Buyuk Londra Hotel


Θρυλικό ξενοδοχείο του Πέραν με μεγάλη ιστορία, που ξεκινά το 1892 από 2 Έλληνες επιχειρηματίες, τον Λ. Αδαμόπουλο και τον Ν. Απέργη.



Κατά τη λαμπρή πορεία του στέγασε τους επιφανείς ταξιδιώτες του Orient Express, υπήρξε καταφύγιο αυτοεξόριστων καλλιτεχνών, ενώ συχνά αποτελεί σκηνικό για τις ταινίες του Φατίχ Ακίν (βλ. Crossing the Bridge: The Sound of Istanbul).


Ακόμα κι αν δεν καταλύσετε στο ξενοδοχείο, μια επίσκεψη επιβάλλεται, μιας και αποτελεί εμπειρία το να απολαύσετε τσάι ή ένα ποτό στο lobby, ή στο roof garden με θέα τον Κεράτιο Κόλπο.

Σαν τον τσιγγάνο..

Τους αγαπώ, μ' αγαπούν και με περιθάλπουν παντοιοτρόπως, όσο βρίσκομαι στην Πόλη. Μιλάω για τους Τούρκους φίλους μου. Αυτήν την περίοδο λοιπόν που ψάχνω για σπίτι, αρχικά με φιλοξένησε ο κολλητός μου ο Έμρα, στο Καντίκιοϊ της Ασιατικής πλευράς.



Όταν όμως ήρθε η φαμίλια του, αν και τους ξέρω καλά τους ανθρώπους, δεν υπήρχε αρκετός χώρος. Έτσι κατέφυγα στη γλυκιά Σερπίλ, στο Γκιούλμπα.



Βέβαια, δε μένει μόνη της, οπότε μετακόμισα 2 μέρες μετά στην επίσης γλυκιά Γιαμούρ (κοπέλα του Τζεμ) στο Ετιλέρ, όπου και συγκάτοικο είχε και εξετάσεις!



Τότε ήταν που μου άνοιξαν το σπίτι τους τα αδέρφια Ατακάν & Ατατζάν στο Γκιούλτεπε , απίστευτοι τύποι και οι δυο τους!


Δεν μπορούσα όμως να μείνω επ' άπειρο και να καταχραστώ τη φιλοξενία τους. Εκεί ήταν που άνοιξαν οι ουρανοί και η καλή μου Τούμπα (όχι, δεν είναι Σαλονικιά!),



μίλησε για το οδοιπορικό μου στο φίλο της τον Ουμίτ, ο οποίος χωρίς να με ξέρει(!), με προσκάλεσε να μείνω στο σπίτι/παλάτι του, στην κλασάτη γειτονιά του Γκιουμούσουγιου, για όσο χρειαστεί!



Καλά μου παιδιά, μετά από τέτοιες εμπειρίες, μου λέτε πώς να μη θεωρώ την Πόλη σπίτι μου;

ΥΓ: Για ρίξτε μια ματιά στον πίνακα με τα κοινόχρηστα. Στο διαμέρισμα #5, ήταν το γραφείο του Al Jazeera!


Istanbul Modern



Είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά στο μουσείο σύγχρονης τέχνης, οπότε το επισκέφτηκα την περασμένη Κυριακή.



Η θέα από το μουσείο, μιας και βρίσκεται επάνω ακριβώς στην Ευρωπαϊκή όχθη του Βοσπόρου, είναι ονειρική: Ασία και παλιά Πόλη στο πιάτο. Επειδή δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεση μου και πεινούσα σαν λύκος, προσπέρασα την έκθεση και κατευθείαν έπιασα μια θέση στην μπάρα του εστιατορίου. Ατύχησα βέβαια, αφού ακριβώς μπροστά στη διάφανη πρόσοψη και το μπαλκόνι του μουσείου, ήταν αραγμένα 2 μεγαθήρια κρουαζιερόπλοια τύπου Queen Mary!



Η σούπα ημέρας με χορταρικά και χειροποίητα ζυμαρικά πάντως, μου πήρε τον καημό, ενώ το καλαθάκι με τα 6 (!) διαφορετικά είδη ψωμιού που τη συνόδευε (με γλυκάνισο, με μπαχαρικά, τραγανές πιτούλες, μυρωδάτα ψωμάκια κ.ά.) και το μπολάκι με το αρωματισμένο ελαιόλαδο μου πήραν την καρδιά!



Όπως καταλάβατε, πιστεύω ότι ένα Μουσείο είναι επιτυχημένο, όταν χορταίνει τόσο το πνεύμα, όσο και το σώμα..

