Μια φορά μονάχα δεν φτάνει!

Το post στάλθηκε από το Γιάννη Μ.

Έχοντας ήδη επισκεφτεί μια φορά την Πόλη...σχεδόν αστραπιαία...πριν από 4 χρόνια πάντα ήθελα και περίμενα πως και πως τη στιγμή που θα ξαναγυρνούσα. Βλέπετε όταν ανοίξεις το βάζο με τη Μερέντα σκεπτόμενος.....θα φάω λίγο και θα το κλείσω.....αυτό δεν συμβαίνει ποτέ! Η γλύκα της, όπως και της Πόλης άλλωστε, είναι σαρωτική!!



Δοθείσης της ευκαιρίας λοιπόν βρέθηκα στην Πόλη με τα φτερά της ΟΑ (τελευταία πτήση από Θεσσαλονίκη πριν τη μετάβαση στην Olympic Air) και αμέσως τηλεφώνημα στον subject expert Αγγελή, με τον οποίο είχα συστηθεί μια φορά στο μακρινό παρελθόν μέσω μιας κοινής μας φίλης.




Πολλές φορές λένε αρκούν 2 λεπτά για να καταλάβεις έναν άνθρωπο. Με τον Αγγελή ίσως και λιγότερο. Σε κερδίζει η ευγένειά του, η ανοιχτή καρδιά του...ακόμα και με κόσμο που δεν γνωρίζει....και βέβαια μόλις η συζήτηση στρέφεται στην Πόλη, ο έρωτάς του για αυτήν. Ο Αγγελής είναι ερωτευμένος μαζί της και από αυτό το γεγονός επωφελήθηκα κι εγώ. Μιλάει για αυτήν και νομίζεις ότι την ίδια στιγμή εκφράζει και τις δικές σου σκέψεις, τα δικά σου θέλω και αμέσως ο οποιοσδήποτε συνομιλητής του την ερωτεύεται κι αυτός. Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα....ο Αγγελής καθότι πανούργος (με την καλή έννοια...χαχαχα) διαβάζει τον συνομιλητή του και τον κατευθύνει σε πράγματα που σίγουρα θα απολαύσει στην επαφή του με την Κωνσταντινούπολη. Μου υπέδειξε άμεσα αξιοθέατα, βόλτες, γειτονιές, πράγματα που έπρεπε να γευτώ και να δοκιμάσω όπως και τρόπο για να γίνουν. Για να μην μακρηγορώ και κλέβω χώρο από το υπέροχο blog του.....η Πόλη σαν προορισμός τα έχει όλα και τα δίνει όλα.



Δυστυχώς όμως η αντιμετώπισή της από τα οργανωμένα ταξιδιωτικά γραφεία περιορίζεται στον εντυπωσιασμό των επισκεπτών με αμφιβόλου ποιότητας θεάματα (χορούς της κοιλιάς και μπουζουξίδικα) και με κατευθυνόμενες αγορές τύπου "παζάρια με ελληνόφωνους Τούρκους εμπόρους". Καλά είναι και αυτά αλλά η μαγεία της Πόλης είναι αλλού. Οι άνθρωποί της, η ομορφιά της λόγω χωροθέτησής της στο ομορφότερο σημείο μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, η αρχιτεκτονική της, η νεανική ατμόσφαιρά της, τα μνημεία της, το θεσπέσιο φαγητό της και τόσα άλλα τα οποία μπορεί κανείς να τα ζήσει μόνο με την καθοδήγηση ενός ανθρώπου όπως ο Αγγελής, ο οποίος, επειδή ακριβώς είναι ερωτευμένος μαζί της δεν θα την βεβηλώσει ποτέ!




Μια επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη δεν είναι ποτέ αρκετή. Εγώ δεν έχω τελειώσει ακόμα μαζί της. Για εσάς που το σκέφτεστε μια συμβουλή! Αξίζει να αφηνόμαστε στα χέρια των ντόπιων (ο Αγγελής εδώ και αρκετό καιρό περιλαμβάνεται σε αυτούς) όταν επισκεπτόμαστε ένα μέρος ως τουρίστες γιατί...πως να το κάνουμε....ξέρουν κάτι παραπάνω.





Με τη Βαλέρια στην Πόλη

Αν θέλετε να ταξιδέψετε το επόμενο διάστημα με τρένο προς την Πόλη, τσεκάρετε αν τα δρομολόγια του τρένου Φιλία/Dostluk γίνονται κανονικά, μιας και λόγω των πλημμυρών στις αρχές του μήνα, υπάρχει πρόβλημα με τις γραμμές σε ένα μέρος της διαδρομής.



