να τις πω αλά πολίτα;


Οι αγκινάρες μ' αρέσουν πολύ. Η αλλόκοτη θωριά τους με τα πράσινα φύλλα σε στυλ πανκ-ανανά, το απαλό εσωτερικό τους χνούδι, τα καπελάκια των καθαρισμένων που μοιάζουν με διαστημικά μανιτάρια, η μπιμπικιασμένη επιδερμίδα τους σαν πετσί που "κοτοπουλιάζει" από το κρύο (ή από το φόβο), η ινώδης υφή τους όταν μαγειρεμένες πλέον, τις σκίζεις με τα δόντια σου. Κακά τα ψέμματα, έχει μια ιδιαιτερότητα τούτος ο καρπός που δικαιολογημένα ίσως να ξενίζει κάποιους από σας. 


Θυμάστε τις προάλλες το ιμάμ μπαϊλντί; Χτες, η γκλάβα του Ουμούτ κατέβασε μια άλλη παραδοσιακή συνταγο-ιδέα: αγκινάρες λαδερές. Βλέπετε εδώ στην Πόλη, δεν τις λένε αλά Πολίτα, αφού θα επρόκειτο μάλλον για πλεονασμό. Τις αγοράσαμε φρέσκες (με πιστοποιητικό γέννησης Σμυρναίικο), έτοιμες καθαρισμένες τρεις-τρεις μέσα σε πλαστικό κεσεδάκι. Ποιός κάθεται να καθαρίσει τη σήμερον ημέρα;


Ως γνωστόν, οι ρημάδες μαυρίζουν πολύ εύκολα αν εκτεθούν στον αέρα και αυτό που τις προφυλάσσει είναι ένα ένα καλό τρίψιμο με λεμόνι και μετά βουτιά σ' ένα κατσαρόλι με νερό.


Ακολουθεί βράσιμο καρότων και πατατών. Ψιλοκόψιμο κρεμμυδιού, ο αρακάς που απαιτεί η συνταγή στην περίπτωσή μας ήταν κονσέρβα σε γυάλινο βαζάκι.


Κι ήρθε η ώρα για "το μύρο", που θα μετουσίωνε τα σκόρπια ζαρζαβατικά σε φαγητάκι του Αλλάχ (Βούδα, Κούδα, Lady Gaga, Ιησού, προσθέστε ότι σας κάνει κλικ). Αχχχ, αυτό το ελαιόλαδο, που  μου λείπει τόσο εδώ στην Πόλη! Αφενός, (σχεδόν) σε όλα τα εστιατόρια δεν χρησιμοποιούν παρά μόνο ηλιέλαιο, ενώ αν θες να αγοράσεις ελαιόλαδο από το σούπερ μάρκετ, ένα λίτρο εξαιρετικού παρθένου κοστίζει τουλάχιστον 20-25 λίρες (δηλαδή 10-12 ευρώ, σε σχέση με 6-7 που κάνει αντίστοιχα στην Ελλάδα). Ήθελα να ξέρω, όλοι εσείς που ζείτε στην Πόλη, πώς αντιμετωπίζεται αυτό το ζήτημα; Μήπως τζάμπα το παίζω έξυπνος ότι τα ξέρω όλα και μου διαφεύγει ένα καλό ελαιόλαδο σε νορμάλ τιμές; Κοιτάξτε για παράδειγμα, το μπουκάλι-βιολί του Κομιλί (παινεύεται ότι ιστορικά κατάγεται από το χωριό Κώμη της Λέσβου). Μάλιστα η φωτό το κολακεύει, μιας και στην πραγματικότητα χρώμα, άρωμα και πυκνότητα είναι απογοητευτικά - και πολύ του είναι τα 5 ευρώ που κοστίζει το λίτρο!  Τέλος πάντων, κάτι ψήνεται αυτές τις ημέρες - περιμένουμε πακέτο από την πατρίδα, μπορεί να κάνουμε Ανάσταση λίγο πιο νωρίς εφέτος:)


Χτυπάει λοιπόν ο Ουμούτ λάδι με λεμόνι και περιχύνει τις αγκινάρες που ήδη βρίσκονται στην κατσαρόλα, παραφορτωμένες με τα μπιζού τους σας Ρωμαίισες κυρίες, πριν τη βόλτα τους στην μπαρόκ Οδό του Πέραν.

make avatar

Το τσουκάλι στρογγυλοκάθεται απάνω στη φωτιά γύρω στα τρία τέταρτα και όταν επιτέλους φτάνει η Ώρα της Κρίσης ή πιο σωστά της Ηδονής, κάνω ένα.μμμμμμμμμμ!! αγελαδίσιο, άλλο πράμα! Τί νόστιμες που ήταν, περιέργως πως ξέχασα και τον νταλκά μου με το λάδι! Κι ο άνηθος, αχ αυτός ο άνηθος, δεν είναι μόνο για μόστρα ξέρετε. Κάθε θηλυκό αλά Πολίτα άλλωστε, έχει πάντοτε κοντά της τη δαντελένια της βεντάλια.

