ο Αγγελής βγήκε στο κλαρί (της TV)

Καλό είναι το Skype όταν ζεις στην ξενιτιά, δε λέω. Μοιράζεσαι τα νέα σου με τους κολλητούς, για την υγεία σου/τους, τα επαγγελματικά, τις διαθέσεις, αν θα βολέψει να πάτε διακοπές μαζί και φυσικά τα γκομενικά (τιιιί χώρισες; καλέ, εσύ δεν ήσουνα ευτυχισμένος;;;;) Όμως, σαν τη ζωντανή επικοινωνία δεν υπάρχει. Γι' αυτό κι εγώ κουβαλήθηκα στην Ελλάδα! Είχα και αυτήν την πρόσκληση απ' το Escape, που ο δαίμονας του ηλεκτονικογραφείου δεν μας άφησε να τα πούμε σαν άνθρωποι! Το ραντεβού δόθηκε για το απόγευμα της Δευτέρας 27ης Ιουνίου στο στούντιο της εκπομπής. Έφτασα εγκαίρως, με την πιστή φίλη & ικανότατη μάνατζερ Αναστασία, η οποία ανέλαβε το ρόλο να με προστατεύσει στο ναρκοπέδιο της τελεόρασης. Πρώτο μέλημα της παραγωγής, ήταν να "μην γυαλίζω στον φακό" (Θεός φυλάξει!), και με το καλώς όρισες, η μακιγιέζ της εκπομπής με πέρασε ένα χεράκι σοβάντισμα.

Περιμένοντας τη σειρά μου να μπουκάρω, το άγχος άρχισε να χτυπάει κόκκινο. Πιο έντονο κι από τις χτυπητές αποχρώσεις του πλατό. Η αντίστροφη μέτρηση για τα 10 λεπτά διασημότητας  άρχισε επιτέλους να μετράει. Ο Ηλίας με εκφωνεί, η βαριά πόρτα σηκώνεται, η μουσική δυναμώνει και περνώ επιτέλους στην άλλη πλευρά! Με ένα κουτί λοκούμια τριαντάφυλλο ανά χείρας - πώς αλλιώς; Πρώτη φορά με καλέσανε οι άνθρωποι στο σπίτι τους; Ααααα, όλα κι όλα, έτσι είμαστε μαθημένοι εμείς στην Πόλη!

Στην αρχή, όλο και πήγαινα να μπερδέψω τα λόγια μου, αλλά τα παιδιά φρόντισαν να με κάνουν να αισθανθώ άνετα. Δεν άργησε λοιπόν, ο δικός σου να αρχίσει να αγορεύει! Βασικά, όποτε αρχίζω να μιλώ για την Πόλη, δύσκολα βάζω γλώσσα μέσα.

Ο χρόνος στην τηλεόραση είναι αδυσώπητος, ερωτήσεις η μία πάνω στην άλλην, τα πλατιάσματα απαγορεύονται, οι συνεχείς διακοπές είναι ο κανόνας. Πάλι καλά είπαμε, που η ντόπα της Πόλης έκανε μια χαρά τη δουλειά της.

Δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο χρόνος, ούτε αν μιλήσαμε 5 λεπτά, 10 ή μισή ώρα. Ήμουν αλλού εγώ. Όταν έφτασε η ώρα της αποφώνησης, αισθάνθηκα: φτουυυυ ξελεφτερία! Βγήκαμε φωτό με τα παιδιά: Τη Λάουρα, τη τσαχπίνα της παρέας, που έχει πλήρη συναίσθηση του πού βρίσκεται και δίνει την απαραίτητη νότα ελαφρότητας. Τον Ηλία, η εξυπνάδα του οποίου κάνει μπαμ, με τα καίρια σχόλια και τα αστεία του. Την Ανδρονίκη, την (πολύ πολύ) όμορφη, γλυκιά και ζεστή οικοδέσποινα. Τον Κωστή, τον γκατζετάκια της εκπομπής, που πόσο πολύ ζηλεύω που παίζει κάθε μέρα με τα πιο χάι τεκ παιχνίδια της αγοράς. Τον Νικόλα, που μου δίδαξε τις αργκό εκφράσεις για την παράγκα #2 του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τόσο ζεστή ήταν η φιλοξενία, που λίγο έλειψε να πάρω το θάρρος να κάνω ένα αφρόλουτρο και να ρίξω κι έναν υπνάκο, μετά το στρες του live. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά, τόσο τους παρουσιαστές, όσο και τον Πέτρο τον αρχισυντάκτη της εκπομπής, αλλά κυρίως την Κατερίνα και τη Λίνα οι οποίες αν και δεν φαίνονται στις κάμερες, δουλεύουν σκληρά πίσω από αυτές για να φαινόμαστε εμείς γυαλιστεροί. Άλλωστε, χωρίς αυτές δεν θα έβγαινα στο κλαρί της TV. Να μου είστε όλοι σας καλά, σας ευχαριστώ για την φιλοξενία! Ιδού και το βίντεο, να με συγχωρνάτε αλλά είναι γραμμένο με το κινητό από την τηλεόραση, κατά την επανάληψη της εκπομπής:

Ευχαριστώ κι όλους εσάς, για τα θερμά σας σχόλια. The show must go on!