Θα Την αφήσω για μερικές βδομάδες στην ησυχία Της. Αν μου έρθει στο μυαλό - μάλλον δύσκολο να μου φύγει και καθόλου - θα Την αγαπήσω ακόμα περισσότερο με την καρδιά μου. Της αφιερώνω ένα καψουροτράγουδο, ο έρωτας σηκώνει άλλωστε τσαλίμια.
Γλυκό τσίμπημα οι θύμησες από το μακρινό καλοκαίρι του '96 και τις πρώτες διακοπές χωρίς γονείς - οριστικό κόψιμο του ομφάλιου. Συν-πειρατίνα η Εύα από τα Κουδούνια, να ανακαλύπτουμε τους Παραδείσους του Αιγαίου. Μικροί Κολόμβοι, όταν ακόμα η Σαντορίνη φάνταζε στα επαρχιώτικα μυαλουδάκια μας, τουλάχιστον ως διαστημικό ταξίδι στη Σελήνη (τί να κάνουν άραγε τα παιδιά από την Καβάλα; Αααα, ρε Στέφανε!). Κι ακόμα πιο πίσω στο '87, το ραδιόφωνο στο ξεσκούφωτο ντεσεβώ στη διαπασών κι εγώ με αδερφό, ξαδέρφια και θεία Βούλα στην παλιά Εθνική, Ασπροβάλτα - Παραλία Οφρυνίου. Να στριγκλίζουμε σαν να μην υπάρχει αύριο το χιτ της θερινής σεζόν, ο Λέων της Αμφίπολης απέναντι, να μας κοιτά ατάραχος.
Ραντεβού το Σεπτέμβρη αγαπημένη/οι