Το πιλάφι με ρεβίθια είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά street food της Πόλης. Σε κάθε δεύτερη γωνία σε περιμένει μια ορθογώνια τζαμένια βιτρινούλα με στρώσεις κατάλευκου ρυζιού, καφετιού νοχούτ και (αν και όχι πάντα) άτσαλα κομμένες κοτομπουκιές. Όλα αυτά τα βλέπεις βέβαια, αν η κιβωτός του αμύλου, ασβεστίου και πρωτεΐνης δε κρύβεται από τους πεινασμένους θαμώνες, που το περικυκλώνουν αδειάζοντας τα πλαστικά κεσεδάκια με βουλιμία. Πότε το "εστιατόριο" έχει συγκεκριμένη διεύθυνση και πότε έχει 4 τροχούς και νομαδική προσωπικότητα. Το πιο διάσημο από όλα όμως, το οποίο συνδυάζει τις δυο παραπάνω εκφάνσεις, είναι αυτό που τα περισσότερα απογεύματα / βράδια παρκάρει στο πεζοδρόμιο του Ατατούρκ Μπουλβαρί, κοντά στο Υδραγωγείο. Είναι το Ξακουστό Πιλαφτσίδικο του Ουνκαπανί (Meşhur Unkapani IMÇ Pilavcisi), το οποίο άρχισε τη μόδα στο συγκεκριμένο πόστο πριν από 15 χρόνια, βρίσκοντας μιμητές οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία να εκμεταλλευθούν την τάση και φυσικά βρήκαν έτοιμο πελατολόγιο. Μια χαρααααά!
Θα μου πείτε τώρα...δεν στουμπώνουν με τόση πιλάφα οι Μωαμεθανοί (κατά το Χριστιανοί), την οποία μάλιστα καταβροχθίζουν στο όρθιο, πολλές φορές στα βιαστικά και διπλοπαρκάροντας στο πολύβουο μπουλεβάρντο; Πριτσςςςς! Και το αϊράν τί ρόλο παίζει; Αν ένα καλό Ασύρτικο Σαντορίνης συνδυάζεται αρμονικά με χτένια, γυαλιστερές και στρείδια (πηγή), ο καλύτερος συνοδός του πιλάφ είναι το αλατισμένο γιαουρτόνερο! Σου ξεπλένει για τα καλά τη στοματική κοιλότητα, λειτουργεί ως γράσο για να γλιστρίσουν οι κόκκοι του ρυζιού στον οισοφάγο και κατόπιν, την πιο δροσιστική πισίνα για να κάνουν τις βουτιές τους στο στομάχι, μέχρι να μεταβολιστούν.
Λέτε να είναι η βουτυράτη υφή του πιλαφιού που το κάνει ασυναγώνιστο και άξιο να σε κουβαλήσει εδώ, ή ότι σου παρέχεται η δυνατότητα να τσεκάρεις αν το μπιμπίκι που σε ενοχλεί ανάμεσα στα φρύδια, θα εξελιχθεί σε βαρβάτη καντήλα;
Τώρα, άμα είσαι και γκουρμέ τύπος, πιάνεις το μπουκάλι με την κέτσαπ και τη μαγιονέζα και τα ζουλάς με μένος, σαν να μην υπάρχει αύριο. Άλλωστε η τιμή (1,5 με 2,5 λίρες) είναι φιξ. Πριφφφτσσσςς!
10 comments:
Mπραβο βρε αγγελη!παντα υπεροχα τα αρθρα σου!
Ποπο!!! Τρελαίνομαι!! Θα ψάξω να το βρω.. Χεχε!! Πιλάφ και πάλι πιλάφ!!
Και το έβλεπα ακριβώς χθες στην τιβί σε ένα από αυτά τα τούρκικα που έχει γεμίσει πια η τηλεόραση...και μου χτύπησε καμπανάκι...καλά, έλεγα, το πιλάφι σε πλανόδιους???
Λύθηκε η απορία μου...και του πάει η κέτσαπ όλου αυτού??? Αλλη απορία...
to perimena pws kai pws afto to post!
Αλεμάο,
Με κολακεύεις!
Περπατώ μες στην Πόλη,
Ευκαιρία για βολτίτσα στην από δω μεριά της Πόλης:)
Έφή,
Μοιραζόμαστε την ίδια απορία..
Wind μου,
το ήξερα ότι είσαι λιχούδης, αλλά δεν θυμόμουν ότι σου άρεσε τόσο το νοχουτλού πιλάφ:) Να σου φέρω όταν ξανάρθω στην Αθήνα!
Εάν είσαι γκουρμέ, το τρως όπως και οι ντόπιοι, συνοδεία αϊράν. Ακου κέτσαπ και μαγιονέζα στο πιλάφι!
Mary Ka μου,
Κάνε την καρδιά σου πέτρα και το στομάχι σου κόμπο και φάτο κετσαπάτο..ΟΠΩΣ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ. Άλλο καπέλο το αϊράν, μην τα μπερδεύεις:)
Με συγχωρείς που πληγώνω τον Anthony Bourdain που (δεν αμφιβάλλω ότι) κρύβεις μέσα σου, αλλά πρέπει να αποδεχθείς τη διεστραμμένη πραγματικότητα.
Πω,πω!!! Τέλειο φαίνεται.Δεν το ξέρω, αλλά πολύ θα ΄θελα να το δοκιμάσω ειδικά με γιαούρτι.
Wallace,
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Γιαουρτάκι ε; Ωραίο ακούγεται, αλλά έλα ντε που δεν το μπορώ το άτιμο, όσο καλό κι ευεργετικό κι αν είναι:(
Όσο για το Ezme, δυστυχώς δεν ξέρω. Τις προάλλες έφερε στο σπίτι η συγκάτοικός μου η Ιπέκ, ένα πακέτο από το φημισμένο μαγαζί του Μπέμπεκ. Τα τσακίσαμε!
Ελευθερία,
Είσαι κι εσύ γιαουρτόβια ε; Μάλλον κάτι θα ξέρεις:)
Post a Comment