και στο κεφαλάκι σας!

Όπως όλα τα κορίτσια, έτσι και η Σερπίλ ονειρευόταν από τοσοδούλα να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας, ουπςςς του τζαμιού, ξανά-ουπςςς του Δημαρχείου (στοίχημα ότι δεν ξέρετε ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει θρησκευτικός γάμος). Μεγαλώνοντας, η τύχη τής χαμογέλασε, βρήκε τον πρίγκηπα της τον Οζάν, με τον οποίο δεν άργησαν και πολύ να  πάρουν τη μεγάλη απόφαση. Και τι καλύτερη ιδέα, να ξεκινήσουν την κοινή ζωή τους σ' αυτήν τη σύγχρονη ζούγκλα που ζούμε, από ένα γαμήλιο γλέντι, μέσα στο δάσος του Βελιγραδίου (εικοσικάτι χιλιόμετρα από το Τάξιμ)! 


Βέβαια, για να εκπληρώσει η Σερπίλ το όνειρό της, οι καλεσμένοι έπρεπε να γίνουμε Κοσοβάροι πρόσφυγες, επηρεάστηκα βλέπετε από το όνομα του δάσους! Το λεωφορείο από Τάξιμ για Μπαχτσέκιοϊ τίγκα, οι οδηγίες εισπράκτορα και επιβατών για το που πρέπει να κατέβω αντικρουόμενες, ο ποδαρόδρομος από την κεντρική πύλη μέχρι τον χώρο της τελετής μακρύς. Πρόλαβα στο παρατσάκ.


Η εκπρόσωπος του Δήμου με την σατέν βυσσινί ρόμπα, μπαίνει κατευθείαν στο ψητό: 
Θα το πάρεις το κορίτσι/αγόρι;
Εβέτ! ο ένας
Εβέτ! κι άλλος, 
υπογραφές από τους 2 μάρτυρες (Εσρά και Σερτάτς) και δώστου τα λευκά μπαλόνια να ξεχύνονται στον ουρανό!
 

Η συγκίνηση και το χειροκρότημα όμως, ως γνωστόν, ανοίγουν την όρεξη. Κοπιάστε λοιπόν στο ξέφωτο μετά το γεφυράκι, οι νεραϊδούλες πέρασαν και στόλισαν από νωρίς, μην αργείτε!


Κι αφού τελειώνει με τις αναμνηστικές φωτό για το κομοδίνο και τα οικογενειακά του άλμπουμς, το νεόνυμφο ζεύγος κάνει είσοδο (ή έξοδο καλύτερα) εντυπωσιακή! Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είχε λιγότερα πυροτεχνήματα!


Οι δυο συμπεθέρες δε, αγκαλιασμένες μου ποζάρουν. Μακάρι να μείνουν στο αγκάλιασμα, να μην το γυρίσουν στην ελληνορωμαϊκή πάλη, για το ποια θα μεγαλώσει τα εγγόνια:)
 
 

Το μενού είχε τα μεζεδάκια του τα κρύα (τυράκι, φασολάκια λαδερά, σαρμά, μελιτζανοσαλάτα, εζμέ με καρύδι), πατσάγκα (μπορέκι με παστουρμά), πράσινη σαλάτα και για κυρίως, κοτόπουλο με μπεσαμέλ, χωριάτικα ζυμαρικά (ερίστε) και βραστά λαχανικά. Μια χαρά:)


Κι εκεί που τρώγαμε, τσουπ και το ζευγάρι..για το λογαριασμό! Εντάξει, εντάξει, πλάκα κάνω! Εννοείται ότι με όλη την καρδιά μας, οι φίλοι τους καρφιτσώσαμε το κατιτίς μας. Άλλος λεφτά, άλλος χρυσές λίρες, άλλος πέρασε βραχιόλια στους καρπούς της νύφης.

 

Και μετά, δώστου χορός!

 

Κι εκεί που το γλέντι κόρωσε, τα χρειάστηκα! Μου ήρθε μια πικάντικη μυρουδιά, την κάτσαμε σκέφτηκα, 300 άτομα να χορεύουν σε έκσταση, με παστουρμά να μεταβολίζεται εντός τους, δεν θα τη βγάλουμε καθαρή (κυριολεκτικά)! Ευτυχώς που ο δράστης τελικά ήταν ο καπνός-εφέ.

 

Κι ενώ η μουσική πιο πολύ παρέπεμπε σε μπιτς μπαρ στο Μπόντρουμ, να 'σου ο δυνατός πνευμόνης με την γκάϊντα, φερμένος από το Ρίζε, την πατρίδα του Οζάν. 


Τα χέρια γίναν αλυσίδα, τον μαγικό αυλό τον διαβάσατε; Υπνωτισμένοι λες, οι καραντενιζλήδες στιφογύριζαν γύρω από το τομάρι του ζώου με το βελουτέ ελεκτρίκ κάλυμμα.


Έφτασε κι η σειρά της τούρτας, λευκή και γλυκιά, έτσι να είναι κι η ζωή τους όλη:)

 

Κι η βραδιά πήρε να τελειώνει.. Εκεί, μέσα στο δάσος με τα ξωτικά, μια παρέα ξανάσμιξε για να χαρεί με την χαρά των φίλων. 



Πάντα τέτοια να 'χουμε! Να ζήσουν τα παιδιά, τους εύχομαι καλούς απογόνους! Όσο για σας...και στο κεφαλάκι σας!