7 comments:

Giorgia_is_coming_to_town said...

Στην Βουλγαρία που ζω εγώ πάλι, τα ελληνικά ελαιόλαδα δεν τρώγονται!!! Κι έτσι αγοράζω το Kirlangic Frutato, που είναι νοστιμότατο και τουρκικότατο!!! Και φτηνότερο σαφώς από τα ελληνικά ή τα ιταλικά.

japetus said...

Ε, και σύ.. Ελαιόλαδο και υγιεινή διατροφή στην Τουρκία....
Δες και τους κούρδους παραπέρα τί ελαφριά κουζίνα που κάνουν..
Για ποια ελαιόλαδα μετά μου λες και ποια ηλιέλαια..
Λάδι "ουράς", δεν παχαίνει καθόλου :-)
Kuyruk yağ

Το θυμήθηκα προχθές σε άρτι εγκαινιασθέν έθνικ τουρκοριεντάλ εστιατόριο, όπου συνδαιτημόνας ήθελε "κάτι ελαφρύ" και προτίμησε "Ταβούκ ντονέρ" (sic) γύρο κοτόπουλο..
Αποδείχθηκε "Ελαφρότατος" με μια εξόχως έντονη γεύση απο ...παϊδάκια :-)
Μια ερωτηση στον μετρ, έλυσε το μυστήριο..
-Από που εχεις φέρει τους μάγειρες;
-Από Ούρφα είναι τα παιδιά..

Angelis said...

Giorgia,

Δεν το ξέρω αυτό το λάδι. Πλάκα έχει, που ψάχνοντάς το στο νετ βρήκα αυτό: http://www.aceajans.com.tr/albumkoil.php?albumid=40

Japetus,

Αν και στο βίντεο το λίπος από την ουρά φαίνεται σιχαμερό, πραγματικά: χωρίς αυτό και το ντονέρ και τα κεμπάπ (ούρφα, αντάνα κτλ) δε γίνονται γευστικά.

Giorgia_is_coming_to_town said...

χαχαχαχα! Με το που είδα το λινκ σου, ήμουν έτοιμη να κάνω πλύση στομάχου!!!
http://www.kirlangic.com.tr/sivi-yaglar/Altin-Sivinin-Oykusu/Zeytinin-Anayurdu.aspx
Εδώωωωω το καλό λάδι! Εχει μεγάλη ποικιλία από ότι είδα.

Γιάννης-Θεσ/νίκη said...

Αγγελή,
Το εδώδιμο της αγγινάρας είναι το κεφάλι(ο) πάνω στο οποίο κάθονται και αναπτύσσονται τα ανθάκια-"μαλλιά" που πετάμε όταν τις καθαρίζουμε...αυτές οι ολόλευκες έτοιμες καθαρισμένες θα είναι 100% τίγκα στα χημικά αντι-οξειδωτικά...να τις αποφεύγετε, και να προτιμάτε χλωρές ακαθάριστες (organic παζάρι ζαρζαβατικών εκεί δεν έχει?)!!! Κάπως περισσότερο άρωμα θα κερδίζετε από τις ακαθάριστες...
Πολλά θέματα έχει ανοίξει αυτή η ανάρτηση...χρειάζονται πολλά comments, και δεν προλαβαίνω...πάω να καθαρίσω κάμποσα κεφάλια αγκινάρας!

Angelis said...

Giorgia,

Ευχαριστώ για το λινκ. Εντωμεταξύ, Riviera εδώ λένε εκείνα τα ελαιόλαδα που αποτελούν μείξη μέσης ποιότητας λαδιού με λίγο παρθένο. Αλλά, τι να κάνεις; Ας όψεται η ξενιτιά!

Γιάννη,

Καλά την ψυλλιάστηκα τη δουλειά! Λες ότι είναι φουλ στη χημεία ε; Εμμ, πολύ μυαλό θέλει για να το καταλάβεις, θα μου πεις;

Βιολογικά ζαρζαβατικά μπορείς να βρεις είτε στα αντίστοιχα τμήματα μεγάλων μάρκετς, είτε στη μοναδική λαϊκή στο Φερίκιοϊ κάθε Σάββατο.

Περιμένουμε και τις υπόλοιπες παρατηρήσεις σου, αλλά αφού καθαρίσεις πρώτα τις αγκινάρες. Μη σου μαυρίσουν κιόλας:)

Anonymous said...

Χρυσοχέρης ο Ουμούτ τελικά!!! Τυχερή/τυχερός αυτή/ός που θα τον πάρει! ,Σοφία

Related Posts with Thumbnails