Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας την απόλαυση που μου χάρισε ο Μαχμούτ.
Μην πάει ο νου σας στο πονηρό, ο χρυσοχέρης σεφ του Οζκονάκ (Ακαρσού τζαντεσί, Τζιχάνγκιρ) με περιποιείται βασιλικά, όποτε περνώ από το παραδοσιακό μαγερειό του. Με τον Μαχμούτ μπέη μιλάμε μισά ελληνικά μισά τουρκικά, επιτρέποντας ο ένας στον άλλο να επιδείξει τη γλωσσομάθειά του. Δούλευε πολλά χρόνια δίπλα σε έναν Ρωμιό ηλεκτρολόγο στο Ταρλάμπασι, εξού και τα ελληνικά. Ο μπαμπάς του όμως που επέμενε να παρατήσει τα μαστοριλίκια και να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση, τον έπεισε τελικά. Όποτε έχει τα κέφια του λοιπόν, μου κάνει μια μενεμένη σπέσιαλ με χτυπημένα μόνο τα ασπράδια και τον κρόκο άθικτο αλλά μελωμένο, να περιμένει το ξέσκισμα της κόρας.
Πάλι καλά αυτήν τη φορά, ευτυχώς πρόλαβα να βγάλω και μια φωτογραφία πριν το φονικό.
Θα επανέλθω στο Οζκονάκ γιατί προσφέρει κι άλλες σπεσιαλιτέ που είναι..από κονάκι.
3 comments:
Thelo tora Menemeni.Tora!!
Παντελή εσύ είσαι;;
Να σου στείλω ένα σαχανάκι μενεμέν άμα θες με UPS!
στην πρώτη ανάγνωση έμεινα στο σαχανάκι μενεμέν(φύσει κοιλιόδουλος και μερακλής δεν τ'αφηνα απ' τα μάτια μου)
στην δεύτερη ανάγνωση έμεινα στον ουστά Μαχμούτ.
Ύφος απόλυτου άρχοντα της κουζίνας (τύφλα να 'χουνε οι chef τηλεοπτικοί και μή)
Με το τσαγάκι του στο 'να χέρι και το ελαφρά γερμένο σώμα δείχνει σαν να λικνίζεται ανάμεσα στις μυρωδιές της κουζίνας και τα σύννεφα του παραδείσου.
Post a Comment