Τις Κυριακές πολύ τις χαίρομαι, συνήθως είναι η μέρα του αράγματος και της ξεγνοιασιάς. Το μόνο μου άγχος είναι το εξής: Από το Σάββατο κιόλας, μη σας πω και από το προηγούμενο σουκού, το μόνο που με απασχολεί είναι πού θα πάρω το πρωινό μου, με ποιούς θα μοιραστώ τα μαλακά τα φραντζολάκια μου και τέτοια. Μετά τα κρασιά του Σαββατόβραδου περίμενα να αναστηθώ από το κώμα απομεσήμερο, μα όχι. Στις 9 το μάτι μου όλως παραδόξως γαρίδα. Το νετμπουκάκι να παίζει "Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά" στο repeat κι εμείς να καλλωπιζόμαστε, όχι πολύ αμπιγέ αλλά αναγκαστικά με άποψη, στο Τζιχάνγκιρ ζούμε τελοσπάντων. Σήμερα το μπαλάκι που βγήκε από τη μεταλλική σφαίρα της κλήρωσης έγραφε με κόκκινα νέον γράμματα: Savoy Pastaevi, το ιστορικό ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς, με ρωμιούς, εβραίους και μουσουλμάνους ιδιοκτήτες να φουρνίζουν διαδοχικά από το 1950 που πρωτάνοιξε.
Ο αρχικός λόγος που μ' έκανε να αγαπήσω το Σαβόι ήταν τα απλά σε σύλληψη, αλλά απολαυστικά τοστ σε σιμίτια. Πάνω στον πάγκο σε περιμένουν έτοιμα με καβουρμά, κασέρι και ντομάτα ή με λευκό τυρί. Αν κάνεις ναζάκια, η σπεσιαλιτέ μου δηλαδή, θα σου τα γεμίσουν και με οποιοδήποτε άλλο τυρί ή σαλατικό λιγουρευτείς από τη μεγαλούτσικη ποικιλία της βιτρίνας. Εμείς είπαμε να μην τους παιδέψουμε και πολύ σήμερα. Δύο από τα έτοιμα μας έκαναν κούκου.
Να μη δαγκώσουμε και λίγο μπουρέκι με κιμά όμως; Να δαγκώσουμε.
Να μείνουμε όμως με το μάτι νηστικό και να ζηλεύουμε τα διπλανά τραπέζια που έκαναν πρωινό με βαριετέ; Να μη μείνουμε. Λίγες φετούλες καπνιστό ζαμπόν, ένα μουτζβέρ (κολοκυθοκεφτές), γλυκιά πιπεριά τύπου Φλωρίνης, ελίτσες, τηγανητές μελιτζάνες, τσερκέζικο τυράκι, ένα κομμάτακι μαριναρισμένο σε τσορέκ οτού, λίγη πλεξούδα κι αγγουράκι για να γλιστράνε όλα τα παραπάνω.
Τα μπριοσάκια ό,τι πρέπει για σαντουϊτσάκια, τα γλυκούλια μου.
Αμ γίνεται όμως να ξεφύγεις από τα μαγνητικά πεδία του εξωγήινα εθιστικού καϊμάκ; Δε νομίζω. Καλό το μέλι, το ρετσέλι από σταφύλι όμως, παραφυλούσε στο βαζάκι του έτοιμο να στείλει διαβητικούς και μη στον άλλο κόσμο με τη ζαχαρωμένη υπεργλύκα του. Το κρουασάν άνοιξε σα διαστημόπλοιο και η κοιλιά του γέμισε με τα καλούδια, φέρνοντας το τελικό σκορ: Τουρκία - Γαλλία: Χ.
Μπορεί τα γκαρσόνια να μη φοράνε πια ψυχεδελικά πουκάμισα με μακριά πέτα και όλοι οι πελάτες να διαβάζουν την Χουριέτ στο iPad, αλλά το Σαβόι άνετα σε πάει πίσω στις παλιές εποχές της Πόλης...
Κι ας παίζει το ρόλο της χρονομηχανής μια τοστιέρα Delonghi.
4 comments:
Αγγελή μου, όλα αυτά τα τρως κάθε Κυριακή ????.....μ' έκανες να ζηλέψω κυρίως με τα σιμίτια-τοστ. Δεν μου λες ????.....το ζευγαράκι με την αρχαία ταμειακή ΑΝΚΑΡΑ ποιοί είναι ???? κάποιοι παλιοί ιδιοκτήτες Ρωμιοί ???? ή έκανα λάθος ?????
Αγγελή έκανες δύο καλές πράξεις σήμερα... ή μάλλον τρεις! Πρώτον έγραψες νέο κείμενο (που κάθε μέρα μπαίνω και ξαναμπαίνω η καψερή μη χάσω κανένα νέο ποστ). Δεύτερον, έγραψες για πρωινό, που είναι επίσημα η αγαπημένη μου κατηγορία στο μπλογκ σου (πάλι μου τρεχουν τα σάλια και σιχτιρίζω που δεν τρώμε εμείς εδώ τέτοια πρωινά) και τρίτον και σημαντικότερον, απενοχοποίησες την κλήρωση, που μας βγάζει πάντα από το δίλημμα (τρίλημμα, κ.ο.κ.) για το τι και πού θα φάμε! Νόμιζα ότι μόνο εγώ εφάρμοζα τέτοιες μεθόδους και ντρεπόμουν :)
Οτι εχεις ενα θεμα με το πρωινο το εχουμε καταλαβει. Βασικα σε εχουμε παρει πρεφα οτι τρως ολη μερα!
Παλι βρηκα να σε διαβασψ την πιο ακαταλληλη ωρα, πανω που με εχει πιασει μια λιγουρα για κατιτις γλυκο, ομως κανει τετοιον ψόφο που δεν βγαινω με την καμια οξω για προμήθειες!
Έλενα,
Αν κατάλαβα σωστά κι εγώ, είναι οι πρώτοι ιδιοκτήτες του καταστήματος, ο Μεσιέ Κώτσος κι η κυρά του.
Όσο για το πρωινό της Κυριακής, έχω αρχίσει ήδη να κάνω πλάνα για το ερχόμενο:)
Ντέμι,
Σε φιλώ όχι μόνο μία, ούτε δύο αλλά τρεις χορταστικές φορές για το σχόλιό σου!
BF,
με την καμία!! τί ωραία έκφραση! α, ρε Ελλάδα!!!
Post a Comment