ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Για να κερδίσω την προσοχή σας, επέλεξα τον από πάνω τίτλο και γράφω επίσης αυτές τις γραμμές με πορτοκαλί γράμματα. Αν έρχεστε την επόμενη εβδομάδα στην Πόλη, σας έχω ένα δωράκι. Σας προσφέρω δωρεάν διαμονή σε σουίτα του Kariye Oteli για το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου. Το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς είναι να δηλώσετε το ενδιαφέρον σας. Αν προκύψει πάνω από ένα ζεύγος μουστερίδων θα γίνει κλήρωση. Διαβάστε παρακάτω τι μπορείτε να κάνετε σε 24 ώρες στη γειτονιά του ξενοδοχείου.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, είπαμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Έκανα κράτηση στο ξενοδοχείο Kariye Oteli, ένα ξύλινο κονάκι δίπλα στη Μονή της Χώρας. Όχι και πολύ κοντά στο Τάξιμ ή το Σουλτάν Αχμέτ, αλλά σε μια από τις πιο ατμοσφαιρικές γειτονιές της Πόλης. Μια στις τόσες επιβάλλεται να βουτάς στο βυζαντινο/οθωμανικό βυθό Της.

Οι τιμές των δωματίων ξεκινούν μόλις από 30 ευρώ, ενώ με σχεδόν τα διπλάσια κλείνεις μια από τις σουίτες.Δεν χάσαμε την ευκαιρία, αφού την κάνεις την ξιπασιά, ας την κάνεις μέχρι τέρμα.

Οι φωτογραφίες στο bookıng φαίνονταν πολύ ωραίες για να είναι πραγματικές, ωστόσο πήραμε το ρίσκο και εδώ που τα λέμε με 59 ευρώ τη βραδιά περίμενα πολύ χειρότερα. Ένα πανευρύχωρο δωμάτιο με τρεις συνεχόμενους χώρους. Μπαίνοντας, ένα μονό κρεβάτι με ασορτί ντουλάπα και πολυθρόνα, συνεχίζοντας καθιστικούλι με δεύτερη ντουλάπα και στο βάθος διπλό κρεβάτι, ψυγειάκι και τηλεόραση. Περιμετρικά, μεγάλα παράθυρα με θέα στο δρόμο και στα βόρεια, το κλου της ιστορίας, η Μονή της Χώρας

Το πιο αδύναμο σημείο της "σουίτας" ήταν σαφώς το μπάνιο, με το ταβάνι ξεφτισμένο και χιλιομπαλωμένο και με μια μικροσκοπική καμπίνα ντους. Τα πλακίδια τύπου Ιζνίκ τους μάραναν.

Για δείπνο είχα κάνει κράτηση στο εστιατόριο Οθωμανικής κουζίνας Asitane, παρακλάδι στην ουσία του ξενοδοχείου. Ευτυχώς, δεν είχαν πολύ σχέση οι ποιότητες των αντίστοιχων υπηρεσιών, αλλά φυσικά με το αζημίωτο. Για δείπνο 2 ατόμων δώσαμε τα διπλάσια από το κόστος της διαμονής. Ορεκτικά, σαλάτες και κυρίως πιάτα, είναι όλα αναβιώσεις συνταγών που πρωτομαγειρεύτηκαν στα παλάτια των Σουλτάνων. Το γενικό πρόσημο της γαστρονομικής εμπειρίας ήταν θετικό παρόλο τις  τσιμπημένες τιμές, αναλυτική ανάρτηση (ελπίζω) να ανεβάσω στα κοντά.

Μετά το δείπνο, κατηφορίζοντας πετρόστρωτα καλντερίμια ανάμεσα σε διώροφα σπιτάκια που θυμίζουν κάπως την παλιά πόλη της Ξάνθης, νιώθαμε να ξεφεύγουμε ολοένα και πιο μακριά από το σήμερα της Πόλης. Η μυρωδιά καπνίλας από τις ξυλόσομπες βοηθούσε αρκετά.

  

Καταλήγοντας στο Μολά Ασκί Παρκί με την τρομερή θέα στον Κεράτιο, το Πέραν, το Σουλτάν Αχμέτ και τις Ρωμαϊκού μεγαλείου κολόνες με αετούς και λέοντες,

περάσαμε στο παραδοσιακό χωνευτικό των σουλτάνων. Όχι, δεν έπινε λιμοντσέλο ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Ναργιλέ έπινε. 

Το επόμενο πρωινό, αφού πήραμε το καχβαλτί μας στο ξενοδοχείο (πάλι στη σάλα του Ασιτανέ),

δεν κρατιόμασταν να επισκεφτούμε την ονειρεμένη Μονή της Χώρας. Τα ψηφιδωτά και οι νωπογραφίες της, είναι κυριολεκτικά ζωντανά. Νομίζεις ότι θα σου μιλήσει η Βέρτζιν Μέρι και πως θα πιάσεις κουβεντολόι με τον Αρχιερέα Ζαχαρία.

Μια περασιά από τα Τείχη του Θεοδοσίου είναι μπόνους, ούτε εκατό μέτρα απόσταση, ενώ ακριβώς κάτω από τη Μονή της Χώρας, έχει διαμορφωθεί ένα παρκάκι με παιδική χαρά, αναψυκτήριο (μη ζητήσετε μπύρες) και καταρράκτες.

Όλα τα παραπάνω βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους, αλλά έτη φωτός μακριά από το σήμερα της Πόλης. Αν θέλεις κι εσύ να ζήσεις για ένα 24ωρο σαν Οθωμανός έμπορος μεταξιού που ζει κρυφά τον παράνομο έρωτά του με την πεταχτούλα Βυζαντινή αρχόντισσα, μην κάθεσαι. Περιμένω ρεζερβασιόν!