Το θάμπωμα του Δημητρού

Μεγάλη εντύπωση έκανε η Πόλη στο Δημητρό (σύζυγος της Λωξάντρας), σαν τον στείλανε δεκαεφτά χρονών,

"στο σπίτι της θείας Ειρήνης, για να σπουδάσει το παιδί, μια και είχε τέτοια κλίση στα γράμματα.

Θαμπώθηκαν τα μάτια του Δημητρού σαν έφτασε στην Πόλη.
Στην ωραία Επτάλοφο.
«Χαίρε, Κωνσταντινούπολις, των πόλεων η βασιλίς.»

Ξαπλωμένη πάνω σε δυό ηπείρους,
ανοίγει η Πόλη τα στήθια της στο βοριά της Μαύρης Θάλασσας από τη μιά μεριά και στη νοτιά του Μαρμαρά από την άλλη.

Γιουρούσι λες και κάνουνε τα δυό αντίθετα ρεύματα για να την κατακτήσουνε. Παλεύει η Δύση με την Ανατολή και τη διεκδικούνε και αφρίζουνε και κλωθογυρίζουνε μπροστά στην πούντα του Σαράι Μπουρνού, στα πόδια της Αγιά-Σοφιάς μεσ’ στην καρδιά της Πόλης.

Πώς να μη γίνει ο Δημητρός ποιητής, πώς να μη γίνει ρομαντικός!"

Όντως, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να μείνεις ασυγκίνητος και να μην παρασυρθείς στο πλέξιμο έστω και δυο στίχων στις όχθες αυτές της Πόλης.