Το post επιμελήθηκε ο Θάνος Ρ. (σας θυμίζω το προ-Formula ποστ του εδώ). Ευχαριστούμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ Θάνο! Θέλω να τον ευχαριστήσω επίσης, όπως και τη γλυκιά σύζυγό του Εύη για την ευγενική χειρονομία τους να μου χαρίσουν ένα εισιτήριο (ακριβό παρακαλώ!) για να τους συνοδεύσω στον αγώνα, το οποίο δυστυχώς έπρεπε να αρνηθώ γιατί ήμουν μπίζι. Στον τενεκέ με το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που μου φέρανε πεσκέσι όμως, δεν κατάφερα να αρνηθώ. Είμαι κοιλιόδουλος όπως πολύ καλά γνωρίζετε, πώς να το κάνουμε!
Κυριακή 8 Μάιου 2011, επιτέλους έφτασε η μεγάλη μέρα! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην πίστα F-1 Istanbul Park!
Από το Harem είναι γύρω στα 35 χιλ. μέχρι την πίστα και ευτυχώς δεν συναντήσαμε κίνηση, σε μισή ώρα είχαμε φτάσει. Εύκολη διαδρομή μιας και παντού υπήρχαν πινακίδες που σε καθοδηγούσαν.
Μπαίνοντας στην πίστα συναντάς μια λαοθάλασσα.
Μπαίνοντας στην πίστα συναντάς μια λαοθάλασσα.
Άλλοι χορεύουν,
άλλοι αλλάζουν λάστιχα,
και άλλοι φωτογραφίζονται με τα μονοθέσια της φόρμουλας ή με τις «ωραίες» Τουρκάλες. Αν και κατά τη γνώμη μου οι περισσότερες που είδα δεν ήταν πολύ όμορφες και σχεδόν καθόλου αποκαλυπτικές, μας βγήκαν πολύ πουριτανοί οι Τούρκοι σε αυτό τον τομέα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ήρθε η ώρα για τον αγώνα. Χτυπήσαμε καναδυό «βρώμικα» για να μην πεινάμε αν και τα χρέωναν 15 λίρες το ένα!
Έπειτα κατευθυνθήκαμε στις κερκίδες. Οι θέσεις μας σε ωραίο σημείο στο τέλος της ευθείας εκκίνησης, ελπίζοντας σε κάποιο τρακάρισμα!
Αφού τακτοποιηθήκαμε και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες περιμέναμε πώς και πώς την έναρξη του αγώνα. Οι διαδικασίες λίγο πολύ γνωστές, πρώτα ο εθνικός ύμνος, έπειτα η παρουσίαση των οδηγών, ο γύρος της προθέρμανσης και μετά 5,4,3,2,1…..
Έπειτα κατευθυνθήκαμε στις κερκίδες. Οι θέσεις μας σε ωραίο σημείο στο τέλος της ευθείας εκκίνησης, ελπίζοντας σε κάποιο τρακάρισμα!
Αφού τακτοποιηθήκαμε και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες περιμέναμε πώς και πώς την έναρξη του αγώνα. Οι διαδικασίες λίγο πολύ γνωστές, πρώτα ο εθνικός ύμνος, έπειτα η παρουσίαση των οδηγών, ο γύρος της προθέρμανσης και μετά 5,4,3,2,1…..
«Δυστυχώς» δεν είχαμε κάποιο απρόοπτο στην εκκίνηση! Και γενικά ο αγώνας κύλησε ομαλά. Αρκετά προσπεράσματα, πολλά pit stops και ένας υγιεινός περίπατος για τις δυο Red Bull που μετά από 58 γύρους είδαν πρώτες την καρό σημαία του τερματισμού. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ο Φέτελ ξεκίνησε πρώτος και τερμάτισε πρώτος, τον ακολούθησε ο Γουέμπερ και την τριάδα συμπλήρωσε ο Αλόνσο με Ferrari.
Βέβαια, και εμείς δεν αντισταθήκαμε στην ιδέα να τρέξουμε κοντά στην βάθρο της βράβευσης των τριών πρώτων και να βραχούμε από την σαμπάνια των πανηγυρισμών.
Πήραμε και τα σχετικά σουβενίρ (κομμάτια από λάστιχο)!
Ενθουσιασμένοι από την πολύ ωραία ημέρα που περάσαμε πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Χωρίς να ξέρουμε τι Γολγοθάς μας περίμενε! Τέτοιο μποτιλιάρισμα δεν έχω ξαναζήσει!
Ενθουσιασμένοι από την πολύ ωραία ημέρα που περάσαμε πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Χωρίς να ξέρουμε τι Γολγοθάς μας περίμενε! Τέτοιο μποτιλιάρισμα δεν έχω ξαναζήσει!
