Οι πιο παρατηρητικοί από εσάς ήδη θα ετοιμάζεστε να μου στείλετε email για τη λάθος καταχώρηση του post στην κατηγορία Διασκέδαση και όχι στην Καλή Όρεξη. Σας την έσκασα!
Ο τίτλος του post αναφέρεται όχι στο λαχταριστό φαγητό με μελιτζάνες, που ως γνωστόν έφαγε ο ιμάμης μέχρι να μπαϊλντίσει*, αλλά στο ελληνικό μουσικό συγκρότημα Imam Baildi που εμφανίστηκε τις προάλλες στον συναυλιακό χώρο Babylon της Πόλης.
Η βασική ιδέα πίσω από τη μουσική του σχήματος είναι η χρήση παλαιών λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών σε συνδυασμό με ηλεκτρονικούς ήχους αλλά και παραδοσιακά όργανα.
Κάποιοι ίσως να θεωρούν "ιεροσυλία" τέτοιου είδους εκτελέσεις, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτά τα αριστουργήματα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Έτσι μάλιστα, συνεχίζουν να αναπνέουν και να προσεγγίζονται πιο εύκολα από το σύγχρονο κοινό. Σκοπός βέβαια, είναι οι άνθρωποι που επιχειρούν αυτές τις μίξεις, να γνωρίζουν από μουσική και να αγαπούν την ουσία της. Οι Ιμάμ Μπαϊλντί αποτελούν μια τέτοια περίπτωση.
Θα ήθελα όμως να γκρινιάξω λιγάκι για την "hip hop" εκτέλεση κάποιων κομματιών και κυρίως για την "αυταρχική" σχεδόν προτροπή της κοπέλας που τραγουδούσε, να χτυπάμε παλαμάκια, να φωνάζουμε "Έοοο!-'Ειιι!", να σκύβουμε στο πάτωμα και κατόπιν να πηδάμε! Η μόνη δικαιολογία που μπορώ να δώσω είναι ότι ίσως έπρεπε να βρουν ένα τέχνασμα για να κρατήσουν ζωηρό το κλίμα της συναυλίας, αλλά αυτό πια κατέληξε φορτικό. Λέτε να είμαι κι εγώ συντηρητικός τελικά;
Πάντως, στο κατάμεστο Babylon υπήρχε κέφι ούτως ή άλλως, χορέψαμε, τραγουδήσαμε και οι περισσότεροι τουλάχιστον (με το έτσι θέλω) χοροπηδήσαμε κιόλας. Πλάκα είχε! Σας ζητώ συγνώμη για τον κακό ήχο των video:
*Πέρα από την επικρατούσα εξήγηση για την προέλευση του ονόματος του φαγητού, υπάρχουν και κάποιες άλλες. Σύμφωνα με αυτές ο Ιμάμης λιποθύμησε:
Ο τίτλος του post αναφέρεται όχι στο λαχταριστό φαγητό με μελιτζάνες, που ως γνωστόν έφαγε ο ιμάμης μέχρι να μπαϊλντίσει*, αλλά στο ελληνικό μουσικό συγκρότημα Imam Baildi που εμφανίστηκε τις προάλλες στον συναυλιακό χώρο Babylon της Πόλης.
Η βασική ιδέα πίσω από τη μουσική του σχήματος είναι η χρήση παλαιών λαϊκών και ρεμπέτικων τραγουδιών σε συνδυασμό με ηλεκτρονικούς ήχους αλλά και παραδοσιακά όργανα.
Κάποιοι ίσως να θεωρούν "ιεροσυλία" τέτοιου είδους εκτελέσεις, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτά τα αριστουργήματα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Έτσι μάλιστα, συνεχίζουν να αναπνέουν και να προσεγγίζονται πιο εύκολα από το σύγχρονο κοινό. Σκοπός βέβαια, είναι οι άνθρωποι που επιχειρούν αυτές τις μίξεις, να γνωρίζουν από μουσική και να αγαπούν την ουσία της. Οι Ιμάμ Μπαϊλντί αποτελούν μια τέτοια περίπτωση.
Πάντως, στο κατάμεστο Babylon υπήρχε κέφι ούτως ή άλλως, χορέψαμε, τραγουδήσαμε και οι περισσότεροι τουλάχιστον (με το έτσι θέλω) χοροπηδήσαμε κιόλας. Πλάκα είχε! Σας ζητώ συγνώμη για τον κακό ήχο των video:
*Πέρα από την επικρατούσα εξήγηση για την προέλευση του ονόματος του φαγητού, υπάρχουν και κάποιες άλλες. Σύμφωνα με αυτές ο Ιμάμης λιποθύμησε:
- όταν συνειδητοποίησε το κόστος των υλικών του πιάτου
- από τη μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου που χρησιμοποιείται
- μετά από το γάμο του με την κόρη ενός λαδέμπορα, της οποίας η προίκα συνίστατο σε κάποια κιούπια φίνου ελαιόλαδου, ο Ιμάμης έτρωγε κάθε μέρα μελιτζάνες μαγειρεμένες με ντομάτα και κρεμμύδι. Όταν την 13η ημέρα στο τραπέζι δεν είδε το σύνηθες μενού, στο άκουσμα ότι σώθηκε το ελαιόλαδο..πάρτον κάτω!
No comments:
Post a Comment