μί(κ)λα μου για γεύσεις


Το περασμένο Σάββατο είπαμε να το ρίξουμε λίγο στη χλιδή. Με την ευκαιρία της επίσκεψης της Άντζελα και του Τζαν από το Τορόντο στην Πόλη (για δεύτερη φορά μέσα σε 10 μήνες!) και δεδομένου ότι τους αρέσουν οι γευστικοί πειραματισμοί, αποφασίσαμε να δούμε την Ιστάνμπουλ από ΠΟΛΥ ψηλά με μπουκωμένο ΣΧΕΔΟΝ στόμα. Το "πολύ" πάει στο αληθινά ψηλό ξενοδοχείο Marmara Pera (μη μπερδεύεστε με το ομώνυμο ξενοδοχείο της πλατείας Τάξιμ) & το "σχεδόν" στις κομμάτι μικρές μερίδες μεν, ευφάνταστου δε φαγητού, που σερβίρονται στο εστιατόριο της κορφής, το mikla. Ο σεφ Mehmet Gürs, έχει διπλή υπηκοότητα Φιλανδική/Τουρκική και επιμελείται ένα μενού με σκανδιναβικές, μεσογειακές και ανατολίτικες αναφορές.

 Photos of Mikla Restaurant, Istanbul

Φτάσαμε στο εστιατόριο λίγο πριν τις 9, που μας περίμενε το τραπέζι, και ανεβήκαμε στο τέρας-μπαρ για ένα ποτό. Η θέα των 360° είναι πραγματικά εντυπωσιακή, σε κάθε πλευρά υπάρχει κι από ένα σαλονάκι ή μια μπάρα για να ατενίζεις γυρολούθε και σε μια γωνιά η παράγωνη μικροσκοπική πισίνα.


Είναι γνωστό ότι το mikla δεν είναι ένα από τα φθηνότερα εστιατόρια της Πόλης. Άλλωστε το μενού το ήξερα απ' έξω πριν καν πάω, με τα πρώτα πιάτα να κοστίζουν 30-40 λίρες, τα κυρίως 60-80 λίρες και τα επιδόρπια γύρω στις 20 λίρες. Για κρασί δε, με δυσκολία βρίσκεις μπουκάλι κάτω από 100 λίρες. Το ερώτημα ήταν αν η γεύση θα ακολουθούσε τον παρά ή θα έμενε ξεχασμένη πίσω στην κουζίνα. 
  • Το καλωσόρισμα έγινε με χρυσό ελαιόλαδο και ψωμάκια. Από δίπλα και κρύσταλλοι θαλασσινού αλατιού (φωτό από το Tripadvisor forum)
Photos of Mikla Restaurant, Istanbul

Για ορεκτικά παραγγείλαμε:
  • Λεπτεπίλεπτες φετούλες ωμής σφυρίδας με ελιές Καλαμών, άνηθο και λεμόνι.
 

Γεύση: Χμμμμ, αν και δεν θα μου άρεσε η χάρντκορ ψαρίλα, το πιάτο απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί σούσι. Συγχαρητήρια βεβαίως αξίζουν στον αρτίστα που φιλετάρισε την σφυρίδα σε πάχος τσιγαρόχαρτου.
  • Γαρίδες κουλουριασμένες σε σωταρισμένο σπανάκι με τσίλι, παρέα μιας κουτσουλιάς κονφί λεμονιού.

Γεύση: Αληθινά νόστιμο πιάτο! Όσο πρέπει / ψημένη η ψωμομένη γαρίδα / στυφό το σπανάκι / καυτερούλι το τσίλι! Μπράβο! Το κονφί ειδικά, σε ταξίδευε με υπερηχητική ταχύτητα ντογρού στους λεμονόκηπους της Αττάλειας!!
  • Τσιπς με φιλέτο σαρδέλας και αφρό λεμονιού.

Γεύση: ζουμερή παχιά σαρδέλα, ιντριγκαδόρικη η διαφορά υφής κράκερ και  ψαριού.
  • Στα κυρίως τώρα, εγώ πήρα το για 24 ώρες φουρνιστό ώμο Θρακιώτικου αρνιού, συνοδευόμενο από καπνιστό πλιγούρι.

Γεύση: Καλό το αρνάκι, αλλά δε βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι άμα μαγειρευόταν μόνο τις μισές ώρες θα ήτανε διαφορετικό. Το πλιγούρι όμως ήταν όντως διαφορετικό! Το καλύτερο που έχω φάει ποτέ, αν και προτιμώ γενικώς το ρύζι.
  • Φιλέτο με πουρέ πατάτας και σιρόπι κόκκινου κρασιού (φωτό από το Tripadvisor forum)
Photos of Mikla Restaurant, Istanbul

Γεύση: Έτσι κι έτσι, τίποτα το ιδιαίτερο. Όχι ότι θα ήθελα κανένα φανταχτερό υλικό, απλώς μετά από ένα μισάωρο η γεύση του είχε ήδη ξεχαστεί.
  • Πεσκανδρίτσα με ριζότο μάραθου (φωτό από το Tripadvisor forum)
Photos of Mikla Restaurant, Istanbul

