Η άλλη Πόλη

Το άρθρο και οι φωτογραφίες στάλθηκαν από τον φίλο του μπλογκ Χάρη Γρηγορίου, εδώ και πολύ (πολύ) καιρό. Προσπάθησα να τηρήσω συνάφεια μεταξύ κειμένου και εικόνων, όπου αυτό τουλάχιστον ήταν δυνατόν. Συγνώμη για την καθυστέρηση αγαπητέ, κάλιο αργά παρά ποτέ δε λένε; Σ' ευχαριστώ για το "δωράκι", με το καλό να επιστρέφετε στην Πόλη, ξανά και ξανά, και να τη ρουφάτε μέχρι τελευταίου σοκακιού. Ακούς εκεί 12,1 διανυθέντα χιλιόμετρα σε μια μέρα!!

Αλήθεια , στο άκουσμα της λέξης Πόλη, τι θα σας ερχόταν πρώτα στην μνήμη, Αγιά Σοφία, Μπλε Τζαμί, Βασιλική Κινστέρνα , Πριγκιπόνησα, πλατεία Ταξίμ κλπ. Ό,τι δηλαδή προτείνει κάθε τουριστικό γραφείο, που σέβεται τον πελάτη του. Άλλωστε και το χρονικό διάστημα που μένει κανείς εκεί, φθάνει για να επισκεφθεί αυτές τις πανέμορφες τοποθεσίες-μνημεία. Τα παραπάνω όμως, τα είχα δει σε προηγούμενο μου ταξίδι .Πολύ ωραία και ενδιαφέροντα σημεία. Θέλαμε όμως κάτι διαφορετικό. Να την περπατήσουμε, να την νιώσουμε και να μας νιώσει. Έτσι αυτή την φορά αποφασίσαμε ( μαζί με την σύζυγο…) να δούμε μια άλλη Πόλη. Μια Πόλη αποτυπωμένη μέσα από την καθημερινότητα της. Τους ανθρώπους της, τις αντι-τουριστικές ( ίσως ) γειτονιές της. Μια Πόλη για φωτογράφιση ( αφού αυτός τελικά ήταν ο δικός μου σκοπός μου…).

Ας δούμε όμως τις διαδρομές, για κάθε μέρα διαμονής.

1η μέρα

Αφετηρία η πλατεία Ταξίμ για το παλάτι του Dolmabahce το οποίο αξίζει να το επισκεφθεί, όποιος πάει στην Πόλη. Χτισμένο από τον Σουλτάνο Αβδούλ Μεζίτ Α’ .Ένα παλάτι γεμάτο στην χλιδή και στην πολυτέλεια. Οι ξεναγήσεις είναι οργανωμένες και για τους ξένους τουρίστες στην Αγγλική.

Μετά από την ξενάγηση( που διαρκεί περίπου 45 λεπτά), καφεδάκι στο όμορφο καφέ-μπαρ που βρίσκεται ακριβώς στην είσοδο του παλατιού και πάνω στον Βόσπορο. Με τον ήλιο να σου ζεσταίνει το πρόσωπο, ρεμβάζοντας στην θάλασσα. Αφού ξεκουραστήκαμε, αρχίζουμε την εξερεύνηση κατά μήκος του Βοσπόρου. Πεζοπορία ως το Ortaköy, περνώντας μπροστά από το Παλάτι ( τώρα ξενοδοχείο) Ciragan και παραλιακά μπροστά από το πανέμορφο ιδιωτικό πανεπιστήμιο Βahcesehir ,που βρίσκεται κυριολεκτικά 40 μέτρα από την θάλασσα.

Το Ortaköy ,είναι ένα γραφικό προάστιο με αρκετά μοντέρνα μαγαζιά εστίασης. Πληροφορήθηκα ότι έχει και έντονη νυκτερινή ζωή ( ιδίως το Καλοκαίρι, μάλλον θα χρειασθεί να κάνω ένα ταξιδάκι …).

