τσικνοπερσέμπε, όινκ!

Ούτε πολύ πατροπαράδοτοι είμαστε, ούτε της νηστείας. Όλα κι όλα όμως! Η Τσικνοπέμπτη  αγγίζει την πιο ευαίσθητη χορδή μας: Κρέας, κρέας, κρέας! Τους κανίβαλους άλλωστε πολλοί εμίσησαν, τον κανιβαλισμό ουδείς. Εμείς που μένουμε στην ξενιτιά θα κάναμε την εξαίρεση; Η πρώτη διαφορά βέβαια είναι ότι την Πέμπτη στα τούρκικα τη λέμε Περσεμπέ (και όχι Τσαρσαμπά! ευχαριστώ τον Ανώνυμο που με ξύπνησε από το αιμάτινο ντελίριο!). Η δεύτερη, ότι όσο ζούσα στην Ελλάδα, τέτοια μέρα λαχταρούσα κατσικίσια παϊδάκια, κοκορέτσια και προβατίνες τροφαντές. Εδώ στην Πόλη όμως, Άγιο Δισκοπότηρο της κρεατοφαγίας κατέστη το λατρεμένο χοιρινό. 

Λιπάτες μπριζόλες από τα Κουδούνια Δράμας, πεσκέσι της μαμμμμμμάς.

Μανιάτικα λουκάνικα με πορτοκάλι από τη Σπάρτη, πεσκέσι της αξιότιμης οικογένειας Ζερβακάκου. Από μόνα τους ένας έξτρα λόγος (πέρα από 1.000 άλλους) να αντέχω την κόρη τους - την φαντεζί Σταυριανή - για συγκάτοικο. 

Πικάντ λαιμός από τη Σαλονίκη, πεσκέσι του μέλλοντα κουμπάρου / αιώνιου φίλου Παναγιώτη.

Αυτή είναι η πρώτη ύλη για το βραδινό τσιμπούσι. Θα ακολουθήσουν φωτό και λεπτομέρειες με το αίμα να στάζει από τα σαγόνια των καλεσμένων. Του πολυαγαπητού εξαδέφου Μάνου που ήρθε να με δει (εμένα, όχι την Πόλη. καλά μας έπεισε!), του Αχμέτ και του Μποάτς που θα δουν τι έχαναν όλα αυτά τα χρόνια αποχής από το χοιρινό, του μυστηριώδη Ελληνοαμερικανού μουσαφίρη από το Σικάγο. Μείνετε συντονισμένοι. Αν δεν τσικνιστεί βεβαίως το μέσα σας και δεν έχετε ήδη αηδιάσει  από το δικό σας τσίκνισμα.

Update 1: Πάρτε δυο φωτό από τις ετοιμασίες.

Λουτρό αίματος

Πατάτες είχα να καθαρίσω από το στρατό!

Update 2: Για να κλείσει και το ρημάδι το ποστ, ιδού και η συνέχεια.

Οι μπριζολίτσες αποκτούν τροπικό μαύρισμα στο σολάριουμ του φούρνου Arçelik. Αντί για καροτέν, κρητικό ελαιόλαδο Κολυμβάρι.

Το λουκάνικο κρύβει την πρωτόγονή του γύμνια με ένα φύλλο μαϊντανού.

Τα δυο ερωτευμένα πιρούνια ετοιμάζονται για έκφυλες βουτιές στη λεμονάτη τηγανιά.

Οι μάσες σε κολλάζ γιατί τα όργια πρέπει να καταγράφονται.

Μετά από τα κρασιά το ρίξαμε στα κοκτέιλ τζιν με μέλι και φασκόμηλο. Σε ρόλο ξηροκαρπίου: σεκέρ παρέ και καρυδένιος μπακλαβάς.

Το τι επακολούθησε δεν το θυμάμαι ακριβώς. Αφιερώσεις στο youtube με επιλογές από Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι Lykke Li και από Mercan Dede και Erasure μέχρι την αγαπημένη Γλυκερία. Καρσιλαμάδες, τσιφτεντέλια, βαλς και αισθησιακά στριπτίζ. Αυτό δε σημαίνει Τσικνοπέμπτη; Ή τουλάχιστον, έτσι την έχω εγώ στο μυαλό μου. Πείτε μου κι εσείς τα ρεζιλίκια σας.