Χαρούμενη Εργατική Πρωτομαγιά

 
Ξυπνάω σήμερα πρωί που λέτε και αρχίζω να βλαστημώ που παράτησα τη δουλειά του μηχανικού στην Ελλαδίτσα και ξενιτεύτηκα στην Τουρκια (ο τόνος μπαίνει σε διαφορετική συλλαβή αναλόγως διάθεσης) για να βιοπορίζομαι ως μπλόγκερ. Όχι γιατί μου λείπουν οι διευθετήσεις χειμάρρων και οι σκυροδεματένιοι οχετοί, αλλά για το γεγονός ότι τουλάχιστον την Πρωτομαγιά είχα αργία. Καλά, εντάξει. Απεργία θα πείτε κάποιοι, αλλά εγώ πάντοτε έτρεχα στις εξοχές να πιάσω το Μάη, φορώντας λουλουδένιο στεφανάκι απάνω στις ξανθές μου μπούκλες, σανδάλια αρχαιοελληνικά δετά μέχρι το γόνατο, ριχτά εμπριμέ καφτάνια, γιατί μου πάνε έτσι λεπτός που είμαι. Καλά, εντάξει. Πλάκα κάνω για το στυλ, αλλά στις εξοχές πράγματι έτρεχα, δεν ήμουν και πολύ της πορείας. Στην Πόλη όμως, αν και ζω πλέον το επαγγελματικό μου όνειρο, πρέπει να δουλεύω πιο σκληρά από ποτέ. Βέβαια, άμα είσαι απεργοσπάστης, με ή χωρίς αιτία, δε σου βγαίνει σε καλό. Λόγου χάρη, αφού βρίζω και ντύνομαι, βγαίνω από το σπίτι, κατεβαίνω τα χιλιάδες σκαλοπάτια, και βλέπω την απουσία (σχήμα οξύμωρο) αυτοκινήτων, τραμ, ταξί στον κεντρικό, μόνο ορδές περιπατητών, ταλαίπωρους τουρίστες, ντόπιους, παιδιά, σκυλιά, περιπολικά, κορδέλες πλαστικές να κόβουν τους κάθετους δρόμους. Φακ! Έπρεπε να είμαι στο Γενί Τζαμί στις 9:30 και ήταν ήδη 9:23. Φακ! Ήταν επαγγελματική η συνάντηση, όχι σορολόπ. Φακ! Θα περπατήσω, θα φτάσω λίγο αργοπορημένος, αλλά θα φτάσω τουλάχιστον. Τι είναι να περάσεις τη Γέφυρα του Γαλατά από Καράκιοϊ στο Εμίνονου, μια κλανιά δρόμος. Όπερ και εγένετο! Αυτό ακριβώς ήταν που μου ξέφυγε όταν είδα την παρακάτω εικόνα. Η γέφυρα σηκωμένη, σαν του γαϊδάρου του ακόλαστου!


Και μετά είδα αυτήν, και δώστου ακόμα μια πορδή.


Κι ακόμα από πιο κοντά, και μόλις που γλίτωσα να χεστώ απάνω μου. Φακ!
 

Να είσαι τόσο κοντά, και τόσο μακριά την ίδια στιγμή! Θα πάρω το βαπούρ και θα περάσω απέναντι, πώς δεν το σκέφτηκα ο μπουνταλάς; Αμ, δε! Όλα αγκυροβολημένα, να θυμίζουν τις γνώριμες εικόνες του δοξασμένου Πειραιά. Αλλά τι γίνεται εκεί; Κάποιος επιτήδειος θέλει να βγάλει παραδάκι και κάνει αρπαχτές με τον σκυλοπνίχτη του. Γιααααα να σκουντήξω λίγο, ίσως να χωρέσω κι εγώ την κωλάρα μου (με την έννοια του ανάλγητου εγωισμού μου, όχι του μεγέθους). Όχι στο πρώτο, ούτε και στο δεύτερο, στο τρίτο που πηδάω τελικά, μας στέλνει πίσω το λιμενικό. Φακ!
 

Εκεί που πάω να τα παρατήσω, δεν ήθελα να κολυμπήσω ανοιξιάτικα/πρωινιάτικα/Κερατιάτικα (στον Κεράτιο), με έναν επαγγελματισμό ρεζιλιασμένο, βλέπω το μάτι του Καπτάν Οζγκιούρ να γυαλίζει, λέω ιδού η τελευταία μου ελπίδα, άμα με περάσει απέναντι, θα του γίνω τζάμπα μούτσος για ένα εξάμηνο να του το ξεπληρώσω...και ναι! Σαλπάρουμε, καλπάζουμε στα κύματα, φαντασιώνομαι εμένα και τον Καπτάν αγκαλιασμένους στην πλώρη αλά Ντι Κάπριο & Γουίνσλετ και να παίζει το Μαβί Μασμαβί στο μεγάφωνο. 
 
