η Λωξάντρα στα McDonald's

Είχα καιρό να γράψω κάτι για τη Λωξάντρα, το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου που αποτυπώνει τις ιστορίες της γιαγιάς της συγγραφέως, η οποία έζησε τον τελευταίο αιώνα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πολλοί από εσάς μπορεί να μη διαβάσατε τη Βίβλο για τους λάτρεις της Πόλης - φτου σας!- αλλά θα τρέξετε να καλύψετε την αμαρτία σας με τη δικαιολογία ότι δεν έχετε χρόνο για λογοτεχνία, αλλά του δίνεται και καταλαβαίνει στη "λογοτεχνική" μάσα, περιδρομιάζοντας στο "Σπίτι της Λωξάντρας" στο Μακροχώρι (το σημερινό Μπακίρκιοϊ). Για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους, μάλλον εννοείται το εστιατόριο Gelik, κοντά στο λιμάνι του Ατάκιοϊ.

 

Μόλις την περασμένη εβδομάδα έσπασα το ταμπού να επισκεφτώ το τουριστέ εστιατόριο, μετά την πρόσκληση του Μποάτς να βολτάρουμε ένα απόγευμα στη γειτονιά του. Καθότι τον είχα ενημερώσει για τη φήμη του Gelik στους ελληνικούς ουρανίσκους και μη θέλοντας να μου χαλάσει το χατήρι, πρότεινε να δειπνήσουμε στο αδερφάκι της διάσημης ψησταριάς, μέσα στο εμπορικό πολυκατάστημα Capacity, μιας και βρισκόμασταν μακριά από το κύριο εστιατόριο. Διόρθωση: Με προσωπικό email και με την ευγένεια που τον χαρακτηρίζει, ο φίλος Θάνος μου επισήμανε ότι τα 2 εστιατόρια δεν είναι και τόσο μακριά. Όντως, μόλις 500 μέτρα. Συγχωρέστε την υπερβολές μου για ακόμα μια φορά παρακαλώ:) Όπως με ενημέρωσε δε, οι τιμές του άλλου είναι ακριβότερες, με το κουβέρ ειδικά να ανέρχεται στα ουράνια, και όχι μόνο εις βάρος του εύκολου στόχου-τουρίστα, αλλά και των τούρκων πελατών. Ανεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες φάνηκε το σε στυλ φαστφουντάδικο Γκελίκ. Αμέσως έκανα την εικόνα στο μυαλό μου: την Λωξάντρα να περιμένει στην ουρά για να παραγγείλει στα κορίτσια του ταμείου με τα χάρτινα καπελίνα.

Πριν κινήσω φυσικά για το Μπακίρκιοϊ είχα κάνει έρευνα για το μενού του Γκελίκ, διαβάζοντας παντού για το πιλάφι με τα μανιτάρια. Δεν φαντάστηκα βεβαίως ότι το πήλινο γιουβετσάκι σερβίρεται σε πλαστικό δίσκο! Και μιας και βούτηξα πατόκορφα στη βλασφημία, του έδωσα να καταλάβει! Γέμισα το δίσκο με κετσαπομαγιονέζες σε σακουλάκι προφυλακτικού, κοκακόλα και μαχαιροπίρουνα σε πλαστικό τορμπά!

Το πιλάφι παρότι ντρεπόταν το καημένο για τον ευτελή τρόπο σερβιρίσματός του, ήταν ιδιαιτέρως τσαχπίνικο. Μανιτάρια και μπιζέλια, μπόλικος άνηθος και ακόμα πιο γενναιόδωρη ριξιά κύμινο, το σηκώνανε ίσα με μισό μέτρο από το φορμάικα τραπέζι. Το ΑΑΑ το έχασε μονάχα για τα κονσερβέ μανιταρομπίζελα και ίσως το λίγο παραπανίσιο κύμινο, που ειδικά μερικούς ξενέρωτους σαν εμένα το άρωμά του με ξενίζει.

Για κυρίως επιλέξαμε το διάσημο ταντίρ κουζού του καταστήματος, κομμάτια αρνίσιου κρέατος ψημένα σε ειδικό φούρνο. Η πετσούλα κριτσανιστή και το ψαχνό καλοψημένο αλλά ζουμερό (καλά, δεν έσταζε κιόλας). Η μερίδα μίζερη, αλλά τόση είναι παντού, κατά το τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκαλάκια, και μιλώντας για το κόστος: 27 λίρες το μαλλί. Πόσο θα ήθελα να μη μου αρέσει καθόλου το ρημάδι. Θα είχα τουλάχιστον τα μούτρα να βγάλω σκάρτο το ντεμέκ Σπίτι της Λωξάντρας. Ωραιότατο όμως ήταν το μπαγάσικο!

Ο Μποάτς προτίμησε ντονέρ από μοσχαρίσιο κρέας, μιας και τον ενοχλεί η προβατίλα, χαχαχαχα ας γελάσω. Είναι μετά να μην τον πικάρω για το ντελικάτο γευστικό του αισθητήριο; Ωστόσο, μια χαρά τσιμπιές του έκλεψα, για να μάθει να μου το παίζει αριστοκράτ.

Την εκδίκησή του βέβαια δεν άργησε να την πάρει, λέγοντας μου ότι πρέπει να δοκιμάσω οπωσδήποτε την ξακουστή μουστάρδα του Γκελίκ.  

- Καίει λιγάκι πρόσεχε, μου λέει με βλέμμα αθώου σχολιαρόπαιδου.

- Άιιιιιιιιιιι, μόνο καίει χρυσέ μου αυτό το θανατερό μαντζούνι;;; Το Βιξ που μ' έτριβε η μάνα μου για να μου κόψει το βήχα, μπροστά του ήτανε σαν μαρμελάδα φράουλα!

Για του λόγου το αληθές, ρίξτε μια ματιά στις μύξες και τα δάκρυα που εκσφενδονίστηκαν από όλες τις πιθανές τρύπες του τσιροκαμένου μούτρου μου.

Ίσως όμως να μου άξιζε το βασανιστήριο του Αγίου Σεβαστιανού, γιατί διέπραξα ουχί και μικρό αμάρτημα. Πρώτα σνόμπαρα τη μαγειρική συγγένεια του μαγαζιού με τη Λωξάντρα, μετά την έβαλα να πίνει κοκακόλες. Μπας και το φάντασμα της τροφαντής Πολίτισσας έφτυσε μέσα στο μπουκάλι της μουστάρδας; Για όλα την έχω ικανή την καπάτσα τη Ρωμιά!