Τις 2 πρώτες ώρες είχαμε κάνει μόνο 5 χιλ! Και συνολικά χρειαστήκαν 3 ώρες από την πίστα μέχρι το Sirkesi μια απόσταση 45 χιλ. μιας και γυρίσαμε από τη γέφυρα του Βοσπόρου και έτσι πέσαμε και πάνω στους εκδρομείς του σαββατοκύριακου που επέστρεφαν!
Τουλάχιστον, το καζάν ντιπί στο Bolulu Hasan Usta (ίσως το καλύτερο της Πόλης) που φάγαμε μετά από την τρίωρη ταλαιπωρία μας αναζωογόνησε και μας έδωσε δύναμη για το ταξίδι του γυρισμού στη Ελλάδα.
Η Formula-1 στην Πόλη ήταν μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία (αν εξαιρέσουμε την επιστροφή), είναι η πιο προσιτή πίστα για τους Έλληνες και μάλλον η πιο οικονομική. Για κάποιον που δεν έχει ξαναπάει σε αγώνα Formula-1 νομίζω ότι είναι η καλύτερη περίπτωση, αν και δυστυχώς, ακούγεται ότι φέτος ήταν η τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε αγώνας Formula-1 στην Πόλη.
Σε αντίθετη περίπτωση πάντως τα ξαναλέμε του χρόνου…..
Σε αντίθετη περίπτωση πάντως τα ξαναλέμε του χρόνου…..
7 comments:
Αυτό που φάγατε .... τι είναι? από όλα όσα γράφεις μου εντυπώθηκε αυτό..!!!! αλλά το ότι οι Τούρκοι είναι...πουριτανοί στον τομέα των φωτογραφήσεων? !! οπως να χει το πράγμα ενδιαφέρουσα η ανάρτηση, ζήλεψα, θέλω να ρθω στην πόλη...
Αν εννοείς το "βρώμικο" που αναφέρω είναι το Hot dog. Ενώ αν ρωτάς για το καζάν ντιπί (σημαίνει ο πάτος του καζανιού) είναι μια πολίτικη κρέμα (σαν την κρέμα καραμελέ)μόνο που φτιάχνεται από βουβαλίσιο γάλα και από τη μια πλευρά είναι καμμένη και γι' αυτό έχει μια ιδιαίτερη γεύση. Όσον αφορά την Πόλη πρέπει να πας, θα περάσεις τέλεια....
Μου είχε πετάξει και μένα την ιδέα ένας φίλος και έμεινε να αιωρείται, παρόλο που δεν με συγκινεί τόσο πολύ πλέον η Φ1, οπότε όταν την Παρασκευή πριν τον αγώνα βρέθηκε και ένας τρίτος που ενδιαφερόταν για ένα "σαββατοκύριακο πολιτιστικής και γαστρονομικής απόλαυσης και διασκέδασης, με κερασάκι την Φ1", το αποφασίσαμε και εμείς κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή...
Πιτσιρικάς έβλεπα φόρμουλα, αν και δεν ήμουν ποτέ φαν των μεγάλων ταχυτήτων (προτιμώ πολύ περισσότερο το WRC) και όταν εκείνη την αποφράδα πρωτομαγιά έφυγε ένα μεγάλο αστέρι και ίνδαλμά μου, είπα ότι δεν θα ξαναδώ..
Τα επόμενα χρόνια αναδείχθηκε ένας Σουμάχερ (που πολύ χαίρομαι για την πορεία-τουρισμό στις πίστες που κάνει φέτος) και το ενδιαφέρον ατόνησε κι άλλο, σε σημείο που να μην ξέρω καν ποιες είναι οι ομαδες των πιλότων.. Παρόλα αυτά η ευκαιρία να ζήσεις από κοντά έναν αγώνα, να νιώσεις τη δόνηση, να ακούσεις τις μηχανές (με ωτασπίδες ήταν πολλοί), να μυρίσεις το καύσιμο και το λιωμένο λάστιχο, αλλά κυρίως να δεις από κοντά τα μονοθέσια στις τρομερές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, ήταν μεγάλη πρόκληση..
Έκλεισα λοιπόν ένα απλό καθαρό και φτηνό ξενοδοχέιο στο Καντίκιοϊ (60 ευρώ το τρίκλινο με γκαράζ, πρωϊνό και ιντερνετ) και ξεκινήσαμε το Σάββατο το πρωί..
Η Φ1 στην Τουρκία είναι κάτι το αδιάφορο για τους περισσότερους και αυτή ακριβώς η έλλειψη ενδιαφέροντος από τον κόσμο έχει ανησυχήσει τον Μπέρνι και φημολογείται ότι θα φύγει η φόρμουλα από εκεί.. Αυτός βέβαια σε πρόσφατη συνέντευξή του πριν τον αγώνα το αρνήθηκε και είπε ότι στόχος τους είναι να κάνουν περισσότερη διαφήμιση ώστε να φέρουν τους ντόπιους και να αγκαλιάσουν το θεσμό..
