Τεομάν, ο ράφτης νυφικών

Όχι, δεν παντρεύομαι. Τι τις θέλω τότε τις βόλτες, σ' όλες αυτές τις γειτονιές με τα νυφικά και τις μπομπονιέρες θα αναρωτιέστε. Δεν ξέρω να σας πω. Τη μια βρίσκομαι τυχαία στο νυφικοπάζαρο του Πέντικ και λέω να απαθανατίσω τα τούλια και τις πέρλες, και την άλλη εκεί που κινώ για το Φατίχ τζαμί διασχίζω την Φεβζί Πασά τζαντεσί, όπου γίνεται το σώσε: ουρές και πέπλα ξεχειλίζουν από τις βιτρίνες.

   

Κι εκεί που άρχισε κάθε μαγαζί να έχει παρόμοια βιτρίνα και πανομοιότυπη κολεξιόν με το προηγούμενο, τσουπ πετυχαίνω ένα ατελιέ νυφικών, βγαλμένο λες κι από άλλη εποχή.

Όχι "λες", μιας και όντως η επιχείρηση έχει ιστορία άνω του ενός αιώνα!

 

Κοντοστέκομαι έξω από τη βιτρίνα αλλά διστάζω να φωτογραφίσω, γιατί μέσα απ' τη τζαμαρία, με "καρφώνει" διερευνητικά ένας ηλικιωμένος κύριος, ντυμένος παλιομοδίτικα, με γιλέκο, πλατιά  μπορντώ γραβάτα και ρολόι στην τσέπη, με αλυσίδα δεμένη στο ζωνάρι. Των ρωτώ ευγενικά αν μπορώ να τραβήξω και παρόλο το αυστηρό του ύφος, τόσο η απάντηση όσο και η συνολική του αύρα είναι θετική. Έλα και μέσα, μου γνέφει και ανοίγοντας την πόρτα με προϋπαντεί. Σε είδα εγώ που έβγαζες φωτογραφίες στο απέναντι πεζοδρόμιο, μετά πέρασες το φανάρι, μπήκες στο στενάκι, βγήκες κι έλεγα, δεν θα περάσει κι από δω; Και να που ήρθες! Μου συστήνεται, είναι ο Τεομάν μπέη, με παππού & μπαμπά ράφτες νυφικών. Τεομάν;, υπάρχει κι ένας τραγουδιστής, λέω μια κρυάδα για να σπάσω τον πάγο. Δεν είμαι εγώ αυτός πάντως, με ρουπώνει έξυπνα. Το θράσος μου όμως επιμένει, του ζητώ να μου ποζάρει. Φωνάζει την κοπελίτσα που έχει για βοηθό να τον πλαισιώσει.

Η Ναζλί, μετά το φλας επιστρέφει στην πολυθρόνα της και βάζει τις τελευταίες πούλιες στο βολάν του νυφικού, καθώς ο Τεομάν μπέη την πειράζει για την Κουρδική της καταγωγή. Οτσαλάν παιδί μου! Το ίδιο πανούργα κι έξυπνη είναι με τον Οτσαλάν!, λέει πάλι αυστηρά και πλέον καταλαβαίνω ότι πρόκειται απλώς για τις ψαρωτικές κατσάδες ενός γλυκού ανθρώπου που θέλει να παίξει.

 

Τον ρωτώ για την πορεία του στον χώρο της ραπτικής και μου αποκαλύπτει ότι αυτός πήγε να τη σκαπουλάρει από την οικογενειακή παράδοση, ακολουθώντας το δρόμο του Αλλάχ στα νεανικά του χρόνια, σπουδάζοντας σε μεντρεσέδες τις ιερές αρχές του Κορανίου και βοηθώντας ιμάμηδες στα καθήκοντά τους. Τόσα βραβεία έχουμε κερδίσει βρε πουλάκι μου, παράτα τις καλογερικές και φόρα  τη δαχτυλήθρα να μας βοηθήσεις, τον έπρηζαν απ' το σπίτι. Ήταν εδώ που τα λέμε και λίγο πιο ελεύθερο πνεύμα από αυτό που απαιτούνταν για να γίνει ιεροδιδάσκαλος, και τελικά ευθυγραμμίστηκε με τον μπούσουλα της οικογενειακής επιχείρησης.

Τα σχέδια των νυφικών, πράγματι πολύ διαφορετικά απ' ό,τι είδα σ' ολόκληρη την γειτονιά. Πιο νοσταλγικά, πιο ρομαντικά, πιο αρχοντικά. Είναι δικά τους τα πατρόν, ένα από από τα νυφικά της βιτρίνας, είναι αυτό που φόρεσε η γιαγιά του για να παντρευτεί τον παππού του.

Μιλήσαμε για τα πάντα, ή σχεδόν για τα πάντα. Για το Τζιχάνγκιρ και τα ακριβά ενοίκια, για τα μπαράκια του Τουνέλ και τη Μασονική Στοά, για το παραδοσιακό τουρσουτζίδικο που ξεκίνησε 70  και χρόνια πριν, δυο στενά πιο πάνω και μεταφέρθηκε μετά στο Τσουκούρτζουμα, για το Μουχτεσέμ Γιουζγίλ, το σήριαλ που κάνει ρεκόρ τηλεθέασης και ξεσηκώνει έντονες αντιδράσεις, για την Αθήνα και το λιμάνι της τον Πειραιά και δεν ξέρω για πόσα άλλα, πηδώντας από θέμα σε θέμα σαν τα καγκουρό.

Πολύ τον συμπάθησα των Τεομάν μπέη. Να είναι καλά για τη ζεστή φιλοξενία του, τού υποσχέθηκα να τους ξαναεπισκεπτώ. Αν περιμένω όμως την Ώρα την Καλή, δε νομίζω να τον προλάβω. Η επιχείρηση θα έχει περάσει στα χέρια της 4ης γενιάς, μπορεί και της 14ης.