Εγώ τη πάτησα:
Τις τελευταίες ημέρες, μετά από κάποιες δουλειές που είχα στη Βόρεια Ελλάδα θέλησα να πάρω το τρένο της επιστροφής από τη Δράμα για την Πόλη. Έμαθα για την ακύρωση των δρομολογίων στο γκισέ του ΟΣΕ (κάνει και ρίμα, ε;) και έμεινα σύξυλος. Έπρεπε να βρω μια εναλλακτική επιλογή άμεσα. Τι μπορείς να κάνεις όμως Σάββατο μεσημερο/απόγευμα, όταν όλα κλείνουν και μετά..καλή Δευτέρα;



Την εταιρεία Metro Turizm την ξέρουν όλοι όσοι ήρθαν με λεωφορείο στην Πόλη, οπότε καθώς έψαχνα για κάποιο γραφείο/εκπρόσωπό της στην Ελλάδα, ανακάλυψα το γραφείο Valeria Tours στην Καβάλα. O άνθρωπος πίσω από αυτό το ευφάνταστο όνομα, ο εξυπηρετικότατος Παναγιώτης, με ενημέρωσε για τις ώρες των δρομολογίων (2 αναχωρήσεις την ημέρα) και μάλιστα, για να με απαλλάξει από τον κόπο να τρέχω στο γραφείο για να εκδόσω το εισιτήριο, μου έδωσε την επιλογή να πληρώσω με e-banking. Θετική εντύπωση μου έκανε επίσης ότι η επικοινωνία με το γραφείο μπορεί να γίνει όχι μόνο μέσω τηλεφώνου και φαξ, αλλά και μέσω MSN ή Yahoo messenger, αλλά και Skype!



Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι ήρθε ο ίδιος ο Παναγιώτης (Σάββατο βράδυ στις 22:30) να μου δώσει το εισιτήριο στις "Καμάρες", όπου περίμενα το λεωφορείο. Ένα μπράβο και για το Δήμο Καβάλας, όπου έχει δωρεάν ασύρματο δίκτυο internet στο κέντρο της Πόλης, το οποίο μου κράτησε παρέα την ώρα της αναμονής.






Μπορεί αυτό το post να σας φαίνεται "διαφημιστικό", και να σας πω κάτι; Ναι είναι! Κι αυτό γίνεται επί τούτου, μιας και πρέπει να διαφημίζουμε τους καλούς επαγγελματίες, την ευγένεια και τις "εξτρά" υπηρεσίες, που ειδικά όταν υπερβαίνουν τις στεγνές/συμβατικές υποχρεώσεις, κάνουν αυτούς που τις παρέχουν να ξεχωρίζουν από τη μάζα. Παναγιώτη, τα φιλιά μου στη Valeria!

Ουδέν πρόβλημα (πλέον)!

Άλλοι έχουν την καλή τους νεράιδα,


άλλοι πάλι τον άγγελό τους,



εγώ ο καψερός ο ανατολίτης, έναν ιμάμη χρειαζόμουν τελικά!



Ευχαριστώ βρε Ιμάμη μου, οι συμβουλές που μου έδωσες για καθαρισμό της cache, των cookies και γενικά μια καλή λάτρα του υπολογιστή, έφερε το θεμιτό αποτέλεσμα! Να μου είσαι καλά, θα σου το ξεπληρώσω πολύ σύντομα, μιας και ο καλός άνεμος σε φέρνει σε λίγες ημέρες στην Πόλη.

ΥΓ: Στέλιο μου ευτυχώς δεν χρειάστηκε η μετακόμιση στο Wordpress. Αλλάζω που αλλάζω συνέχεια σπίτια στην Πόλη, αν άλλαζα και ιντερνετική στέγη, θα πάθαινα break down!

Έχω πρόβλημα!

Δεν ξέρω τι φταίει, αλλά τις τελευταίες ημέρες δεν έχω πρόσβαση στο www.blogspot.com/, το οποίο φιλοξενεί το Angelis and the Istanbul.

Λυπάμαι που θα σας αφήσω χωρίς "ενημέρωση" για όσο κρατήσει αυτή η κατάσταση. Πάντως, σας υπόσχομαι ότι θα τα πούμε πολύ σύντομα..


Το Μικρό Κουρδιστάν



Όσοι βρεθήκατε στην Πόλη, πιθανότατα διασχίσατε τις 2 υπόγειες διαβάσεις που οδηγούν από τις αποβάθρες του Εμίνονου, προς την πλατεία του Γενί Τζαμί και της Αιγυπτιακής Αγοράς.



