χίλιες και μία σίλε (ξανά μανά)

Στους πιο μελετηρούς από εσάς, το λεοπαρδαλέ μπικίνι που ακολουθεί, θα θυμίσει τις δροσιστικές βουτιές της Σταυριανής στο Σίλε, πέρσι τέτοιον καιρό (πρώτη δημοσίευση ανάρτησης - 28 Ιουλίου 2010). Για μένα τον καψερό, θα είναι το ανάγνωσμα του Σαββατοκύριακου, αφού η ζηλιάρα Πόλη δε μ' αφήνει να ακολουθήσω την μποέμ συγκάτοικο. Πείσμωσε και θέλει να με κρατήσει στην καυτή αγκαλιά Της! Καλοσύνη βέβαια της Σταυριανής, να μου αφιερώσει φεύγοντας, την της (αδερφικής της) αγάπης διαπίστευση μέσω των Cure - The Lovesong. Φυσικά,  με την αντίστοιχη αφιέρωση: However far away (Sile), I will always love you! Αν μη τι άλλο, ας της ευχηθούμε καλό ξεροψήσιμο!

 

Ξέρω για σας, ότι δηλαδή έχετε όλοι απωθημένα, και ότι για μερικά ντρέπεστε (αν όχι για τα περισσότερα). Και παρόλο που είμαι 1 τέλειος άνθρωπος, έχω και εγώ. Κι αυτό που μ’έτρωγε καιρό τώρα, ήταν μεταξύ άλλων, να φορέσω 1 μαγιό τύπου «Μολδαβή μετανάστρια», που θα φέρει άνιμαλ πριντ, κατά προτίμηση τιγρέ. Τελικά βρήκα κάτι καλύτερο, απ’αυτό που είχα φανταστεί, λεοπάρ: Υπερβάλλοντας ζήλος στην απομίμηση δέρματος και χρώματος του εξωτικού ζώου, και μόλις 25 λίρες. Το μόνο που έλειπε, ήταν το κατάλληλο περιβάλλον, που θα αγκάλιαζε το ιδιότροπο αυτό μαγιό με αγάπη, αλλά κυρίως με σεβασμό. 

 

Σε μια από τις πλαζ του Σίλε με ελεύθερη είσοδο, την Aqua Beach, ή Uzun Kum, όπως αποκαλείται απ’τους ντόπιους, βρήκα το καταφύγιο που θα στέγαζε το τρελιάρικο μαγιό. Θυμόμουν με νοσταλγία από το περσινό καλοκαίρι τον τύπο δίπλα μου, που έπεφτε χαρούμενος με τις κάλτσες για μακροβούτια, συμπαρασύροντας στην έκσταση της ανεμελιάς τον κολλητό του, ο οποίος εντυπωσίασε με το μαγιό του προπάππου του, που είχε στερεώσει στη μέση του πρόχειρα με ένα σπάγγο, τύπου καλούμπα. Λίγα μέτρα πιο κάτω, μια κυρία με φυστικί συνολάκι, πουκάμισο-παντελόνι, πιθανή στολή ανθρακωρύχου, αναδυόταν απ’τους αφρούς σαν την Αφροδίτη του Αφγανιστάν, ενώ ο άντρακλας σύζυγος με προχωρημένη γυναικομαστία, μπούκωνε το στόμα του με ζουμερό πεπόνι. Το μαγιό με την λεοπάρ προσωπικότητα, δεν θα μπορούσε παρά να ξετρελαθεί με τη σουρεάλ παραλία.

Μία ώρα δρόμος από την Πόλη το Σίλε, συγκεκριμένα από το Ουσκιουντάρ, απ’όπου και θα ξεκινήσετε για μία από τις πιο δημοφιλείς αποδράσεις, για όσους θέλουν σώνει και καλά να γίνουν ένα με τη θάλασσα. Οι παραλίες εντυπωσιακά καθαρές, ζήτημα είναι αν θα μετρήσετε πάνω από 2-3 τσιγαρόγοπες, το κύμα μπόλικο (αυτό μπορεί να σας τη σπάσει αν είστε υποχόνδριοι), και η άμμος ψιλή και καυτή. Η φύση δε, που περιβάλλει την υγρή παρουσία, πυκνή και καταπράσινη.

 

Όχι μην φοβάστε, αχ κοίτα τους που φοβούνται, δεν έπιασε φωτιά καλέ, μαγκάλι κάνουν εκεί πάνω. Στρώστε πάλι τις πετσέτες, και απολαύστε μαζί με τη μονίμως φουρτουνιασμένη θάλασσα την τσίκνα που φτάνει στους θεούς της Πόλης. Το Σίλε δεν είναι παράδεισος για τα παιδιά του κέντρου, γι’αυτό τα σικ μπανιερικά δεν έχουν πέραση εκεί. Πάρτε λοιπόν τα μικροαστικά σας απωθημένα, όσοι έχετε, και βγάλτε άφοβα τα τάπερ με τους κεφτέδες απ’την τσάντα θαλάσσης. Όσοι πάλι θέλετε να το ζήσετε στ’άκρα, νοικιάστε και δυο παιδάκια απ’το μαχαλά σας, και βιώστε μια πρωτόγνωρη θαλασσινή εμπειρία αλα τούρκα.

Καλό σας καλοκαίρι!