DJ Σταυριανή


Ο περισσότερος κόσμος συνδέει την Πόλη με παραδοσιακές μουσικές, κανονάκια, ούτια και λαούτα. Και πολύ καλά κάνει θα μου πείτε, αλλά για να έχει κάποιος σφαιρική εικόνα του μουσικού καλειδοσκόπιού Της, πρέπει να ρίξει στο καζάνι με τις νότες και λίγη κλασική ή τάνγκο, να τρίψει λίγο τζαζ, μια πρέζα ροκ & χέβι μέταλ, δυο σκελίδες ηλεκτρόνικα, αφού συμβουλευτεί πρώτα τσελεμεντέδες χρυσοδάκτυλων ντι τζέις.


Ήταν πια καιρός και για την πολυπράγμων Σταυριανή, η οποία όσο καιρό συγκατοικούμε, μού προσφέρει πριβέ μουσικές εμπειρίες με τις εμπνευσμένες επιλογές της, να βγει πια στο κλαρί  της δισκοθεσίας (αλλιώς Dj Set). 


Τις τελευταίες Πέμπτες το διψασμένο για "κάτι διαφορετικό" μουσικόφιλο κοινό της Πόλης, τη βρίσκει πίσω από τα πικάπ του Timoni Bar, σ'  ένα κάθετο του πεζοδρόμου της Ιστικλάλ κοντά στην Πλατεία Τουνέλ. Πού είναι το ξενοδοχείο Richmond δίπλα στο κατάστημα Bershka; Ε, στο απέναντι στενό (στη γωνία υπάρχει μαγαζί της Adidas), προχωρήστε 30 βήματα και θα σας προϋπαντήσει η Εντίθ Πιαφ με ένα κόκκινο κρασί στο χέρι, θα σας σερβίρει τεκίλα ο Parov Stelar, θα ηλεκτριστείτε με Gotan Project, θα κάνετε Sex on the Beach ακούγοντας Pink Martini, θα λικνιστείτε με Aeroplane και θα μελαγχολήσετε με Tindersticks.


Ακόμα δεν κατάλαβα, τι το 'θελα το τσάι ο ξενέρωτος, ενώ δίπλα μου το είχαν ήδη ρίξει στους χορούς; Εμ, πώς αλλιώς  θα έκανα τη ζημιά; Εκεί που πάω λοιπόν, να περιγράψω ένα φρεσκότατο λαβράκι που χλαπάκιασα, δίνω μια σκουντιά στο ποτηράκι / τουλίπα και ο μείκτης τύπου Σταρ Τρεκ γίνεται λούτσα! Το αποτέλεσμα ήταν να αποτρελαθεί το μηχάνημα κι ενώ ήμουν έτοιμος να αναλάβω την ευθύνη, ευτυχώς αναστήθηκε!


Το ηθικό συμπέρασμα της ιστορίας ξέρετε ποιο είναι; Η Πόλη αντιδρά στις βλάσφημες μουσικές της Σταυριανής, κάνοντας το έργο της εκκολαπτόμενης Τιεστίνας δύσκολο για την ίδια, αλλά σίγουρα πιο διασκεδαστικό για όλους εμάς που απολαμβάνουμε την αναμέτρηση. Δυστυχώς για εσάς, η ντι τζεΐνα με τα βιντάζ φορέματα, για κανά μήνα θα απουσιάζει από τα ντεκς του Timoni, για τουρνέ σε κλαμπς της Ευρώπης. Κάντε λιγάκι υπομονή..

7 comments:

ΠανΚαπ said...

Βεβαίως για μας πρώτα από όλα Πόλη σημαίνει κανονάκια, ούτια, μακάμια και μάλλον δεν θα καταφέρει κανένας να μας πείσει ότι δεν κάνουμε καλά.

Έχουμε όμως μουσική πολυσυλλεκτικότητα και άποψη, γι’ αυτό και ψηφίζουμε μονοκούκι Σταυριανή.

Το Καλύτερο Σταμπουλιώτικο ντιτζεϊλίκι. Εκφράζει το διαχρονικό κοσμοπολίτικο πνεύμα της Πόλης ως όραμα, ως ακρόαμα και εν γένει προσωπικότητα.