 
 
Τα κατάφερα! Πηδάω στην αποβάθρα, στέλνω φιλί στον θαλασσόλυκο από το Μισίρ Τσαρσί, ραντεβού την επόμενη Πρωτομαγιά Σεβάχ μου. Αλλά αυτήν τη φορά, θα μπαρκάρουμε για θάλασσες πιο εξωτικές. Τί Χαλίτσια και Βοσπόρους μου θες; Καρίμπιαν και πέρα. Γιατί η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι φαντασία.



Εσείς πού πιάσατε το Μάη;

10 comments:

Γιάννης Χρ. said...

Ωραιες φωτο να τις βλεπεις από τον καναπέ και να σε διαβάζουμε, αλλά να τις ζεις αυτές τις καταστάσεις είναι αλλιώς....Εμπειρίες αγγελή μου...Εμπειρίες :) :)

Xristina @ Dear e-diary said...

Α μη στεναχωριέσαι φέτος στην Ελλάδα η Πρωτομαγιά δεν ήταν ούτε αργία ούτε απεργία. Ηταν αηδία!

ΠανΚαπ said...

Ο Ντεμιρέλ (ο π. πρωθυπουργός ντε) και ο Γκαντεμι-ρέλ (ο Μητσοτάκης) έβαλαν το χεράκι τους;

Ας έχει καλά ο Αλλάχ τον Καπτάν Οζγκιούρ.

Ελπίζω να μη περιμένεις ακόμα να βρεθούμε.

Αφού δεν πρόλαβα να διεκδίκησω το ταμένο Sira Gecesi, καταλαβαίνεις τι αναποδιές φάγαμε.

Ευελπιστώ να είμαι σύντομα ξανά εκεί.

Καλό Πάσχα

πανΚαπ said...

Πάντως στην Ελλάδα, πρότεινα να γιορτάσουμε την Πρωτομαγιά 2 φορές, μια ανήμερα και μια την Τρίτη του Πάσχα.

Beauty Follower said...

Εμεις τον Μάη τον πιάσαμε στην ουρα της Εθνικης Τραπεζας, και για καφέ καπου μεταξυ Σταδιου και Κολοκοτρωνη (αφου τελεψε η τσουτουτικη πορία).

Το βίδεο κλιπ τα σπάει!

Anonymous said...

Απίστευτο! η γέφυρα ανοικτή και το πέρασμα απέναντι με πλοίο! Λόγω της ημέρας;
Από έκπληξη σε έκπληξη αυτή η Πόλη!
Καλή Ανάσταση!
Πόπη-Λάρισα

E.- said...

Αμ τον πιάσαμε, δεν τον πιάσαμε το Μάη! Τί νόμισες, ότι δεν;

Υγρός όμως μάς βγήκε εμάς ο άτιμος!΄Αλλοι ανεργία, άλλοι αργία, άλλοι απεργία, άλλοι αηδία, εμείς ... υγρασία! Καλαπόδια έριχνε!!!

Ε.-

Εγώ παρακαλάω... Παρακάλα κι εσύ να μην το πάει έτσι και μας βγει όπως μας μπήκε! ΄Ενας μήνας βροχή δεν αντέχεται. Κι επειδή εδώ συνηθίζεται... γι΄αυτό κι εγώ στα μέσα του μηνού θα πεταχτώ μέχρι την Πόλη :))

ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΛΑΜΠΡΗ
σου εύχομαι



Evie said...

Α χα χα και του χρόνου! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Εγώ τον έπιασα στη Καραϊβική, μόλις επέστρεψα στο Τορόντο. Αλλά από εκεί όλοι οι τουρίστες μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για την Πόλη, κάτσε εκεί που είσαι, μαθαίνω ότι είναι υπέροχα!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Maria Alefragki said...

Μια μερα πριν απο αυτη που περιγράφεις έλεγα φάκ μεσα στο αυτοκίνητο....μια ώρα απο τον "Βενιζέλο" στον "Αττατούρκ" ( ειρωνικό,ετσι? τυχαία η επιλογή των διεθνών μας αεροδρομίων) και 2,5 ώρες πλάς απο το χαβαλιμάν στο Μπεσίκτας, βέβαια, την επόμενη μερα δεν βγήκαμε έξω... Αραλίκ...καλη συνεχεια
Αγγελή!

Μικρός Μπετόβεν said...

καλα, αυτα τα αφεντικα, πρωτομαγιατικα βρηκαν να κανονισουν τα μιτινγκ; Δεν ξερανε;; Να πα να φας ενα ταψι μπακλαβα να ηρεμησεις, σου αξιζει.

Related Posts with Thumbnails