Πολυκοσμία αποτρεπτική για αγοραφοβικούς, φασαρία αβάσταχτη για ευαίσθητα αυτιά και παιχνίδια & ρούχα προς πώληση, που εύκολα μπορούν να σε προσβάλουν με την (αντί-)αισθητική τους.






Ο φίλος μου ο Μουσταφά, μια φορά αποκάλεσε αυτόν τον υπόγειο κόσμο: Μικρό Κουρδιστάν! Από τότε, κάθε φορά που περνώ, γελώ μόνος μου και ανυπομονώ να ανακαλύψω κάποιο νέο, ακόμα πιο "εκκεντρικό" τερατούργημα.


Παραδοσιακό τουρκικό φαγητό

Κάθε μέρα κιοφτέ, κεμπάπ, λαδερά, κοκορέτς, λαχματζούν και μύδια, σου λείπει βρε παιδί μου και λίγη παγκοσμιοποιημένη σαβούρα.


Αμέτρητες φορές δώσαμε ραντεβού με φίλους μπρος στο Burger King στην αρχή της Ιστικλάλ, μπρος στην εκκλησία της Αγ. Τριάδας, πάνω στην πλατεία Ταξίμ. Ποτέ όμως δεν καταδέχτηκα να μπω μέσα για φαγητό, πέρα από κάποιες φορές που τίμησα τις τουαλέτες του, τις οποίες και προτείνω σε όλους τους επισκέπτες που θα βρεθούν σε...ανάγκη.


Εντύπωση μου έκανε το πέτασμα από νοβοπάν, το οποίο αν και γράφει ότι πραγματοποιείται ανακαίνιση, εγώ δεν είδα κανένα εργοτάξιο στο εσωτερικό του. Περνάει από το καχύποπτο μυαλό μου ότι μπορεί να τοποθετήθηκε, ώστε να κρύβει τους μπουκωμένους πελάτες, από τα βλέμματα του διερχόμενου πλήθους, για όσο διαρκεί το Ραμαζάν. Σου λέει, μας έχουν που μας έχουν στην μπούκα (ο Τουρκικός λαός είναι από τους πλέον “Αντιαμερικανικούς”), ας μην “προκαλούμε” κι εμείς.. Όποιος γνωρίζει κάτι για το θέμα ας μας διαφωτίσει παρακαλώ. Δεκτές, ακόμα και οι πιο ευφάνταστες θεωρίες συνωμοσίας!


Στα ταμεία του καταστήματος δουλεύει μια πολυπληθής ομάδα αεικίνητων νεαρών (<18 ετών) αγοριών και κοριτσιών, με χαμόγελο και καπελάκια. Μιας και έκανα τη βλασφημία, το πήγα ως το τέλος. Συνόδεψα το Triple Whopper Burger με Milkshake φράουλα και πατάτες Ultra Big Size!


Από την ταράτσα, η θέα στην πλατεία Ταξίμ είναι πανοραμική και σου δίνει να καταλάβεις την περίεργη χάραξή της, την οποία δεν μπορείς να συλλάβεις όταν βρίσκεσαι στο επίπεδο του δρόμου, μιας και η συνέχειά της διακόπτεται από δρόμους, αφετηρίες λεωφορείων & τραμ, εισόδους του μετρό, παρτέρια και το μνημείο του Ατατούρκ. Εν κατακλείδι, αν και δεν προβλέπω να ξαναπάω σύντομα για φαγητό στο άντρο της αμερικανιάς (σαν τον Τσάβες ακούστηκα), μπορεί κανά milkshake να το πιω ρεμβάζοντας τη θέα της πλατείας ή..περιμένοντας τη σειρά μου στην τουαλέτα.

Να μου βρείτε καρδιολόγο

Πρέπει να ομολογήσω ότι έμεινα άφωνος! Εκεί που καπνίζαμε τον φρουτένιο μας ναργιλέ, περνάει από μπροστά μας ένας ηλικιωμένος κύριος με ένα πιεσόμετρο στα χέρια, ρωτώντας μας αν θέλουμε να μας μετρήσει την πίεση! Νόμισα ότι είχα για πρώτη φορά οράματα από το τομπάκο. Κι όμως όχι, έβλεπα καλά!
 