Αγγελή.

Το πρώτο ηθικό συμπέρασμα της ιστορίας είναι ότι πρέπει να καθόμαστε μακριά σου και σε απόσταση ασφάλειας, όταν ως άλλη φρόνιμη παρθένος παραγγέλνεις τσάι, γιατί μάλλον προηγουμένως έχεις επιδοθεί σε γερή ρακοκατανάλωση.

Το δεύτερο ηθικό συμπέρασμα είναι ότι οι «βλάσφημες» μουσικές της Σταυριανής κάνουν θαύματα, καθώς ανασταίνουν εκτός από το ακροατήριο και τους βαριά λαβωμένους μείκτες.

Ευχόμαστε στην πολυπράγμονα Σταυριανή, τώρα που βγήκε στο κλαρί της μουσικής επιμέλειας να φθάσει μέχρι την κορυφή.

Neopolitis said...

Αυτό το τιμόνι bar κάτι μου λέει πως θα ταυτισθεί με τους tindersticks.
:)

Πέτρος ;-))) said...

Μα με τι ρακές ποτίζεστε?...ΈχετΕ ΞεφύγεΙ Εντελώς...Μάλλον δεν έχετε τι να γράψετε από την Πόλη?!!! Δεν το πιστεύω ότι εξαντλήσατε την Πολίτικη θεματολογία...δώστε κάτι επιμορφωτικό (για εμάς που δεν έχουμε ακόμη αξιωθεί να περάσουμε από κει... προς Ιερουσαλήμ) που το βιώσατε και χαράκτηκε μέσα σας... Φυσικά μακάμια, σαρκί και ιλαχί, γουστάρουμε (από) εκεί!!!
Λοιπόν, τσάι και Άγιος ο Αλλάχ!!!
Άντε μην πιάσω καμιά βρεγμένη σανίδα, παλιόπαιδα!!!
;-)))

Angelis said...

ΠανΚαπάκο μου,

Πόσο μ' αρέσει που παθιάζεσαι με την Πόλη, τόσο με τα μακάμια Της (εσύ μου εξήγησες τι σημαίνουν), όσο και με τα μοντέρνα μπαράκια Της.

Αααα, τώρα που το θυμήθηκα, εκείνο το βράδυ ήσουν κι εσύ εκεί! Όταν βέβαια έφτασες (αργούτσικα κι αφού έβαλες για ύπνο την υπόλοιπη παρέα) με βρήκες με ένα ρακί στο χέρι, ένα ποτηράκι παρήγγειλες κι εσύ:) Τα ξενυχτήσαμε τα καημένα τα γκαρσόνια!

Ο μεταμεσονύχτιος γκαϊφές δε και το διάβασμα του φλυτζανιού, ήταν το κερασάκι στην τούρτα της κεφάτης βραδιάς, για την οποία ευχαριστώ και πάλι την ταλαντούχα συγκάτοικό μου:)

Όσο για το "πρόγραμμα" της Σταυριανής, έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει και να σκέφτομαι ότι η επιλογή του έγινε με πρώτο ακροατή το γράφοντα, ντυμένο με τα πυτζαμάκια του:)

Νεοπολίτη μου,

Στο επόμενο gig της Σταυριανής σε περιμένουμε. Δέχεται και παραγγελιές. Και Τindersticks και Nomi Klaus!

Πέτρο μου,

Μάλλον κάποιος φίλος μου σού σφύριξε πως μ' αρέσει και καμιά μπατσούλα που και που:)

Άκου να δεις τι θα κάνουμε:
Όταν θα έρθω στην Ελλάδα, θέλω να με περιμένεις στο αεροδρόμιο ντυμένος με φουστανέλα και κρητικά στιβάνια, να παίζεις κλαρίνο, ενώ συγχρόνως θα χορεύεις πυρρίχιο. Το παραπάνω διασκεδαστικό θέαμα συνάδει με τις εύλογες απαιτήσεις σου, τις οποίες διατυπώνεις με τόσο τακτ:)

Αααα, κι όταν έρθεις ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ φορά στην Πόλη, σου λέω κάτι από τώρα για να μην απογοητευτείς. Αντί για καμήλες, τα φτωχά Τουρκάκια ετοιμάζουν ήδη μια υποθαλάσσια σήραγγα.

