βγήκε η ψείρα στο τζαμί

Ένα από τα πιο όμορφα τζαμιά της Πόλης, βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας, δίπλα από το Παζάρι των Μπαχαρικών (ή αλλιώς Αιγυπτιακή Αγορά) στο Εμινονού, αλλά ίσως επειδή το μέγεθός του δεν είναι επιβλητικό και ο μοναδικός του μιναρές δεν του προσδίδει κύρος,  το σνομπάρουμε επιδεικτικά. Κι όμως, σας πληροφορώ ότι το Ρουστέμ Πασά Τζαμί, που στέκει εκεί ταπεινά και χωρίς φανφάρες, αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα του Σταρ Άρχιτεκτ της Οθωμανικής Περιόδου, του Σινάν.

Στο σχεδιασμό του, ο Μιμάρ Σινάν έδωσε τα ρέστα του, με αποτέλεσμα να διαφέρει από τα περισσότερα έργα του ίδιου, αλλά και τα υπόλοιπα τεμένη της Πόλης. Για παράδειγμα, δεν είναι χτισμένο στο επίπεδο του εδάφους, αλλά πάνω από έναν λαβύρινθο μικρομάγαζων και υπαίθριων αγορών, οπότε το προσεγγίζεις από πέτρινες σκάλες στις τέσσερεις γωνίες του, τα ημιθόλια του δεν ανοίγονται κατά τους δύο κύριους άξονές του, αλλά κατά τις διαγωνίους, ενώ βρίθει και από πολλές ακόμα τσαχπινιές. Εκεί που ο μάγκας όμως τα σπάει, είναι η - σχεδόν σε υπερβολικό βαθμό - επένδυσή του, με κεραμικά πλακίδια Ιζνίκ που το καθιστούν ένα πραγματικό Μπλε Τζαμί!

Τόσο το εσωτερικό, όσο και η πρόσοψη, είναι ντυμένα με πλακίδια κατασκευασμένα την καλύτερη εποχή των εργαστηρίων της Νίκαιας (εις Νίκαια λέγανε στα Ελληνικά κι έτσι προέκυψε το Τουρκικό όνομα της πόλης), μεταξύ του 1555-1620. Για όποιον έχει διάθεση να μάθει περισσότερα για το στολίδι αυτό, μπορεί να βρει πολλές πηγές - μία από τις πιο γλαφυρές είναι ο Τζον Φρίλυ - εγώ όμως θα ήθελα να εστιάσω "σε μια ασυνέχεια", "σε ένα λάθος", σε μια γωνιά του, που καταστρέφοντας την αρμονία του συνόλου, φανερώνει τη μοναδικότητά του. Η εξωτερική γωνία του, κάτω από το περιστύλιο με τη θολωτή βεράντα, που φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης, αποτελεί το αγαπημένο μου σημείο. Στη δεύτερη  κάνω ζουμ, και στις φωτογραφίες που ακολουθούν "κόβω" τη ζουμαρισμένη φωτό στα 4, για να σας δώσω να καταλάβετε ότι πρόκειται για μια σωστή τρικυμία εν κρανίω!

Και τι έχουν να κάνουν όλα αυτά με τις ψείρες και τις κόνιδες, θα μου πείτε. Για ακούστε:  Ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, είχε μια κόρη τη Μιχριμά Σουλτάν, την οποία αποφάσισε να δώσει για σύζυγο στον τότε διοικητή του Ντιγιαρμπακίρ, τον Ρουστέμ Πασά. Οι εχθροί του όμως στο παλάτι (καλό τσανάκι θα ήταν και του λόγου του), έβγαλαν τη βρώμα ότι είχε λέπρα (ακούω ότι το Νησί έχει τρελάνει την AGB στην Ελλάδα). Όταν λοιπόν, τον εξέτασαν οι γιατροί του Σουλτάνου, τον βρήκαν πατόκορφα γεμάτο με ψείρες! 

 

Στηριζόμενοι έτσι, στις επικρατούσες αντιλήψεις της εποχής, σύμφωνα με τις οποίες οι ψείρες προτιμούν μόνο τους υγιείς, τον διέγνωσαν περδίκι! Παντρεύτηκε λοιπόν τη Μιχριμά και έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άσχετα αν οι κακεντρεχείς τον αποκαλούσαν πλέον: Η τυχερή ψείρα! Συμπλήρωναν, πως αν κάποιος είναι κ@#$φαρδος, ακόμα και οι ψείρες του, τού φέρνουν έξτρα καλοτυχία. Αυτός που λυπάμαι εγώ βέβαια, είναι ο κακομοίρης ο Σινάν που ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να σχεδιάσει με την καρδιά σμπαράλια, μιας και αγαπούσε κι ίδιος τη Σουλτανίτσα,  ένα γυαλιστερό τζαμί για τον αντίζηλό του. Πόσο θα ευχόταν να έπεφταν κάποια από τα -υπολογίζονται σε πολλές χιλιάδες - πλακάκια να πλακώσουν τον άτιμο που του 'φαγε την γκόμενα!