Είχε ενδιαφέρον ένα πανώ που κρατούσαν δυο τουρκάλες και έγραφε "BERNIE PLEASE DON'T TAKE AWAY OUR" :-)
Αυτό βέβαια για μας ήταν καλό, γιατί μπορεί κάποιος να βρεί εισιτήρια εύκολα, ακόμα και από τα εκδοτήρια μέσα στην πίστα πριν τον αγώνα. Εμείς καλού κακού βγάλαμε απο το τοπικό εκδοτήριο του biletix μόλις φτάσαμε. Το ανοιχτό εισιτήριο (γρασιδάκι) κόστιζε 70 λίρες. Είχαμε φυσικά φροντίσει και φέραμε μαζί μας σπαστές πολυθρόνες θαλάσσης,ψάθα και ένα ψυγειάκι, ώστε να μετατραπεί ο αγώνας σε ένα πολύ άνετο πικνικ...
Για όσους θέλουν να έρθουν με τη συγκοινωνία, ο δήμος της πόλης, βάζει εξπρές λεωφορεία τις μέρες του αγώνα που πηγαινοφέρνουν τον κόσμο στην πίστα με αντίτιμο 2 (ή μήπως 3) κανονικά εισιτήρια.. Εμείς, αν και γνωρίζαμε τα περί ταλαιπωρίας στην επιστροφή, προτιμήσαμε να πάμε με το δικό μας μέσο...
Ξεκινήσαμε την Κυριακή, προτιμώντας την παραλιακή που είναι πολύ πιο όμορφη από την εθνική και τη θέα των προγκηπονήσων συνεχώς στα δεξιά μας φτάσαμε στο Kurtkoy, στην πίστα της Φ1.
Πολύς κόσμος ήδη, αν και είχαμε πάει σχετικά νωρίς ώστε να βρούμε καλή θέση, και αρκετοί τζαμπατζήδες στο πάρκιγκ, που με κυάλια κοιτούσαν τους αγώνες μικρότερων κατηγοριών που γίνονταν πριν το main event. Ο χώρος της πίστας είναι περιφραγμένος και η είσοδος γίνεται από μια εναέρια διάβαση. Μέσα στο χώρο εκτός από τα σταντς των εταιριών (και τα πανάκριβα διαφημιστικά και φαγητά) υπάρχουν και λεωφορεία τα οποία μεταφέρουν τον κόσμο στα διάφορα σημεία γύρω από την πίστα.
Προτιμήσαμε το χώρο πριν από την στροφή εννιά, κυρίως για το μεγάλο οπτικό πεδίο που προσφέρει αλλά και την ιδιαίτερα κλειστή στροφή στο τέλος της (το να ακούς τα μονοθέσια να φρενάρουν κατεβάζοντας ταχύτητες ήταν φοβερή εμπειρία). Υπήρχε κοντά και videowall, πολύ χρήσιμο για να βλέπεις σε ποιο γύρο είσαι γιατί μετά από κάποιο σημείο χάνεις την μπάλα.. Στρώσαμε λοιπόν κάτω ξαπλώσαμε στις -αναπαυτικότατες- πολυθρόνες (και δεν είμασταν οι μόνοι, πάρα πολύς κόσμος είχε έρθει έτσι οργανωμένος), βγάλαμε το ψυγειάκι με τα αναψυκτικά και τα μπουρέκια (που είχαμε προνοήσει να πάρουμε το πρωί γιατί ξέραμε ότι οι τιμές θα ήταν απλησίαστες στην πίστα - και νάχα λίγο "σου μπορεγί" τώρα!) και απολάυσαμε το θέαμα.. Η αρχή ήταν ενδιαφέρουσα, είδαμε και το ακούμπημα που είχε ο Περέζ που του στοίχισε είσοδο στα πιτς από τον πρώτο γύρο καθώς και το ψιλοακούμπημα Σουμάχερ-Πετρόφ..
Στην πορεία βλέποντας πόσο μπροστά έχει ξεφύγει ο Βέτελ και γνωρίζοντας τον πανικό που ακολουθεί στους δρόμους μετά, αποφασίσαμε να φύγουμε 2-3 γύρους πριν τη λήξη. Και κάναμε πολύ καλά γιατί πετύχαμε σχεδόν άδειο το λεωφορείο που κάνει την εσωτερική διαδρομή και βγήκαμε πολύ γρήγορα από την πίστα. Μας είπαν ότι μπορεί να περιμένεις πάνω από μισή ώρα για να περάσει άδειο λεωφορείο μετά τη λήξη.. Είδαμε την λήξη από το videowall από τον χώρο του πάρκιγκ και αμέσως μετά προχωρήσαμε στην επιχείρηση επιστροφή..
