Στην Πόλη δεν έχουμε από τα μανιτάρια "τα καλά", αυτά που βρίσκεις στην Ολλανδία. Ή, ακόμα κι αν αυτά φύονται στο δάσος του Βελιγραδίου, δεν τα εντόπισαν ακόμα τα λαγωνικά μου ρουθούνια. Κάθε φορά όμως που περνώ από το σπίτι απέναντι από τον σεξουλιάρη γείτονα, νομίζω ότι είμαι μαστουρωμένος. Εσείς πώς θα αισθανόσασταν δηλαδή, αν βλέπατε αυτό το πράμα;
Πάλι καλά που υπάρχουν και τα παλιά ξύλινα σπίτια της γειτονιάς και με "ξενερώνουν".
2 comments:
αυτό τώρα εγώ ως αρχιτέκτων πώς να το αντιμετωπίσω? κανονικά πρέπει να μου σηκώνει την τρίχα κάγκελο, έλα όμως που απλώς γέλασα.. άσε που θυμίζει και ινδιάνικα τοτέμ και έχει κάτι το αρχέγονο τελικά :)
ναι, ναι τοτέμ!
είναι ολοφάνερο ότι έχεις δημιουργική φαντασία:)
Post a Comment