Ανάσταση στην Αγία Τριάδα

Αν και μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μου, το πλήθος των Ελλήνων στους δρόμους και τις εκκλησίες της Πόλης με ξεγέλασε.



Το βράδυ της Ανάστασης επισκέφτηκα με τη Michele, τον Benno, την Barbie και τη Μιμίκα την εκκλησία της Αγίας Τριάδος Ταξιμίου. Πρώτα βγήκε το Άγιο Φως, και σε λίγο ο ιερέας άρχισε να διαδίδει το αισιόδοξο μήνυμα: "Χριστός Ανέστη!". Μην περιμένετε βεγγαλικά και πυροτεχνήματα. Όλα έγιναν με τη νηφαλιότητα που τους αρμόζει.




Δυσκολεύτηκα να βρω άλλους κατόχους κόκκινων αυγών, αλλά όταν βρήκα..νίκησα ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ! Έσπασα 7 αυγά!!



Τότε άρχισαν να αμφισβητούν την φυσική προέλευση του ανίκητου αυγού μου, και φοβόταν να με αντιμετωπίσουν!



Όπως τους διαβεβαίωσα, το αυγό μου ήταν απόλυτα φυσικό, πλην όμως μου το έδωσε ένα "αγιασμένο" χέρι. Περισσότερα δεν μπορώ να πω!

Χριστός Ανέστη φίλοι μου, Χρόνια Πολλά!

ΥΓ: Κάποιες από τις παραπάνω φώτος, μου τις έστειλε ο Benno.

Ζάππειο Παρθεναγωγείο


Είχα την τύχη να επισκεφτώ το ιστορικό αυτό σχολείο και μάλιστα να ξεναγηθώ από τη σημερινή διευθύντρια του, κυρία Δέσποινα Παπίνη.


Αν και ως εκπαιδευτικό ίδρυμα ξεκίνησε το θαυμαστό έργο του από το 1875, μόλις 10 χρόνια αργότερα κατασκευάστηκε το παρόν κτίριο, ακριβώς δίπλα στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος του Ταξίμ, πάνω στην ομώνυμη κεντρική πλατεία.


Αποτελεί αδελφό σχολείο του Αρσακείου και του Κολεγίου Αθηνών. Στα περίπου 150 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας του, μετέδωσε, αρχικά σε κορίτσια καλών οικογενειών, και στη συνέχεια και σε αγόρια της ελληνικής κοινότητας, υψηλού επιπέδου γνώσεις, αλλά και βασικές αρχές ευγένειας και καλής συμπεριφοράς.


Οι εγκαταστάσεις του σχολείου μπορούν να στεγάσουν μέχρι και 1.000 παιδιά (από νηπιαγωγείο έως λύκειο), αν και σήμερα φιλοξενούν μόλις 110 παιδιά.


Ο αέρας εδώ μέσα έχει ιδιαίτερο άρωμα! Για τι να πρωτομιλήσω;
  • Για την εντυπωσιακή σκάλα της κύριας εισόδου, όπου δεν επιτρεπόταν η χρήση της από τις μαθήτριες;
  • Για τον κλειστό χώρο προαύλησης, όπου κάνουν τα παιδιά το διάλειμμά τους τις βροχερές ημέρες;
  • Για την αλά-Βερσαλίες αίθουσα εξετάσεων, όπου βοηθούσε τον αδιάβαστο μαθητή να περνάει την ώρα του ευχάριστα, θαυμάζοντας τον πλουμιστό διάκοσμο;
  • Ή για την αίθουσα θεάτρου με την πλατιά σκηνή και το πιάνο με ουρά, όπου ανέβηκαν αρχαίες τραγωδίες αλλά και έργα του Ψαθά;


Το ίδρυμα σήμερα βασίζεται στην ευεργεσία του καθενός μας, ώστε να συνεχίσει να παράγει το σπουδαίο έργο του.

Μεγάλη Παρασκευή στην Πρίγκηπο

Νομίζω ότι θα "ταξιδέψετε" εύκολα μέσω των εικόνων που ακολουθούν, στο νησί των εξόριστων Πριγκήπων..αλλά και του Λέον Τρότσκι!

Αναχώρηση από το λιμάνι του Καμπατάς για Πρίγκηπο μέσω Πρώτης/Αντιγόνης/Χάλκης





Άφιξη στην Πρίγκηπο, κεντρική Πλατεία



Ανάβαση στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά με παϊτόνι






Περιφορά του Επιταφίου στην εκκλησία της Παναγίας





Related Posts with Thumbnails