ΥΓ: Αν με θες για παρέα, έρχομαι κι εγώ μαζί σου για μια βουτιά στον Ιορδάνη. Θα 'χε πλάκα να γίνω Χατζή-Αγγελής! Ελπίζω να μη σε κάνω να κοκκινίσεις όμως, γιατί συνήθως δε φοράω μαγιό όταν κάνω τις βουτιές μου:)

japetus said...

Να κατι ενδιαφερον, αν λοιπον με φερει ο δρόμος καποια Πεμπτη στο Ταξιμ, θα περασω...

Και μιλώντας για "βλάσφημες" μουσικές, Σταυριανή να σε ρωτήσω, Μπετόβεν παίζεις στο μαγαζί; :-)
http://www.youtube.com/watch?v=1oAV2Wv-Mf4

ΠανΚαπ said...

Φίλτατε Πέτρο.
Παλιόπαιδο είμαι, αλλά μαζοχιστής σαν τον Αγγελή δεν είμαι και φοβάμαι τη βρεγμένη σανίδα. Σπεύδω λοιπόν να σε πληροφορήσω.

Δεν χρειάζεται να ποτιζόμαστε με ρακιά. Φθάνει και περισσεύει η εξάρτηση μας από την Πόλη. Όμως και τα ρακιά καλοδεχούμενα.
Όντως ο Αγγελής δεν είναι ο θεωρητικός γραφιάς της Πόλης, νομίζω ότι αρκείται στο να την ζει, να την γεύεται real time, ρουφώντας λαίμαργα και μέχρι τέλους το μεδούλι της. Από το περίσσευμα της καρδιάς του όμως, μένει αρκετό και για μας. Αρκούμαστε στο κέρασμα του.

Να σαι βέβαιος ότι η Πολίτικη θεματολογία δεν εξαντλείται με τίποτα στους αιώνες των αιώνων.

Για επιμόρφωση διαβάζω εγκυκλοπαίδειες ή την κυρία Αρβελέρ , για ωφέλεια την Αμαρτωλών Σωτηρία όχι το blog του Αγγελή.
Παρακολουθώ το blog του Αγγελή κυρίως ως τερπνόν, αλλά σε μένα αποδεικνύεται και ωφέλιμο έως ψυχοθεραπευτικό.

Και εγώ μακάμια, σαρκιά και ιλαχιλέρ, εζάνια, γκαζέλια και τενουτέμ γουστάρω (από) εκεί. Προσπαθώ όμως να το κρύβω λίγο, γιατί εδώ και λίγο καιρό άρχισαν και με κοιτούν σαν ξωτικό. Άλλωστε στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας και αυτά είναι πλέον δύσκολο να τα βρεις απλόχερα παρεχόμενα. Βλέπεις οι τούρκοι δεν φυλάχθηκαν κάτω από γυάλινο εργαστηριακό κώδωνα ώστε να αποφύγουν επιδράσεις εκδυτικισμού. Σου ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να βρω και καλό τούρκικο καφέ, με κατέρυθρο πρόσωπο θα σου ομολογήσω ότι αν και ανατολίτης στα τελευταία ταξίδια κουβαλάω και φορητή εσπρεσιέρα μαζί μου.

Η μετάγγιση βιωμάτων είναι δύσκολή και επώδυνη υπόθεση. Μακάριος όποιος βιώνει. Προσωπικά τα τελευταία χρόνια αντί να μεταφέρω βιώματα φροντίζω να μεταδίδω απλώς Πολίτικα μικρόβια και ιούς. Όσοι έχουν υποστεί εξαιτίας μου την «μόλυνση» ξέρω ότι με ευγνωμονούν.

Εύχομαι να αξιωθείς να ζήσεις (σ)την Πόλη. Μακάρι να έχεις οδηγό κάποιον «Αγγελή» με τον ίδιο έρωτα για την Πόλη.

Νάνσυ said...

Όταν θα έρθω θα με πααααας;

Related Posts with Thumbnails