τ' απομεινάρια ενός brunch

  

Έχω πολλά χρόνια που ξεπέρασα το σύνδρομο της "Κυριακάτικης Μελαγχολίας". Από τότε δηλαδή που άρχισα να εργάζομαι και είχα μόλις 2,5 μέρες για την πάρτη μου - Παρασκευή απόγευμα με Κυριακή βράδυ - οπότε αγκυλώσεις του τύπου "έφτασε μεσημέρι Κυριακής και αύριο ποιός πάει στη δουλειά", δεν έχουν καμιά θέση στην παλέτα των συναισθημάτων μου. Ειδικά δε, τις περιόδους σκληρής εργασίας που η μόνη ελεύθερη μέρα είναι η Κυριακή! Το ίδιο συμβουλεύω και σε σας. Σηκωθείτε αργούτσικα (όχι μετά τις 13:00 όμως), ρίχτε νερό στη μούρη, πλύντε δόντι, τυλίχτε στο λαιμό ένα κασκόλ και ξεχυθείτε στο δρόμο. Καλές οι χειμωνιάτικες βόλτες δε λέω, αλλά όπως έλεγε κι ο Νεύτωνας (απ' το μυαλό μου το έβγαλα αυτό), ποτέ με άδειο στομάχι. Η αξία του πρωινού γεύματος, του οποίου ως γνωστόν είμαι δηλωμένος θιασώτης, τους κρύους μήνες είναι ακόμα πιο ανεκτίμητη! Πολύ το παπάρησα όμως για να φτάσω στο παρασύνθημα, που δεν είναι άλλο από το μπραντς που κάναμε με την Ιπέκ (την έτερη συγκάτοικο) στον 5ο Όροφο (τουρκιστί 5. Kat), που βρίσκεται 5 λεπτάκια από το σπίτι μας.

 

Παρεμπιπτόντως, κάθε φορά που ακούω brunch μου 'ρχεται στο μυαλό ένα γλυκό παιδάκι που εξηγούσε στους φίλους του με περισσή αυτοπεποίθηση: ρε 'σεις, το μπραντς είναι ένα απεριτίφ. Τί γλυκό! To 5. Kat είναι ένα από τα πρώτα μπαρ-εστιατόρια που άρχισαν τη μόδα του ρουφ γκάρντεν στην Πόλη. Στεγάζεται σε ένα από τα παλιά απαρτιμάν του Τζιχάνγκιρ, στον τελευταίο όροφο και στην ταράτσα του.

Χειμώνα καλοκαίρι μπορείς να φας, να πιεις και να λικνιστείς με μουσικές, θαυμάζοντας απρόσκοπτα τη θέα προς την πρώτη γέφυρα του Βοσπόρου, την Ασιατική πλευρά και την Ιστορική Χερσόνησο (όχι τόσο απρόσκοπτα βέβαια προς την τελευταία).

Πρωινό σερβίρεται καθημερινώς, τις Κυριακές όμως (από τις 11:00 έως τις 15:00) στρώνεται επιπλέον ανοιχτός μπουφές με όλα τα καλά του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Προφήτη Μωάμεθ μαζί. Πράγματι, η ποικιλία των νοστιμιών είναι υπερπλήρης, χωρίς όμως εξτρίμ υπερβολές. Πώς να σας το εξηγήσω αυτό καλύτερα δεν ξέρω, αλλά έτσι αισθάνεσαι. Οι φωτό μπορεί να μη μεταφέρουν τη νοστιμιά των φαγητών και τον όμορφο, απλό και λειτουργικό τρόπο που όλα είναι αραδιασμένα μιας και τραβήχτηκαν κατά το τέλος του γεύματος, αφού ως αληθινός ρεπόρτερ πρώτα ζω (εν προκειμένω χλαπακιάζω) και μετά φωτογραφίζω. Τί ομελέτες - με κολοκύθι, με μανιτάρια, με πατάτα (η καλύτερη!), μενεμένη - τί μπορέκια, τί σουτζούκια/λουκάνικα με σαλτσούλα, κρέπες με κοτόπουλο, κρέμα και τυρί, διάφορα τυράκια και αλλαντικά, σαλατούλες πράσινες, με φακές ή άλλα όσπρια και μυρωδικά και πολλά πολλά ακόμα που ξεχνώ.

Και γι' αυτούς που είναι περισσότερο του ελαφρού ρεπερτορίου, δεν θα μείνουν παραπονεμένοι. Μούσλι και κορνφλέικς με γάλα, φρούτα εποχής ή αποξηραμένα, καρύδια, μαρμελάδες, μέλι, βουτυράκι, γιαούρτι και δεν το συζητώ για το τσάι και το χυμό πορτοκαλιού που ρέει άφθονο! Όσο για τους γλυκατζήδες, οι πεντέξι επιλογές όπως σεκέρ παρέ, μωσαϊκό (ή κορμός αν προτιμάτε), μηλόπιτα και κάτι άλλο μαλακό σαν λευκός αφρός πασπαλισμένος με ινδοκάρυδο, που ενώ είχα ήδη σκάσει, έβαλα ακόμα ένα κομμάτι στο πιάτο, τόσο πολύ που μ' άρεσε!

Αν και είχα διαβάσει από πριν στο site του εστιατορίου την τιμή του μπραντς (30 λίρες το άτομο), μετά από την επιτόπια δοκιμή που μας εντυπωσίασε με την ποικιλία και την ποιότητα και φυσικά την απίθανη θέα, αρχίσαμε να φοβόμαστε για καμιά άσχημη έκπληξη στο λογαριασμό, αναλογιζόμενοι ειδικά τις τσουχτερές τιμές των κυρίως μενού. Ευτυχώς οι φόβοι μας αποδείχθηκαν αναίτιοι και ήρθε ολοστρόγγυλος 60TL, όσο περίπου θα πληρώναμε και σε οποιοδήποτε άλλο πρωινατζίδικο της Πόλης. Ελπίζω να κρατηθούν σ' αυτά τα επίπεδα τόσο η ποιότητα όσο και η τιμή, και με βλέπω να ξεχειμωνιάζω στον 5ο Όροφο, παρακαλώντας τους φίλους να μου βαράνε μαλακά την πλάτη για να ρευτώ και να πάω για ακόμα ένα γέμισμα στον μπουφέ. Δεν θ' απομείνει τίποτα την επόμενη φορά, σας το λέω!