καρδιά, όχι παπούτσια

  

HEART, NOT SHOES 

[Ανήλικοι μετανάστες ‘δίχως παπούτσια’ γράφουν ζωηρά κείμενα για τις λάθος προσδοκίες, την αϋπνία, τη ζωή αλλού, τον έρωτα και τις τηγανητές πατάτες στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής] 

Εδώ ο κόσμος καίγεται κι ο Αγγελής σας μοστράρει γκουρμεδιές και κεμπάπια. Γι' αυτό ίσως μερικοί κάνουν δικαιολογημένα "χασμουρήθηκα" στις αναρτήσεις. Δεν είμαι όμως τόσο αναίσθητος όσο νομίζετε. Γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι, κυρίως νέοι, που ξεπατρίζονται ΧΩΡΙΣ τη θέλησή τους αναζητώντας όχι απλώς ένα καλύτερο αύριο, αλλά ΣΥΧΝΑ μόνο και μόνο για να σώσουν τη ζωή τους. Πολλές φορές είναι νηστικοί και ξυπόλυτοι, αλλά αυτό που τους καίει βαθιά είναι όχι η έλλειψη παπουτσιών, αλλά η έλλειψη του δικαιώματος να ακουστεί η φωνή τους. Η αδυναμία ακόμα και να ψιθυρίσουν τα όνειρα τους, η δυσκολία να επικοινωνήσουν με τη μάνα και τα αδέρφια που άφησαν πίσω στην πατρίδα, το άπιαστο τις περισσότερες φορές όνειρο να βρουν μια αξιοπρεπή εργασία, ακόμα και της πιο δύσκολης, απλώς, για να πατήσουν στα πόδια τους. Πόσο χρειάζονται ένα χέρι βοήθειας!

Για μια τέτοια πρωτοβουλία θα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα (τα ντονέρ μπορούν να περιμένουν) που λαμβάνει χώρα αυτές τις ημέρες. Ο άνθρωπος που την ξεκίνησε είναι η συγγραφέας Εύη Λαμπροπούλου. ΟΚ, είναι φίλη μου, αλλά δεν της κάνω ρουσφετάκι επειδή είναι κοντοχωριανή (Καβαλιώτισσα), αν δεν άξιζε τον κόπο θα τη βοηθούσα χωρίς να σας το αναφέρω. Το 2009 η Εύη δημιούργησε "Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής" στο "Κέντρο Φιλοξενίας Ανήλικων Ασυνόδευτων Προσφύγων" στην Αγιάσο Λέσβου, με εξαιρετικό αποτέλεσμα: συγγράφηκαν πολλά ολοζώντανα, σπαρταριστά, αστεία ή μελαγχολικά κείμενα, κυρίως στα αγγλικά, αρκετά μάλιστα ώστε να μαζευτούν σε ένα βιβλιαράκι που δεν εκδόθηκε ακόμα.

Στόχος είναι να να γίνει τελική έκδοση βιβλίου και να βρεθεί χώρος και το κατάλληλο δίκτυο ώστε να οργανωθούν καινούρια μαθήματα. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε; Είναι πολύ απλό, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ψηφίσουμε το ΗΕΑRT, NOT SHOES, ακολουθώντας αυτό το λινκ. Για όσους δεν κατάλαβαν, κάντε κλικ πάνω στη λέξη λινκ και θα βρεθείτε στη σελίδα της πρότασης Heart No Shoes, όπου υπάρχει η παρότρυνση "Ψήφισέ την!". Αν κάποιοι κλικάρατε στο HEART, NOT SHOES στην αρχή της ανάρτησης και ήδη ψηφίσατε, δεν πρέπει να το κάνετε και πάλι. Μια φορά αρκεί.

Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά και στο μπλογκ με ιστορίες των παιδιών. Πλάκα έχει αυτή με τίτλο: Αλί, Αλί και τρεις Αλί. Συγκινήθηκα λιγάκι με τη συνωνυμία βλέπετε! Κι εμένα στα παζάρια της Πόλης Αλί με φωνάζουν:)

«Γράψαμε για αϋπνία, έρωτα, πόνο, τσάι, σύννεφα, διαβατήρια και τηγανητές πατάτες. Γράψαμε τελικά όλοι γύρω από το στρογγυλό τραπέζι, με τσάι (με τρεις κουταλιές ζάχαρη) ή χωρίς. Ακόμα και η δασκάλα. Τα φρέσκα κείμενά μας, μετά από πολλή δουλειά, έγιναν αυτοσχέδιο φωτοτυπημένο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε σε εφτά αντίτυπα. Όσοι το διαβάζουν το τελειώνουν με τη μία. Μερικά κείμενα είναι σούπερ, άλλα απλά διαβάζονται. Αλλά είναι όλα αληθινά.»

Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το σύνθημα "είμαστε όλοι μετανάστες" που γράφεται στους τοίχους, αλλά εγώ τουλάχιστον είμαι. Πρώτα απ' όλα όμως, έγινα μετανάστης επειδή το ήθελα, σε μια μαγική Πόλη που λατρεύω. Ίσως να έχω επίσης πολλά ζευγάρια παπούτσια, σίγουρα έχω γεμάτη και την κοιλιά μου. Η καρδιά μου από την άλλη, πότε είναι ανάλαφρη και πότε έχει ντέρτια, αλλά δεν της φταίει κανένας γι' αυτό, εκτός από την ξερή μου την κεφάλα. Σ' αυτά τα παιδιά όμως δεν μπορείς να καταλογίσεις καμία ευθύνη για την αβεβαιότητα της ζωής τους. Όποιος πειστεί ότι πρόκειται για καλό σκοπό, ας βοηθήσει. Παρακαλώ όμως, αν είναι να ψηφίσετε, κάντε το ΤΩΡΑ. Η ψηφοφορία λήγει την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, δηλαδή αύριο το βράδυ. Να μου είστε καλά:)