Μπορεί το κρύο να μην επιτρέπει ανέμελες τσάρκες μπρος στο Βόσπορο, αλλά αν ντυθείς καλά την ψιλοπαλεύεις τη βολτίτσα μιας και το δέλεαρ είναι μεγάλο. Μιλώ για τα γιαλιά (το όνομα τους προέρχεται από το αρχαιοελληνικό αιγιαλός) και η ομορφιά τους είναι ανεξάρτητη από την κατάσταση που βρίσκονται. Πότε σωστά γκρεμίδια και σαρακοφαγωμένα,
πότε ανακαινισμένα με αντί για μπροστινό μπαχτσέ, αυτά να έχουν μπροστινή θάλασσα.
Πότε το ένα δίπλα στο άλλο, μοιάζουν με τείχος / ασπίδα στην αλμύρα και τα κύματα
και πότε ένα-ένα ξέχωρο, θέλοντας να κρατά αποστάσεις από τα διπλανά του, πάντοτε άλλωστε φαντάζεις πιο σημαντικός απ' όσο πραγματικά είσαι όταν το κάνεις αυτό.
Είναι αυτές οι λεπτομέρειες, που σε σκαμπιλίζουν και συνειδητοποιείς ότι η υψηλή τέχνη και οι κασέλες με τις χρυσές λίρες δεν ξοδεύτηκαν τζάμπα για να χτιστούν αυτά τα παλάτια.
Κι όταν πια έρχονται μετά από τα 200 χρόνια τα γηρατειά τους, για όσα τουλάχιστον γλύτωσαν στα χρόνια της νεότητάς τους από εν ψυχρώ δολοφονίες / πυρπολήσεις / κατεδαφίσεις / λεηλατήσεις, κυκλοφορούν πια με πατερίτσες (βλ. σκαλωσιές). Υποβάλλονται σε λίφτινγκ που ναι μεν θα τους πάρει λίγο από την ψυχή τους, αλλά θα τους δώσει ίσα με καμιά κατοσταριά χρόνια ζωής ακόμη. Όταν όλοι εμείς θα έχουμε πάει στα θυμαράκια, αυτά ακόμα εκεί θα είναι. Σωστά ζόμπι δηλαδή.
11 comments:
Ωραίες αναμνήσεις για μένα (και) αυτό το ποστ. Πήγαμε με το καραβάκι της γραμμής να δούμε φίλο που μένει στο Sariyer και ήταν καταπληκτική βόλτα!!
Πανέμορφα!!!
Αχ βρε Αγγελή, τί μας κάνεις τώρα!!
Ωραία Ιστανμπούλ.. Το ποστ (+οι φωτογραφίες) μου θύμισαν ιστορίες του Ορχάν Παμούκ που, αν και για πολλούς πολύ περιγραφικός-κουραστικός, εμένα με γοητεύει ιδιαιτέρως. Θα ήθελα πολύ να παρευρεθώ σε σουαρέ σ'ένα από αυτά τα γιαλιά.
Συνέχισε να μας 'τρελλαίνεις' :)
Πολύ τα ζηλεύω αυτά τα 'σπιτάκια'...όπως και τα αντίστοιχα στην buyukada...
τι θα λέγατε να βάλετε όλοι μαζί λεφτουδάκια και ν' αγοράσετε ένα γιαλί;
μην ανησυχείτε για το ποιος θα το φροντίζει, που εσείς θα είστε στην Ελλάδα. εγώ βρε χαζούλια γιατί είμαι εδώ; εγώ θα είμαι ο επιστάτης και θα σας το 'χω έτοιμο για να 'ρχεστε όποτε τραβάει η ψυχούλα σας.
λεφτά δεν θέλω, μόνο να μένω σ' ένα δωματιάκι στη σοφίτα μου αρκεί:)
Βρε αξιολάτρευτε :)
Αφού το ξέρεις δεν είμαστε λεφτάδες...και εκεί απ ότι γνωρίζω και βλέπω δεν μένουνε φτωχαδάκια....σωστά?
Εμάς πιστεύω ότι θα μας βόλευε η πρότασή σου...εσένα δεν ξέρω εάν σε συμφέρει με τόσο πολύ κόσμο να θέλει να έρθει εκεί :))
Δεν μου λες....τόσο καιρό εκεί έχεις μάθει να μαγειρεύεις τα τοπικά η έχουμε χώσει την Σταυριανή?? :)
...και το ρωτάω αυτό για να ξέρω τι facilities θα έχουμε εάν σε έχουμε επιστάτη :))))
Αγγελή μου,
Yalı (απ' το γιαλός-αιγιαλός) και ξερό ψωμί. Όσο για το γυαλί, ελπίζω να σε δούμε καλά αυτή τη φορά.
Πρόσφατα επέστρεψα από την Istanbul για δεύτερη φορά.
Πραγματικά υπέροχη πόλη!
Προσωπικά αναρωτιέμαι πόσο στοιχίζει ένα σπιτάκι στην Πρίγκηπο;
Great readding your blog
Post a Comment