Εκεί, εντύπωση μας έκαναν τα μικρά ( λιλιπούτεια) μαγαζάκια παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, που πουλούσαν παγωτά, κρέπες, χυμούς κλπ. Φυσικά ,δεν λείπουν και οι συνεχείς παροτρύνσεις από τους ιδιοκτήτες των μικρών αυτών μαγαζιών ,για να δοκιμάσεις τα προϊόντα τους.

Επιστροφή –από τον ίδιο δρόμο- κάνοντας όμως μια επίσκεψη στο πάρκο Yildiz και ανάβαση ( στην κυριολεξία, γιατί είναι μια πού μεγάλη ανηφόρα ) μέχρι το Παλάτι Yildiz .Το πάρκο αρχικά ήταν ο πρώτος κήπος του παλατιού Τσιραγάν, αργότερα πήρε την μορφή συγκροτήματος όπου αποτέλεσε την θερινή κατοικία του Σουλτάνου. Το πιο εντυπωσιακό είναι το Περίπτερο Σαλέ ( μπήκαμε με το ίδιο εισιτήριο που πληρώσαμε για το Dolmabahce).Ονομάζεται έτσι , γιατί το αριστερό τμήμα σχεδιάστηκε έτσι ώστε να θυμίζει Ελβετικό Σαλέ. Υπάρχον στο πάρκο και τα περίπτερα της Μάλτας και Τσαντίρ, τα οποία λειτουργούν ως καφέ. Θα πρέπει να είναι υπέροχα, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι.

Για να μην κάνουμε όμως την ίδια ακριβώς διαδρομή επιστρέφοντας περάσαμε μέσα από την συνοικία Besiktas.Στρίψαμε λοιπόν δεξιά από την οδό Sair Nedim και αμέσως μετά προς την Hüsrev Gerede περάσαμε στην οδό Maçka όπου είδαμε τα μοδάτα μαγαζιά της Πόλης ( με όλους τους γνωστούς οίκους μόδας) και μετά στην πλατεία Ταξίμ.

( Διανυθέντα χιλιόμετρα 12,1)

Ακολούθησε ξεκούραση και βόλτα στην Istiklal αλλά και στα στενάκια πέριξ αυτής. Ειδικά στην περιοχή Τσουκούρτζουμα & Τζιχάνκιρ, υπάρχουν μαγαζάκια με ανερχόμενους σχεδιαστές ρούχων και χειροτεχνημάτων( τους οποίους βλέπεις να δουλεύουν ταυτόχρονα στο εσωτερικό του μαγαζιού) πολλές αντικερί και συμπαθητικά μικρά καφέ. Για φαγητό συστήνω το Dai, στο στενό μετά το Λύκειο του Γαλατά Σαράι αριστερά στο στενό. Ωραία νοστιμότατα πιάτα, συμπαθητικός χώρος και υπέροχη μουσική από τον Dj.

2η μέρα

Πάλι ξεκίνημα από την πλατεία Ταξίμ ( την επόμενη φορά θα αλλάξω ξενοδοχείο, Αγγελή θα περιμένω μια καλή πρόταση για κάτι μη τουριστικό / Συμβουλή Αγγελή για διαμονή στην Πόλη: ψάξε εδώ: http://www.booking.com/) προς την συνοικία Sultanahmet. Διασχίσαμε όλο τον πεζόδρομο της Istiklal, με πρώτη στάση τον Πύργο του Γαλατά.

 

Σίγουρα αξίζει να τον επισκεφθεί κάποιος έστω για μία φορά. Η θέα μαγευτική, με την Πόλη και τον Βόσπορο στο πιάτο (όπως συνηθίζεται να λέμε).

Μετά διασχίζουμε την γέφυρα του Γαλατά τραβώντας πολλές-πολλές φωτογραφίες από ψαράδες πάνω στην γέφυρα με τα καλάμια τους ( με προσοχή και διακριτικότητα όμως).

