινοβγαίνουν με περισσή λαχτάρα στα πολλά (μα πάρα πολλά) καταστήματα νυφικών!
Οι συντηρητικές κουμπάρες με τις συμπεθέρες αγκαζέ έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν ΤΟ ΣΩΣΤΟ φουστάνι από μια πληθώρα μπουτίκ του γούστου τους.
Το ίδο όμως και οι άλλες, οι πιο ξεπεταγμένες συννυφάδες.
Αλλά και οι τρέντυ φίλοι του γαμπρού δε μένουν στην απ' έξω.
Για τη Νύχτα της Χένας δε (Kına Gecesi), που προηγείται κάποιες ημέρες του επίσημου μυστηρίου, οι (για ακόμα λίγο τουλάχιστον) παρθένες μπορούν να προμηθευτούν ένα αραμπέσκ φορεματάκι πριν αφήσουν οριστικά και αμετάκλητα πίσω τους
Η τελευταία, αλλά εξίσου σημαντική στάση, γίνεται στα εσωρουχάδικα για το απαραίτητο σέξυ κομπινεζόν της Πρώτης Νύχτας.
Κι η ζωή συνεχίζει να κυλά ράθυμα κι ευτυχισμένα στους στρωμένους με τούλια, κουφέτα και πλαστικά ροδοπέταλα δρόμους του Πέντικ.
11 comments:
Απαντάω, προφανώς, εδώ:
Ναι, ναι! Εγώ σας ήρθα πριν 3-4 χρόνια. Η εντύπωσή μου ήταν παράξενη. Βρήκα ότι η Ιστάμπουλ είναι πολύ όμορφη, έχει-όντως, για δες!-ευρωπαϊκές γωνιές. Όμως, έχει-εννοείται-ριζωμένη την αραβική υπόσταση. Και αυτό, εκτιμώ, ότι χαλάει κάπως τη συνταγή. Η αδιάκριτη παρουσία της πάνοπλης(!) αστυνομίας στην πόλη είναι, αν μη τι αλλο, disturbing. Η εικόνα του Κεμάλ ομοίως. Δεν ένιωσα ασφαλής ούτε ένα λεπτό. Αν με γνώριζες καλύτερα, θα γνώριζες ότι ταξιδεύω πολύ και έχω πάει σε αρκετές αραβικές χώρες. Την ανασφάλεια της Ιστάμπουλ δεν την έχω νιώσει πουθενά αλλού. Ούτε καν στην υπό σκληροπυρηνική ηγεμονία Συρία, όπου μου συνέβησαν πολλά και διάφορα. Πάντως, είναι σίγουρα η πιο ολοκληρωμένη αραβική πόλη που έχω γνωρίσει.
Εσύ τι λες; Οι έρωτες είναι έρωτες, φαντάζομαι, ε;
Απρόσεχτη σύνταξη: Και αυτό, εκτιμώ ότι, χαλάει κάπως τη συνταγή.
Εχμ.. Σ.Π.Ρ.
"Αραβική" ;;;
Μην σε ακούσει μόνο κανένας τούρκος.. :-)
japetus,
Δεν βαριέσαι... Κάθε λαός έχει τις δικές του ψευδαισθήσεις. Να υποθέσω ότι αρνούνται την αραβική υπόσταση, λοιπόν; Δεν μου κάνει εντύπωση.
Αγγελή??
Μήπως μας ετοιμάζεις κάτι και μας έφτιαξες αυτό το θεματάκι?? :))
Για νυφικά διαβάζω,για κουμπάρες,για συννυφάδες,για trendy φίλους του γαμπρού(εμάς εννοείς? :) )
καλά οι συννυφάδες και οι συμπεθέρες - οι κουμπάρες ποιες είναι στον ...τούρκικο πολιτικό γάμο;
ή απλώς τρόπος του λέγειν;
παρεμπιπτόντως, Αγγελή,ισλαμικό γάμο κάνουν μόνο αυτοί του Ερντογάν,ή και κάποιοι ξεμαντίλωτοι;
Διαβάζω συχνά το ιστολόγιο σου και γελώ πολύ,
Λία.
Σ.Π.Ρ. μου,
Δεν έχω πάει στη Μέση Ανατολή, αλλά δε νομίζω ότι η Πόλη θυμίζει κάτι αραβικό. Όχι ότι δε συναντάς μαντήλες, αλλά και μπούργκες ή τουρμπάνια σε πολλές γειτονιές, αλλά ακόμα και τότε το βλέπω σαν κάτι τουρκικό ή καλύτερα ένα Οθωμανικό κατάλοιπο.
Λες να φταίει ο έρωτας μου για την Πόλη; Μπορεί:)
Japetus, για ακόμα μια φορά από το σχόλιό σου φαίνεται πόσο καλά ξέρεις τους Τούρκους. Aferin!
Γιάννη μου, έτσι που δεν κρατώ το στόμα μου κλειστό και σας τα λέω όλα, εσείς οι αναγνώστες του μπλογκ θα ενημερωθείτε πριν καν το μάθουν οι κολλητοί μου.
Α ρε τρέντυ τύπε!
Λία,
Χαίρομαι που απολαμβάνεις το μπλογκ, κι εγώ γελάω μ' αυτά που γράφω. Αλήθεια!