 
Ζήτησα άδεια για να τραβήξω μια φώτο, όσο "εξέταζε" δυο νεαρούς. Εντωμεταξύ, έτσι που είχε κλειστά τα μάτια του ο δόκτορ, λες και ψυχανεμιζόταν τους σωστούς χτύπους της καρδιάς. Οι πελατεία του πυκνώνει κατά το μήνα του Ραμαζανιού, όπου η αποχή από τροφή και νερό προκαλεί πτώση της αρτηριακής πίεσης και μια γενικότερη αδυναμία.
 
 
Τι θα δουν άλλο τα μάτια μας;

Αμπντί Ιπεκτσί Σπορ Σαλονού

Στα δυτικά της Πόλης, κοντά στο νότιο άκρο των χερσαίων τειχών Της και τις φυλακές του Γεντικουλέ, βρίσκεται το γήπεδο Αμπντί Ιπεκτσί. Πήρε το όνομά του από τον άτυχο δημοσιογράφο, που δολοφονήθηκε το 1979 από ακροδεξιούς παρακρατικούς, με σκοπό τη φίμωση των φιλελεύθερων απόψεων του, περί μειονοτήτων και δημοκρατικών ελευθεριών. Προς τιμήν του θεσπίστηκαν τα βραβεία Αμπντί Ιπεκτσί.



Ο δολοφόνος του, το καλόπαιδο Mehmet Ali Ağca, μετά από βραχύ εγκλεισμό σε τουρκικές φυλακές, απέδρασε και συνέχισε το... θεάρεστο έργο του με την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, στις 13 Μαΐου 1981. Η μετέπειτα συγχώρεση του από το παρολίγον θύμα, δείχνει όπως και να το κάνουμε την ανωτερότητα του Ποντίφικα.



Όσον αφορά το ίδιο το γήπεδο, φιλοξενεί κυρίως αγώνες μπάσκετ, βόλεϊ, πάλης, άρσης βαρών,




αλλά και συναυλιών, όπως και τη βραδιά της Eurovision 2004, όπου η Ρουσλάνα με το μαστίγιό της, ράπισε το γυμνασμένο κορμί του Σάκη μας:(

Η σκόνη του χρόνου..


Αν μας φαίνεται ότι το δυαράκι μας μαζεύει σκόνη κάθε τρεις και λίγο, για φανταστείτε τι συμβαίνει με τα (σχεδόν αρχαία) τείχη της Πόλης. Αιώνες τώρα σκονίζονται από ποδοβολητά αλόγων, μάχες σώμα με σώμα, κανονιοβολισμούς. Απορώ με το κουράγιο των καημένων που συνάντησα τις προάλλες να συμμαζεύεουν, λες και περίμεναν επιθεώρηση του..αυτοκράτορα.



ΥΓ: Δεν έχω δει την ομώνυμη του τίτλου ταινία (του Θ. Αγγελόπουλου), αλλά νομίζω ότι ταιριάζει στην προκειμένη περίπτωση..

Σαν φυλαχτό της Πόλης..

..αισθάνομαι. Έφυγα και άνοιξαν οι ουρανοί με σπάνια μανία, στούμπωσαν οι αγωγοί ομβρίων (γιατί κάτι τέτοιο δε συμβαίνει ποτέ στη Σουηδία, παρά μόνο εδώ κάτω;), ήρθε και βούλιαξε η ευρύτερη περιοχή της Πόλης.



Οι Βυζαντινοί και αργότερα οι Οθωμανοί, απέδιδαν σε πολλά μνημεία (κίονες, οβελίσκους, ναούς κ.ά) ιδιότητες φυλαχτού, που όσο στέκονταν στη θέση τους, προστάτευαν την Πόλη από καταστροφές: φωτιές, σεισμούς, λοιμούς, πλημμύρες. Ακούγεται ιδιαίτερα υπερφίαλο να αυτοαποκαλούμαι φυλαχτό - προφανώς κάνω πλάκα - προσπαθώντας να ξορκίσω το κακό που βρήκε την Αγαπημένη μου.



Είναι και οι ενοχές αν θέλετε, που σ' αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που πέρασε, εγώ την παράτησα (και μετά λέω πως την αγαπώ / όλοι οι άντρες είναι ψεύτες / ακούγεται από το βάθος). Αλλά, που να το ξέρω ότι το τσαχπίνικο πρωτοβρόχι, με το οποίο με αποχαιρέτησε στο σταθμό, θα έφερνε όλα τα δεινά που είδαμε τις επόμενες ημέρες;



Θέλω να σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα email σας. Μην ανησυχείτε, είμαι ασφαλής & στεγνός.

Related Posts with Thumbnails