Οι τούρκοι προσπαθούν να διοχετεύσουν την κίνηση από την πίστα προς την εθνική από κάθε πιθανό δρομάκι ώστε να εξασφαλίσουν καλύτερη κυκλοφορία, οπότε φάγαμε γύρω στο ένα τέταρτο να βγούμε στην εθνική μέσα από δρομάκια με κάποια (ευτυχώς όχι πολύ, δε θάθελα να φανταστώ τἰ θα συνέβαινε λίγο αργότερα) κίνηση.. Στην εθνική δεν υπήρχε ακόμα ιδιαίτερο πρόβλημα αλλα μια και ήταν Κυριακή και είναι γνωστό ότι στις γέφυρες υπάρχει πρόβλημα, κατευθυνθήκαμε προς το Χαρέμ για να περάσουμε απέναντι με το καραβάκι.. Τα διόδια στις γέφυρες είναι ελεύθερα στη διαδρομή από την Ασία προς Ευρώπη και έτσι ο περισσότερος κόσμος πηγαίνει απο εκεί, αφήνοντας άδεια τη διαδρομή με το καραβάκι..
Έτσι, πολύ γρήγορα είμασταν απέναντι και είπαμε να τελειώσουμε τη μέρα μας στο γνωστό μποζατζίδικο του Βεφά (βρε Αγγελή τόσες φορες ήρθα, δεν εδέησα να επικοινωνήσω να πάμε που είχαμε πει :-) ). Μετα, για να συμβάλω λίγο και στο γαστρονομικό χαρακτήρα του μπλογκ μια και δεν έχω δε να αναφέρεται ξανά, μια και είμασταν στην περιοχή, ένα πιλαφάκι στο χέρι με ρεβύθια και κοτόπουλο (Nohutlu tavuklu pilav) από τον γνωστό πλανόδιο (με τις αλατιέρες καρφωμένες στα δέντρα) πάνω στην Ατατούρκ μπουλβαρί, και επιστροφή άνετη, χωρίς κίνηση και χωρίς ταλαιπωρία!
Προς Αγγελή,
Γιατί δεν φτειάχνεις τη "σχολιάρα" του Ιαπετού σε άλλο ποστ?...Τελικά, με όσο θράσσος μπορώ να εκπέμψω, έχω να δηλώσω ότι εδώ μέσα προτιμώ αναρτήσεις τύπου Σταυριανηστάν!!!
Παιδιά, φτάνει με την F1.
Προς Ιαπετό,
Στείλε φωτο τις καρφωμένες αλατιέρες...γιατί έχουμε και δω Angelis Eats!!!Τέτοια θέματα μας ενδιαφέρουν ΠΟΛΥ!!!
Φίλε Γιάννη-Θεσ/νίκη καταλαβαίνεις ότι η Φ1 ήταν απλά η αφορμή και όχι ο σκοπός για την επίσκεψη στην Πόλη. Τον περισσότερο διάστημα το "φάγαμε" σε ιδιαίτερα μαθήματα street food που έκανα στους φίλους μου :-)
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τα φαγητά και τις γεύσεις και τα μαγαζάκια που κατά καιρούς έχω επισκεφτεί, αλλά αφήνω τον Αγγελή που σαν ντόπιος πλέον Πολ-eat-ης ξερει καλύτερα...
Δυστυχώς, για τον μονιμο-πλανόδιο πιλαφτζή δεν μου αρέσει να φωτογραφίζω, και μια φωτο που βρήκα ψάχνοντας εδώ:
http://istanbuleats.com/2009/08/meshur-unkapani-imc-pilavcisi-the-rice-freaks-come-out-at-night/
δεν μου γεμίζει το μάτι (που ως γνωστόν πρέπει να χορτάσει αυτό πρώτα πριν χορτάσει η κοιλιά).
Εναποθέτω τις ελπίδες μου σε μελλοντικό ρεπορτάζ του Αγ.
Japetus,
πάλι μας εντυπωσίασες με τις γλαφυρές περιγραφές σου.
για να δούμε πότε θα πιούμε αυτήν τη ρημάδα τη μπόζα;
ο πιλαφτσής της Ατατούρκ Μπουλβαρί πράγματι είναι μεγάλη φίρμα. το άρθρο του Ansel είναι πλήρως ενημερωτικό, όποτε τον πετύχω κι εγώ όλο και κάτι θα γράψω.
Γιάννη, Θεσσαλονίκη
Ωραία δεν τα λέει ο άτιμος;
Πλάκα έχεις με το Σταυριανιστάν:)
Post a Comment