Κατευθυνόμαστε στην Αγιά Σοφία αλλά δεν σταματάμε εκεί. Πηγαίνουμε στα στενάκια πίσω από το Μπλε Τζαμί –και παράλληλα προς την θάλασσα-με προορισμό την μικρή Αγία Σοφία ( Küçük Hagia Sophia ) η οποία ήταν Ελληνική Χριστιανική μονή, αλλά τώρα είναι Μουσουλμανικό Τέμενος. Επιστρέφουμε πίσω περνώντας από παραδοσιακά μαγαζιά πίσω από το Μπλε Τζαμί και  κάνουμε ένα διάλλειμα στο CozyPub για ένα καφέ ( εγώ παρήγγειλα ένα νοστιμότατο και τονωτικό σαλέπι), που βρίσκεται μπροστά από την στάση του τραμ Eminonu.

Μετά τα ζεστά ροφήματα, ένα πέρασμα από την σκεπαστή αγορά και κατεβαίνουμε προς το Χάνι Βαλιντέ (μικρή παραδοσιακή αγορά ).

Συνεχίζουμε προς το Τέμενος Σουλεϊμανιέ και επίσκεψη στο εσωτερικό του. Προσωπικά το θεωρώ πιο επιβλητικό από το Μπλε Τζαμί. Φυσικά, πριν την είσοδο απαιτείται η αφαίρεση των παπουτσιών και η κάλυψη της κεφαλής για τις γυναίκες.

Είναι το πιο σημαντικό τέμενος και αφιερωμένο στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή , είμαι σίγουρος ότι τον γνωρίζετε-τουλάχιστον -τηλεοπτικά… Tελευταίος σταθμός ,η Αιγυπτιακή αγορά. Με τις αξέχαστες μυρωδιές από τα μπαχαρικά και την πανδαισία χρωμάτων. Με τις φωνές των χαμογελαστών πωλητών, που κάνουν τα αδύνατα-δυνατά για να σου πουλήσουν κάποιο από τα υπέροχα υλικά τους.

Η μέρα φυσικά δεν θα μπορούσε να τελειώσει καλύτερα από την εμπειρία ενός ζεστού χαμάμ. Στο Suleymaniye Hamamπου βρίσκεται ακριβώς κάτω από το τέμενος. Χρειάζεται να κλείσεις τηλεφωνικά ραντεβού. Ισχυρίζονται ,ότι είναι το μοναδικό χαμάμ που επιτρέπονται ζευγάρια ( ανδρόγυνα) αλλά δεν πρέπει να έχει μεγάλη βάση ( είδαμε και ένα γκρουπ από Ελληνίδες μέσα στο χαμάμ). Η καλύτερη στιγμή έρχεται -όταν τελειώσεις με το καθάρισμα, τρίψιμο και πλύσιμο μαλλιών -χαλαρώνοντας στο καναπέ. Τυλιγμένος με άσπρα μυρωδάτα ρούχα να πίνεις τσάι μήλου και να χαλαρώνεις.

( Διανυθέντα χιλιόμετρα 9,2)

Κάποια γενικές παρατηρήσεις, σχετικά με την Πόλη αλλά και με την Τουρκία γενικότερα.

Υπάρχει –προσωπική γνώμη-ένας επίπλαστος οικονομικός πλούτος στον απλό κόσμο. Τα υποκαταστήματα των τραπεζών βρίσκονται κυριολεκτικά σε κάθε γωνία. Γεμάτα από κόσμο. Τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, σύγχρονα και πολλά από αυτά τύπου τζιπ. Μου θύμισε την Ελλάδα, λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση. ( Μακάρι να βγω ψεύτης). Τα εισαγόμενα προϊόντα είναι πολύ ακριβά, κάποια σχεδόν διπλάσια τιμή ( ειδικά αυτά που αφορούν την τεχνολογία της φωτογραφίας). Υπάρχει κόσμος –και μάλιστα πολύς-παντού.

Περάσαμε αξέχαστες στιγμές. Αξέχαστες όμως θα μείνουν οι μυρωδιές και τα χρώματα της. Ίσως, για αυτό να ξεχωρίζει. Ίσως, για αυτό αξίζει να την επισκέπτεται κάποιος. Συνεχώς….