Μάριον: φίλη, αρτίστα & γουρλού

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν στην/από την Πόλη συνεχώς. Όλους μας τρόμαζε η ιδέα πριν πατήσουμε το πόδι μας σ' αυτό το χάος, πώς διάολο θα προσανατολιστούμε, πώς θα βρούμε ένα κεραμίδι να καλύψουμε το κεφαλάκι μας, θα κάνουμε άραγε νέους φίλους; Στην περίπτωσή μου ήμουν κωλόφαρδος και από το πρώτο απόγευμα που έφτασα στην Πόλη, αν και δεν ήξερα ΚΑΝΕΝΑΝ από πριν, έλαβα μεγατόνους αγάπης και βοήθειας που αν τους κρατούσα εγωιστικά για πάρτη μου θα έσκαζα! Αυτήν την απίθανη προϋπάντηση που απόλαυσα, χαίρομαι να την προσφέρω (1) κι εγώ με τη σειρά μου στους νεοφερμένους στην Πόλη, είτε αναγνώστες του μπλογκ, είτε φίλους φίλων που μου έρχονται συστημένοι. Η Λίλα για παράδειγμα, μου είχε στείλει αρχικά το Γιάννη κι αυτός κατόπιν τη Μάριον!

Αχχχ, αυτή η Μάριον! Από που να ξεκινήσω να σας τη συστήνω; Που έζησε από τη Νιγηρία και το Λίβανο μέχρι το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη; Το ότι μιλάει ίσα με 50 γλώσσες, όλες φαρσί; Για την επιτυχημένη καριέρα της στην σκηνογραφία, τη διαφήμιση και την επιμέλεια εκθέσεων; Στην Πόλη πάντως, ήρθε με την φοιτητική ιδιότητα της Καλοτεχνίτισσας μέσω του προγράμματος ανταλλαγής Erasmus, μιας και η περιέργεια της και η ροπή στη γνώση δεν έχει κορεσμό! Βρεθήκαμε με το που έφτασε  και από τότε κολλήσαμε! Πότε βόλτες και ψωνάκια, πότε ψάχνοντας μπιζάρ υλικά για τα έργα της σε λαϊκές γειτονιές και ξυλουργεία, πάντοτε κλείνοντας με ένα καλό τσιμπούσι.

 

Οι αποπάνω φώτος τραβήχτηκαν στο τελευταίο μας ντινέ (2). Όσο τα ξύλινα ταμπλώ αδειάζανε,  εμείς αραδιάζαμε ιστορίες από τα παρελθόντα για να συνδεθούμε πιο στέρεα πριν τον χωρισμό, όσο τα ποτήρια τσουγκρίζανε, αποκαλύπταμε τα όνειρα μας για το αύριο. Κληρονομιά μου άφησε την ταινία της, που δημιούργησε με χειροποίητα σχέδια καρέ-καρέ και θέμα που προκαλεί γυναίκες και άντρες με την αμεσότητα και την αλήθεια της, Μάο Μάο GR την έβγαλε. Δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερο όνομα για να περιγράψει τη λαχτάρα και τις άγριες περιπέτειες σάρκας και ψυχής να γίνει ένα με Το Άλλο.

Όταν ένας άνθρωπος έχει ποιότητα, είναι μεγάλη η χαρά να τον έχεις στη ζωή σου και μεγάλος πλούτος. Η Μάριον είναι ένας από αυτούς. Τόσο καλή που συγχώρεσε ακόμα και την υπέρτατη γαϊδουριά μου ανήμερα  Χριστουγεννιάτικα. Άσε δε, το γούρι που μου έφερε! Δεν θα ξεχάσω σε τι κατάσταση απόγνωσης και μοναξιάς με είδε να επιστρέφω σπίτι εκείνο το απόγευμα πριν κανά τρίμηνο. Και λίγο καιρό μετά όλα άλλαξαν, γιούπι! Όπως λέει κι η ίδια η Μάριον, φεύγει από την Πόλη αλλά μ' αφήνει σε καλά χέρια. Γκιορουσουρούζ Μαριονάκι, σου εύχομαι ίδιες και καλύτερες τύχες απ' αυτές που έφερες σ' εμένα!

Σημειώσεις:

(1) Εξαρτάται βέβαια πάντοτε από το πώς με προσεγγίζουν. Mηνύματα του στυλ: "Αγγελή-ερχομαι-αυριο-ΘΕΛΩ-να-μου-βρεις-ΣΠΙΤΙ/ΔΟΥΛΕΙΑ/ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ/ΓΚΟΜΕΝΟ/ΣΥΖΥΓΟ", προσπαθώντας να ξεφορτωθούν το ως ένα σημείο δικαιολογημένο άγχος τους επάνω στην καμπούρα μου και να τα βρουν όλα στρωμένα, μου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο και παίρνουν την απάντηση που τους αρμόζει.

(2) Το μενού περιελάμβανε: Λουκάνικο αγριογούρουνου αγκαζέ με παρμεζάνα και κατσικίσια μυζήθρα ζυμωμένη με κόκκινη πιπεριά, φετούλες αυγοτάραχου, σιμίτι και φρυγανιές γλυκάνισου για παπάρες σε κρητικό ελαιόλαδο αρωματισμένο με πουλ μπιμπέρ και ισότ από την Ούρφα. Ανοίξαμε ένα κόκκινο Καβακλίντερε.