11 comments:

Γιάννης Χρ. said...

..και σε σένα 'στο κεφαλάκι σου' :)
Βλέπεις εμείς την 'γλυτώσαμε'...εάν και δεν θα με χάλαγαν οι χρυσές λίρες,τα βραχιόλια κλπ κλπ :)
Σχετικά με τους γάμους πάντως...γιατί είχα την εντύπωση ότι γίνονται και θρησκευτικοί? (δεν μου τα έμαθαν καλά?)...

Angelis said...

Καλέ μου Γιάννη,
η ιστορία σου με άγγιξε πραγματικά.
Μήπως να μας την έγραφες;

Τους ξέρω πια τους αναγνώστες μου, τρελαίνονται γι' αγάπες κι έρωτες!

Όσο για το τι σου έμαθαν και με ποιο σκοπό, θα το συζητήσουμε την επόμενη φορά που θα μας έρθεις.

Σου χρωστώ και κέρασμα άλλωστε:)

Γιαννης Χρ. said...

Καλύτερα να μην σας γράψω την ιστορία μου γιατί είναι γεμάτη πάθος, είτε καλό είτε κακό :)
Μου χρωστάς και σου χρωστάω,την επόμενη φορά θα το οργανώσω καλύτερα, όχι τίποτα άλλο αλλά θα σου έδωσα την εντύπωση ότι είμαι και ακατάδεκτος :)

ΥΓ. Απ ότι βλέπω και εσύ και ο φίλος μας γράψατε άρθρα....η γκρίνια μου έφερε αποτέλεσμα :)

stavriani said...

πεθαίνω για την πρώτη φώτο, ειδικά γι' αυτό το ......άκι στα δεξιά. Τέτοιο βλέμμα, ούτε η Βουγιουκλάκη! Μπράβα!

Anonymous said...

Όλα καλά - αλλά πυροτεχνήματα μέσα στο δάσος; olmaz!

Angelis said...

θυμήθηκες την Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη που έβαλε φωτιά στο δάσος της Φιλοθέης ε;

τώρα που το λες, δεν ήταν και πολύ σώφρον. ευτυχώς πάντως, δε σημειώθηκαν παρατράγουδα:)

Anonymous said...

Το ιστολόγιό σου είναι μία από τις απολαύσεις μου και σ ευχαριστώ γι αυτό! Λατρεύω την Πόλη κι έχω την αίσθηση ότι ταξιδεύω στις γειτονιές της κάθε φορά που διαβάζω τα σχόλιά σου... Μήπως θα μπορούσες να γράψεις περισσότερα για τις σχετικές εμπειρίες σου με τους Καραντενιζλήδες ? Ελπίζω να μην είμαι πολύ απαιτητική...έχω διαβάσει και ακούσει διάφορα και μ ενδιαφέρουν πραγματικά οι απόψεις σου!(Η καταγωγή μου είναι από κει...)

yogaμάνα said...

Καλα εγραψες παλι!!! τι περιγραφη τι φωτογραφιες. Μηπως να συνεργαστουμε για τους γαμους??? χεχεχε καλα να περνας τζιερι μ!

Angelis said...

@ Anonymous

Ζώντας στην Πόλη, καθημερινά έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους από κάθε γωνιά του σύγχρονου Τουρκικού κράτους και της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Χωρίς να είμαι εθνολόγος, βρίσκω πολλά κοινά μεταξύ των Ποντίων της Τουρκίας και αυτών που ζούν για παράδειγμα στο χωριό μου στη Β. Ελλάδα.

@Yogamama

Στον επόμενο γάμο θα σε φωνάξω, να έρθεις με το αγγελούδι σου!

ΠανΚαπ said...

Το λέει η ιστορία και το διαπίστωσα.
Ούτε και γω είμαι εθνολόγος, όμως ζώντας μέσα σε Πόντιους και έχοντας πολλούς φίλους, αλλά και κουμπάρους Ποντίους, σας διαβεβαιώ ότι όχι μόνο έχουν πολλά κοινά αλλά είναι ένα και το αυτό. Προτερήματα αλλά και ελαττώματα σε υπερθετικό βαθμό.

Unknown said...

Καλημερα Αγγελη!!
Ειμαι η Κατερινα, μενω αθηνα και σε διαβαζω με μεγαλη απολαυση (και μεσω fb)!! Επισης σε θαυμαζω πολυ, γιατι εκανες κατι που θελω και εγω ΠΟΛΥ να κανω!! Να μεινω στην Πολη, κατι που του χρονου μαλλον θα προσπαθησω!!
Το συγκεκριμενο κειμενο με αγγιξε πιο πολυ απο ολα τα αλλα, και θα σου πω γιατι..
Καπου τον Σεπτεμβρη τελειως τυχαια (kismet :P) μου μιλησε διαδυκτιακα ο δικος μου Ozan! Αρα καταλαβαινεις οτι μολις διαβασα το ονομα του γαμπρου τρελαθηκα!! χαχα
Παιζει να ερθω τα χριστουγεννα!! Αν τελικα πανε ολα καλα και ερθω, θα ηθελα πολυ να σε γνωρισω!! Μεχρι τοτε θα συνεχιζω να "μορφωνομαι" διαβαζοντας σε!! να περνας τελεια!! Φιλια!!

Related Posts with Thumbnails