Γεύση: Η πεσκανδρίτσα αν και εντυπωσιακό στην όψη ψάρι, κακάσχημο για να ακριβολογήσω και θεοπάλαβο εξαιτίας της κεραίας που καταλήγει σε φανάρι για να ξεγελάει τα κακόμοιρα ψαράκια του βυθού και να τα καταβροχθίζει, δε μου φάνηκε ιδιαιτέρως γευστικό. Δε μου έφταιξε μάλλον το μαγείρεμα, υποθέτω πως δεν είμαι φίλος της συγκεκριμένης αγριωπής κυρίας με τα λέπια.
  • Για επιδόρπιο, έφτασε στο τραπέζι ένα ντροπαλό παγωτό από χουρμάδες και μια κρεμ μπριλέ με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Μάλλον τη βοηθούσε ο γλυκάνισος από το Τσεσμέ και η συνοδεία σορμπέ γιαουρτιού.

Γεύση: Ελαφριά, δε μύριζε καθόλου αβγουλίλα, το σορμπέ δροσιστικό όπως υποσχόταν άλλωστε το όνομα.
  • Συνοδεύσαμε το δείπνο με δύο κόκκινα τουρκικά κρασιά, το πρώτο από την περιοχή της Θράκης και το δεύτερο από το νησί της Τενέδου και καταλήξαμε με ένα λευκό γλυκό με τα επιδόρπια (φωτό από το Tripadvisor forum)
Photos of Mikla Restaurant, Istanbul

Γεύση: Αν και μόλις 10 χρόνια πριν δύο ήταν οι επιλογές στον χώρο του τουρκικού οίνου: Λευκό ή Κόκκινο, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να επενδύονται εκατομμύρια δολάρια σε οινοποιεία, αναβιώσεις ενδημικών  ποικιλιών, μεταγραφές διεθνούς φήμης οινολόγων με αποτέλεσμα να επιτυγχάνονται άλματα προόδου. Βέβαια, οι τιμές είναι ακριβές λόγω των φόρων (ακόμα και στα ντόπια αλκοολούχα) και μάλιστα στα εστιατόρια, ακόμα πιο τσουχτερές. Η λίστα κρασιού πλούσια, με αντιπροσώπους απ' όλον τον κόσμο, αλλά τιμές τσιμπημένες μέχρι μελανιάσματος.

 

Η γενική ετυμηγορία για το mikla είναι θετική. Μπορεί η λυπητερή να ήρθε γύρω στα 100 ευρώ / άτομο (μαζί με το κρασί), αλλά όλα τα πιάτα ήταν καλοφτιαγμένα, η παρουσίασή τους μοντέρνα, το σέρβις φιλικό και γρήγορο και ακόμα και αυτά που δεν σε ξετρέλαιναν με απίθανη νοστιμιά, είχαν τουλάχιστον καλή πρόθεση. Αν με ρωτάτε όμως, αν θα ξαναπάω στα κοντά, μάλλον όχι θα σας έλεγα! Θα συνεχίσω όμως να δοκιμάζω την γευστική μου τύχη και σε παρόμοιου στυλ εστιατόρια, γιατί πιστεύω στο φαγητό και το βλέπω πολύ παραπάνω από ένα απλό γέμισμα κοιλιάς. Κι άμα αγαπάς το φαγητό, τη μια στριμώχνεσαι σε μια τρυπούλα για ατόφιους κιοφτέδες και την άλλη ρίχνεις ένα κασμιρένιο σάλι στο ξώπλατο και ατενίζεις Βόσπορο με τους αγέρες να σου ξεριζώνουν τα ποστίς. Απλώς συνέχισε να μου μι(κ)λάς για γεύσεις!

13 comments:

Summertime Blues said...

μου ήρθε μια ζάλη μα τον Τουτάτη!
αχ, λίγη χλίδα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
θέλω θέλω θέλω κι εγώ!!

panis said...

και δεν έτρωγες balik ekmek στη Γέφυρα του Karakoy ή kofte piyaz από ένα πλανόδιο!!!!!!
Πολύ χλίδα Αγγελή σιγά σιγά αλλάζεις προτιμήσεις.
Γίωργος

Γιάννης Χρ. said...

Ολα τα λεφτά η θέα...αλλά..προτιμώ αγαπητέ μου φίλε τα πιο απλά μαγαζιά..η πολύ κυρίλα στο πιάτο ποτέ δεν μου άρεσε...
Απ οτι είδα απο την τελευταια φωτογραφία ειναι απεναντι απο το TRT(εάν θυμαμαι καλά το όνομα του)το κανάλι....εκεί λοιπον...έχει(εάν δεν έχεις πάει ποτέ) μία σαν καντίνα με τραπεζάκια(δίπλα ακριβώς εκει που αράζουν τα αμάξια)..Κάτσε εκεί να πιείς καφέ είτε πρωί...είτε όταν πέφτει ο ήλιος...όλα τα λεφτά...
(για να δούμε..την ξέρεις και αυτήν την καβάτζα?) :)
Gorusuruz...