Οι κουμπάρες κι οι κουμπάροι δεν είναι σχήμα λόγου, μιας και στον Τουρκικό γάμο, που θυμίζω ότι είναι ΜΟΝΟ πολιτικός, υπάρχουν όπως και στην Ελλάδα μάρτυρες (şahit στα τουρκικά). Έχω παντρέψει κι εγώ τον κολλητό μου τον Cem με την Aysegul (http://angelisandtheistanbul.blogspot.com/2008/12/blog-post_7535.html), με "μεγάλη επιτυχία".
Όσον αφορά στον εθιμοτυπικό ισλαμικό γάμο, που συνήθως προηγείται του πολιτικού, γίνεται παρουσία του Ιμάμη, αλλά και μαρτύρων. Βέβαια, δεν έχει καμία μα καμία θεσμική αξία και δεν κατοχυρώνει νομικά την ένωση του ζευγαριού.
Τέτοια τελετή κάνουν οι περισσότεροι από τους πιστούς Μουσουλμάνους, αλλά συχνά και μοντέρνα ζευγάρια που δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τα Θεία.
Για παράδειγμα, το δικό μου ζευγάρι που ήταν alternative, έκανε και τους δύο γάμους. Και τι κατάλαβαν θα μου πεις;
Ευχαριστώ Αγγελή.Ότι μόνο ο πολιτικός είναι έγκυρος στην Τουρκία το ήξερα,απλώς αναρωτιόμουν πόσο συχνός είναι ο ισλαμικός και "τι είδους" Τούρκοι κάνουν και αυτόν.
Για το μπλογκ σου, με την καλή εννοια γελάω,πάντως!
Λία
Βρε Αγγελή
Πώς και ξέπεσες ο «κολωνακιώτης της Πόλης» στο ταπεινό και επαρχιακό Παντείχιο; Αμάν κάναμε παλιότερα να σε πείσουμε να ταξιδέψεις προς εκείνη τη μεριά και να επισκεφθούμε τον κήπο της Μαρίας.
Περίεργο που σου έκαναν εντύπωση τα πολλά (μα πάρα πολλά) καταστήματα νυφικών!
Άραγε τι φταίει και δεν πρόσεξες πιο πριν, τα ακόμα πιο πολλά ανάλογα καταστήματα στο Φατίχ, που τόσο συχνά επισκέπτεσαι; Μήπως ωρίμασαν καταστάσεις, όπως πονηρά υπονοούν και οι άλλοι φίλοι σου;
Όλα τα πρόσεξες. Μέλλουσες νύφες, συντηρητικές κουμπάρες, συμπεθέρες, ξεπεταγμένες συννυφάδες, γαμπρούς με τρέντυ φίλους, νυφικά, τουαλέτες, αραμπέσκ φορεματάκια για το Kına Gecesi, σέξυ κομπινεζόν, τούλια και κουφέτα.
Δεν πρόσεξες όμως το ουσιαστικότερο. Πόσα πολλά συμβολαιογραφεία υπάρχουν και ευδοκιμούν στις περιοχές που ανθεί η αγορά των νυφικών. Απαραίτητα για να συνταχθούν προφανώς τα προικοσύμφωνα, όπου θα ορίζουν τι παίρνει το περήφανο και αρειμάνιο αρσενικό ως επιβράβευση για το σάλτο μορτάλε που επιχειρεί και για το σύμφωνο αιώνιας υποταγής στο πραγματικά ισχυρό φύλο. Μωραίνει, βλέπεις, κύριος ον βούλεται απωλέσαι.
Άντε και στα δικά σας, οι ανύμφευτοι.
ΠανΚαπ μου,
Βρέθηκα στο Πέντικ για ειδική αποστολή. Δε σου κρύβω ότι πήγα με βαριά καρδιά. Ευτυχώς έφυγα με βαρύ στομάχι από τις νοστιμιές της Φατός τεϊζέ!
Οι νύφες προέκυψαν στην πορεία, αλλά δεν ξέρεις ποτέ. Όλο και κάπου μπορεί να χρειαστεί η ενημέρωση για την τρέχουσα γαμήλια μόδα.
Το Πεντίκ ήταν ένα μικρό ελληνικό ψαροχώρι στις αρχές του 20ου αιώνα (Παντικάπαιον, στην καθαρεύουσα) και κατοικήθηκε κυρίως από ανταλλαγέντες Τουρκογιαννιώτες το 1924, που στην πλειοψηφία τους είναι Ελληνικής (Ηπειρώτικης) ή Αλβανικής καταγωγής, που σε κάποια περίοδο της Τουρκοκρατίας εξισλαμίστηκαν ( σχεδόν 5 αιώνες είν' αυτοί). Οταν ήλθαν εκεί, είχαν ως μητρική γλώσσα τα ελληνικά, κάτι λίγα τουρκικά μόνο. Τώρα βέβαια έχει αλλάξει από τότε. Οχι τιποτ' άλλο, αλλά ο κόσμος μας είναι πολύ μικρός. Ποιά αραβική πόλη, ΣΠΡ, αραβική όσο και τα Γιάννενα. Αυτά τα ξέρω από τα διαβάσματά μου και από προφορικές διηγήσεις συμπολιτών μου.
Αν ξαναπάς, ρώτα κανένα κάτοικο, κυρίως μεγάλης ηλικίας σχετικά, θα σου πει.
Post a Comment