Σας είχα δώσει το λόγο μου ότι θα προσπαθήσω να χωθώ στο βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Θεοδώρου στο Βεφά και όντως, η τύχη μου χαμογέλασε! Εκεί που περνούσα τις προάλλες απ' έξω, πέτυχα τον νεωκόρο να ξεκλειδώνει την κύρια είσοδο.
Χωρίς να χάσω χρόνο, ξεκίνησα τα παρακάλια και τα γλειψίματα στον γενειοφόρο θείο μιας και φοβόμουν ότι θα "φάω πόρτα", αλλά προς έκπληξή μου αυτός ήταν ήδη ψημένος! Μου έδωσε αμέσως να καταλάβω πως να είν' καλά λίγες (ή περισσότερες) λίρες και...σουσάμι άνοιξε! Ουπςςςς!, είπα από μέσα μου. Το ξανάδα αυτό το έργο! Παρ' όλα αυτά, δεν έχασα την ευκαιρία. Ότι είναι να γίνει ας γίνει, και βουρ στον πατσά! Οι κορινθιακοί κίονες σε καλοσωρίζουν με το έμπα σου.
Οι τρούλοι του νάρθηκα σε πολύ κακή κατάσταση, μόνο ο ένας φέρει κάποια υπολείμματα ψηφιδωτών. Ο άλλος πάπαλα.
Το εσωτερικό του, ένα φτωχά κι αδιάφορα διακοσμημένο συνοικιακό τζαμί.
Επίσης, είχε δίκαιο η Άρτεμις που άφησε το σχόλιο στο πρώτο ποστ. Όσο κι αν μην εμφορείσαι από θεοπιστία, δεν αισθάνεσαι και πολύ ωραία να βλέπεις τα όσια και ιερά κάποιου (όποιος κι αν είναι αυτός) να μετατρέπονται σε αποχωρητήρια και μπιντέδες από "τους άλλους".
Ιδού και οι βρυσούλες για το αμπντέστ.
Ο νεωκόρος, έπειτα από την "ξενάγηση" μας έθεσε ήπια και ευγενικά ότι "αν έχουμε την καλοσύνη, θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε για την αποκατάσταση του τζαμιού" (ή ναού, συγνώμη ΠανΚαπ μου). Αφήσαμε το κατιτίς μας, όχι αμελητέο ποσό σημειώνω και αποχωρίσαμε. Κατά την έξοδο, μάς ακολούθησαν ευχές και προσκλήσεις για μελλοντικές επισκέψεις. Να γνωρίζετε λοιπόν: αν είναι να επισκεφτείτε τον Άγιο Θόδωρα στη γιορτή του (λέμε τώρα), να θυμάστε ότι προτιμά το ρευστό. Μην του πάρετε κανά ζευγάρι παντόφλες ή φίκο και καριόκες.
No comments:
Post a Comment