η μετενσάρκωση του θείου Σινάν


Πιστεύετε εσείς στην μετενσάρκωση; Ή μήπως στη μετεμψύχωση; Εγώ πάντως, όχι ότι τις πολυξεχωρίζω κιόλας, απαντώ αρνητικά. Αλλά αν τελικά υπάρχουν, λέτε να πληρώσω τη δυσπιστία μου, με επιστροφή σε τούτη τη γη ως θηριοδαμαστής στο Circo Medrano, να παίζω το κεφάλι μου κορώνα-γράμμα στο κλουβί με τα λιοντάρια ή ως τελωνειακός υπάλληλος στα σύνορα της Β. Κορέας, να κόβω φλέβες που περνά ένας τουρίστας τη δεκαετία ή ακόμα χειρότερα να ξαναγυρίσω ως Πολιτικός Μηχανικός και να παλεύω με Autocad, τεχνικές μελέτες και διευθετήσεις χειμάρρων; Μπρρρ, με πιάνει σύγκρυο, μόνο που το σκέφτομαι και μεταξύ μας προτιμώ το σενάριο νούμερο 1!


Για να πούμε όμως και τα καλά της μετεν-τέτοιας, για φανταστείτε να επέστρεφαν στον κόσμο οι αγαπημένοι μας άνθρωποι που έφυγαν είτε από βαθιά γηρατειά, είτε από ανίατες αρρώστιες, είτε από ατυχήματα; Ίσως να μην έρθουν όπως τους γνωρίζαμε, τα φυσικά ή τα ψυχικά τους χαρακτηριστικά θα είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που είχαν στην προηγούμενη ζωή τους. Ίσως δηλαδή να έχουν ίδια όψη αλλά διαφορετική προσωπικότητα, ίσως αντίθετο φύλο, ίσως κόντρα σουλούπι και μάλλον δεν θα μιλούν την ίδια γλώσσα! Πριν αρχίσετε να λέτε ότι ο Αγγελής φλίπαρε, για κοιτάξτε την παρακάτω φωτογραφία, σας θυμίζει κάποιον; Όχι; Κι όμως, η γιαγιά των φίλων μου Ντενίζ και Ονούρ (που είναι δίδυμοι), με το που με είδε με πέρασε για τον εικονιζόμενο, αποθανόντα γιόκα της!


Μιλάμε ότι η γυναίκα υπέστη σοκ! Πάλι καλά που δε με είδε λάιβ, αλλά σε φωτογραφία που βγάλαμε με τα παιδιά, γιατί μπορεί να έμενε και στον τόπο η καημενούλα. Έχασε τον ακριβό της γιο από μια σπάνια ασθένεια στο αίμα. Ο Σινάν, έτσι έλεγαν το μακαρίτη, γνωρίζοντας από μικρός το δυσοίωνό του μέλλον αποφάσισε να μην κάνει οικογένεια και να ζήσει μια μάλλον μοναχική ζωή, για να αφήσει όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους να τον θρηνούν. Τα ανίψια του, μου τον περιγράφουν ως έναν ευγενικό, ήρεμο και καλοσυνάτο τύπο, αλλά και λίγο μελαγχολικό. Ο Σινάν τελικά δεν ξέφυγε του ριζικού του και πέθανε σε σχετικά νεαρή ηλικία, πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια. Ως γνωστόν, ο χρόνος μαλακώνει την οδύνη του χαμού, όχι φυσικά της μανούλας του, αλλά τουλάχιστον των ανιψιών, με τα οποία σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι λιγουλάκι μακάβριο. Ο Ντενίζ δάνεισε το τζελ μαλλιών και ο Ονούρ ανέλαβε τη φωτογράφιση!


Το αποτέλεσμα ίσως να μην εντυπωσιάζει με την ομοιότητά του, η οποία έχασε μετά το τελευταίο κούρεμα. Πάντως, αν βάλουμε τις δυο φωτογραφίες δίπλα-δίπλα, θα καταλάβετε ότι η γιαγιάκα δεν υπερβάλλει καθόλου. Συνέχεια μάλιστα με προσκαλεί για φαγητό στο σπίτι, αλλά προς το παρόν το αποφεύγω ευγενικά. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, ίσως να εφαρμόσω στην πράξη τις απειλές προς τα δίδυμα και να παίξω τη μετενσάρκωση του Σινάν στη γιαγιά μπας και μου γράψει όλη την περιουσία. Για δυο-τρία σπιτάκια στην Πόλη, αλλάζω και το όνομα. Τί Αγγελής, τί Σινάν, σιγά τη διαφορά. Άσε που θα επιβάλω στα παλιόπαιδα να με φωνάζουν και νταγί*!

*νταγί (τουρκ. dayı) σημαίνει θείος (μόνο όμως, ο αδερφός της μάνας σου)
Related Posts with Thumbnails