αγγελής μπαϊλντί

Όχι βόλτες από 'δω, όχι καφέδες από 'κει, μας πήρε το βράδυ για να μαζευτούμε τελικά όλοι οι νοματαίοι του σπιτιού πίσω στη βάση μας.

- Λέτε να μας πέσει βαρύ το ιμάμ μπαϊλντί βρε παιδιά;, λέει ο Ουμούτ φορώντας την ολόσωμη ποδιά του μάγειρα.

- Έλα μωρέ, πόσο βαρύ να είναι; Τι ψυχή έχουν οι άκακες οι μελιτζάνες;, απαντάμε εμείς.

- Αμάν, στήσαμε εμείς το μουχαμπέτι κι αυτές πήραν να μαυρίζουν. Έννοια τους όμως και θα τις τακτοποιήσω εγώ! Το τραβάει η όρεξή τους το τριψιματάκι με τη λεμονόκουπα!

Μετά παίρνει σειρά η γέμιση: ντοματούλα, κρεμμυδάκι, πιπερίτσα, μπόλικο σκορδάκι, αλατάκι, λίγη ζαχαρίτσα (πόσο μ' αρέσουν τα υποκοριστικά σας το έχω ξαναπεί).

Εκείνο που με εντυπωσιάζει αληθινά είναι το κόψιμο της μελιτζάνας αλά-χταπόδι, έτσι ώστε να γεμίζει όσο το δυνατόν περισσότερη γέμιση. Δεν το είχα ξαναδεί, εμείς πώς τις κόβουμε στο Ελλάντα;

 

Και μετά ακολουθεί η ιεροτελεστία του "λαδώματος"! Αυτό που βλέπετε είναι το τελευταίο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο του κελαριού μας. Μέχρι να έρθει ο καλός μου ο ΠανΚαπ, θα τρώμε το νεροζούμι που βρίσκουμε στο Καρφούρ που το αποκαλούνε "ελαιόλαδο" :(((

Το ψήσιμο (βασικά βράσιμο, μιας και προσθέτουμε νεράκι στον τετζερέ) κρατά γύρω στα 3/4 της ώρας και ο Ουμούτ μου υπενθυμίζει να σας τονίσω, ότι άπαξ και κλείσεις το καπάκι, δεν πρέπει να το ανοίξεις μέχρι το τέλος.

Κι η ώρα της αλήθειας έφτασε! Κάθε μελιτζάνα ξαπλώνει δίπλα σε έναν λοφίσκο πιλαφιού αρωματισμένο με κάρυ, μαυροπίπερο και κανέλα (!), σε μια προσπάθεια του σεφ να ξαφνιάσει (ευχάριστα).

Το ιμάμ, λίγο παραπάνω αλμυρό ίσως, μα πεντανόστιμο! Ο μάγειρας αξίζει το θερμό μας χειροκρότημα. Το λιγουρεύομαι μάλιστα από τώρα, ξαναμαγειρεμένο με μελιτζάνες και τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά από καλοκαιρινά μποστάνια και τρελαίνομαι. Όπως ελπίζω κι οι φράουλες να είναι μελένιες κι όχι φουλ στην ορμόνη, που μυρίζουν και κρατσανίζουν σαν αγγούρια!

Ο τίτλος δεν είναι υπερβολή. Έφαγα τόσο πολύ ιμάμ, που σε κάποια φάση άρχισα να ζαλίζομαι, καθώς όλα μπερδεύονταν και φούσκωναν μέσα στην κοιλιά μου, φέρνοντας μέ ένα βήμα πριν τη διάτρηση στομάχου. Σόδες και τρίψιμο στην πλάτη για ανακουφιστικά ρεψίματα (με το συμπάθιο) και βόλτες απ' το σαλόνι στην κρεβατοκάμαρα για να χωνέψω. Λίγο έλειψε να μπαϊλντίσω, μα τον Αλλάχ!