Τενεδο-πρωινό

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που σας σέρβιρα πρωινό, τί θα λέγατε να εμπλουτίσουμε μια από τις πιο αγαπημένες κατηγορίες αναρτήσεων του μπλογκ με το καφέ / εστιατόριο Cukurcuma 49, όπου μπορείς να απολαύσεις παραδοσιακό πρωινό με Ονομασία Προέλευσης: το νησί της Τενέδου (= Bozcaada στα τουρκικά); 

Όπως μαρτυρά και το όνομά του, το καφέ βρίσκεται στη γειτονιά του Τσουκούρτζουμα, καμιά πενηνταριά μέτρα από το Ελληνικό Προξενείο (όχι αυτό επί της Ιστικλάλ, αλλά το επί της οδού Τουρνατζίμπασι), ανάμεσα σε αντικερί και πολύπολύπολύ κοντά στο σπίτι μας.

Λειτουργεί ως all day καφέ και παράλληλα με τα υπόλοιπα πιάτα, ψήνουν πίτσα στον (αν δεν κάνω λάθος) ξυλόφουρνο. Εγώ πάντως, είχα όρεξη για πρωινούλι. Μου έκανε εντύπωση αυτό που διαφήμιζαν ως Τενέδιο και δεν το πολυσκέφτηκα. Ήμουν περίεργος να δω πού έγκειται η ιδιαιτερότητά του.

Ήρθε, όπως είναι αναμενόμενο στην Πόλη, κομψά σερβιρισμένο σε μεγάλη ορθογώνια πιατέλα φορτωμένη με επιμέρους πιατάκια (επίσης ορθογώνια) γεμάτα με ελίτσες, ατζίκα (ένας πηχτός πελτές πιπεριάς και ντομάτας, καρύδια και μπαχαρικά), τεμαχισμένα ασπράδια αυγών πασπαλισμένα με ρίγανη και ελαιόλαδο, τριών ειδών ρετσέλια, με το συκαλάκι να κερδίζει τις εντυπώσεις. Λευκό τυρί και τουλουμοτύρι με ντοματούλα και αγγουράκι στη μια γωνιά και δυο κομμάτια μπορέκι γεμιστό με τυρί και σπανάκι. Για ένα άτομο (παρά-)ήταν χορταστικό! Νόστιμο επίσης θα το έλεγα. Όπως ξέρετε όμως πέρα από τη γεύση, δίνω σημασία και στις μερακλίδικες λεπτομέρειες. Για κοιτάχτε το όμορφο σουπλά με θέση για τα μαχαιροπήρουνα το πιάτο και το ποτήρι του κρασιού!

Κι αφού μιλάμε για κρασί, μέχρι να αποφάω η ώρα πέρασε και τέλειωσα το πρωινό μου με ένα ποτήρι δροσερό λευκό κρασί επίσης από την Τένεδο. Το λένε Vasilaki, τί πλάκα! Πραγματικά πολύ ωραίο, ξηρό αλλά με φρουτένια γεύση και μάλιστα μόλις 7 λίρες το ποτήρι, που είναι αρκετά φθηνό για αλκοόλ στην Πόλη. Η τιμή του κρασιού την 1η Οκτωβρίου έφτασε τις 9 λίρες. Τί θέλω και το ανοίγω το ρημάδι μου;;;;;

Από τη μια η μέθεξη που αισθάνομαι όταν τρώω καλά, από την άλλη οι σκέψεις που γεμίζανε την κεφάλα μου, φυσικά έπαιξε και το Vasilaki τον ρόλο του, αντί να βγω από την κύρια (και μόνη) έξοδο του καφέ, πήρα τον ανελκυστήρα για να κατέβω στο κελάρι που φυλάνε τα κρασιά! Κράτησαν τον εξοπλισμό από την παλαιότερη χρήση του χώρου ως εργαστηρίου κεραμικών(;). Λέτε στην προηγούμενη ζωή μου να ήμουν αγγειοπλάστης; Ουυυυφφφ, μια ακόμα σκέψη να με ταλανίζει..