Angelis said...

Summer Blues ντάρλιν,

Όσο η χλίδα έχει βάση νόστιμη και δημιουργική, φυσικά και δεν έβλαψε κανέναν:) Συμφωνούμε:)

Γιώργο,

Για να λες ότι άλλαξα, σημαίνει ότι με παρακολουθείς από παλιά. Αν υπέθεσα σωστά, θα ήξερες ότι έχω γράψει και για μπαλίκ εκμέκ και για περιπλανώμενο κιοφτέ και ότι απολαμβάνω κυρίως μαγαζάκια/τρύπες σε τοίχους. Ωστόσο κάνεις ένα μικρό λαθάκι, ποτέ δεν έχουν πιαζ στον αραμπά (αν ξέρεις κάποιο πες μου).

Την επόμενη φορά σου υπόσχομαι να φάω μόνο το πλιγούρι. Με συγχωρείς που σε σύγχυσα.

Γιαννάκη μου τι κανείς; Πού χαθηκες;
Την ξέρω την καβατζα που λες:)

Anonymous said...

Αγγελη συγχαρητηρια για το πολυ καλο γευστικο ρεπορταζ σου,σε ενα πολυ ξεχωριστο εστιατοριο της Πολης.Καλα τα εκμεκ μπαλικ,πολυ καλα θα ελεγα, αλλα και το Μικλα ειναι αυθεντικη Πολη,αφου ειναι μοναδικο και σαν περιβαλον και σαν θεα και σαν πιατα.Δεν υπαρχει αλλο εστιατοριο στον κοσμο που να παντρευει την σκανδιναβικη με την τουρκομεσογειακη κουζινα.Να προσθεσω μονο οτι το μπαρ του εστιατοριου ειναι πολυ καλο για ενα ποτο μετα η πριν απο ενα γευμα (που μπορει να ειναι και σε αλλο φθηνοτερο εστιατοριο).Βρεθηκα δυο φορες αργα το βραδυ εκει για ενα ποτο και η ατμοσφαιρα και ειδικα η θεα ηταν μοναδικη.Χαιρετισμους.Παντελης.

Beauty Follower said...

Την κανατε ταρατσα... τύπου!

Γιάννης Χρ. said...

'Eδω' είμαι..μην νομίζεις ότι επειδή δεν μιλάω δεν σε παρακολουθώ....κάθε σου βήμα που μας ανακοινώνεις εγώ από πίσω σου :)
Κατσε να γίνουν οι εκλογές και ελπίζω μεχρι τέλη Ιούλιου να σε ξαναδώ από κοντά..

Anonymous said...

τέλεια....φαινεται , σύντομα θα το δοκιμάσω...

Angelis said...

Παντελή γεια χαρά,

Μόλις μου θύμισες με το σχόλιό σου αυτό που είχα ξεχάσει να συμπληρώσω στο ποστ. Την Σκαδιναβοτουρκική καταγωγή του σεφ και το πάντρεμα των 2 κουζίνων. Αμέσως το προσθέτω!
Θενκς:)

Beauty Follower...είσαι αστείρευτη!

Γιαννάκη,

καλά το κατάλαβα ότι εσύ ήσουν τις προάλλες στην Ιστικλάλ που με είχες πάρει από πίσω! Σε περιμένω:)

nikipersa,

αξίζει τον κόπο νομίζω:)

FairyNeraida Hyacinthie said...

Αν και δεν είμαι πολύ των.. χλιδάτων καταστάσεων, επενδύω σε αυτές όταν υπάρχει πρόθυμη παρέα και όταν φυσικά πιστεύω ότι αξίζουν. Και η συγκεκριμένη περίσταση με τέτοια θέα στάνταρ άξιζε!
Αλλά οι μερίδες, βρε παιδί μου, κούτσικες.. Όταν είσαι συνηθισμένος σε.. όργια φαγοποτιού θες το κατιτις παραπάνω..!

Anonymous said...

Σε ειδα την πεμπτη απογευμα στην παλαιων πατρων στο ουζερι με φιλους
ντραπηκα να σε χαιρετησω!
εισαι στην πολη μας?

Η κοπελα με το σκυλακι που κοιταχτηκαμε:P

Angelis said...

Κάτι κατάλαβα, αλλά δεν το είπα στους φίλους μου γιατί θα με κοροιδευα οτι εχω μανια καταδιωξης! Έπρεπε να μου μιλήσεις! Στείλε μου μήνυμα στο anannos@gmail.com για να κανονισουμε ραντεβού:)

Angelis said...

Κάτι κατάλαβα, αλλά δεν το είπα στους φίλους μου γιατί θα με κοροιδευα οτι εχω μανια καταδιωξης! Έπρεπε να μου μιλήσεις! Στείλε μου μήνυμα στο anannos@gmail.com για να κανονισουμε ραντεβού:)

Related Posts with Thumbnails