Όπως λέω και σε φίλους που με επισκέπτονται, η Πόλη είναι ευλογημένη με θάλασσες, λόφους, γόνιμα εδάφη, νησιά, ψάρια και αμέτρητο φυσικό πλούτο και ομορφιές.
Έλα ντε όμως, που δεν είχε από αρχαιοτάτων χρόνων πόσιμο νερό, όσο χρειαζόταν για να ξεδιψάσει τα κατά τα άλλα καλομαθημένα της τέκνα. Τι μεδουσοφυλαγμένες υπόγειες δεξαμενές, τι κυκλώπεια υδραγωγεία, Ρωμαίοι/Βυζαντινοί/Οθωμανοί ηγεμόνες έκαναν τα πάντα για την υδροδότηση της τεράστιας πολιτείας.
Το άγχος για πόσιμο νερό ταλανίζει ακόμα και σήμερα την Πόλη. Το νερό από τις βρύσες δεν είναι πόσιμο. Δεν πίνεται, όχι γιατί απλώς δεν έχει ωραία γεύση, αλλά γιατί δεν το επιτρέπει η ποιότητά του.
Το πρόβλημα λύνεται με εμφιαλωμένο νερό, που κυκλοφορεί σε τεράστιες μποτίλιες των 19 λίτρων (αν δεν κάνω λάθος), όπου προσαρμόζοντας μια αντλία (τρόμπα) στο πάνω μέρος της, έχεις στη διάθεση σου ένα "μικρό πηγάδι" καθαρού και γάργαρου νερού.