Χθες, όλη την ημέρα ήμουν στο δρόμο. Με το που άρχισε να σουρουπώνει, η κούραση και η πείνα με οδήγησαν στο οικείο μου Mihrimah Sultan (εστιατόριο/ναργιλετζίδικο), για επαναφόρτιση δυνάμεων και μυρωδάτο ναργιλέ.
Φτάνοντας στο μαγαζί, δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα. Υπήρχε μόνο ένα τραπέζι, αλλά κι αυτό ρεζερβέ. Ο Αχμέτ μου είπε ότι μπορώ να καθίσω και θα με βόλευε κάπου αλλού αργότερα. Η ώρα ήταν 20.15 και το Ιφτάρ-μενού τελείωσε, μιας και η δύση του ηλίου χτες ήταν στις 19.42. Αρκέστηκα λοιπόν, σε μια μακαρονάδα με τριάμισι τυριά(?). Ούτε 3 δηλ., ούτε 4. Τι σημαίνει αυτό; Τα 3 τυριά βρίσκονταν στη σος και το μισό ήταν η τριμμένη παρμεζάνα!
Κι εκεί που έχω μόλις δυο πηρουνιές για να αδειάσω το πιάτο μου, να 'σου φτάνει η παρέα του τραπεζιού. Αρχίζω λοιπόν να μαζεύω τα πράγματα, αλλά...δέχομαι την πρόσκληση των παιδιών να καθίσω μαζί τους! Έχουμε και λέμε:
Αποδέχτηκα λοιπόν την πρόσκληση με χαρά και αρχίσαμε το μουχαμπέτι. Οι περισσότεροι φοιτητές στα τελειώματα ή φρέσκοι στις πρώτες τους δουλειές. Διαφημιστές, μηχανικοί και μια γυμνάστρια. Είχαν πάρει όλοι μαζί το γεύμα του Ιφτάρ και βγήκαν μια βόλτα να ξεσκάσουν. Οι περισσότεροι κρατούν τη νηστεία του Ραμαζάν, προσεύχονται, δεν πίνουν αλκοόλ, αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο μοντέρνους, έξυπνους, φρέσκους, συμπαθητικούς, αστείους ή δημιουργικούς Όπως δηλαδή είναι επίσης και ένας "καλός" Χριστιανός, Βουδιστής, Εβραίος ή Δωδεκαθεϊστής.
Πάνω απ' όλα όμως, εφαρμόζουν στην πράξη το πνεύμα του Ραμαζάν κι όχι μόνο αποχή από το φαγητό και σωματική εγκράτεια. Αλλά επιπλέον, παροχή βοήθειας σε (κάθε είδους) απόρους, άνοιγμα ψυχής προς το συνάνθρωπο ή πρόσκληση σ' ένα μοναχικό..ταξιδιώτη.
Φτάνοντας στο μαγαζί, δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα. Υπήρχε μόνο ένα τραπέζι, αλλά κι αυτό ρεζερβέ. Ο Αχμέτ μου είπε ότι μπορώ να καθίσω και θα με βόλευε κάπου αλλού αργότερα. Η ώρα ήταν 20.15 και το Ιφτάρ-μενού τελείωσε, μιας και η δύση του ηλίου χτες ήταν στις 19.42. Αρκέστηκα λοιπόν, σε μια μακαρονάδα με τριάμισι τυριά(?). Ούτε 3 δηλ., ούτε 4. Τι σημαίνει αυτό; Τα 3 τυριά βρίσκονταν στη σος και το μισό ήταν η τριμμένη παρμεζάνα!
Κι εκεί που έχω μόλις δυο πηρουνιές για να αδειάσω το πιάτο μου, να 'σου φτάνει η παρέα του τραπεζιού. Αρχίζω λοιπόν να μαζεύω τα πράγματα, αλλά...δέχομαι την πρόσκληση των παιδιών να καθίσω μαζί τους! Έχουμε και λέμε:
- Πρώτη φορά με έβλεπαν (κι εγώ αυτούς),
- Ήταν παρέα και θα ήθελαν να πούνε τα δικά τους,
- Ήμουν ξένος κτλ κτλ,
Αποδέχτηκα λοιπόν την πρόσκληση με χαρά και αρχίσαμε το μουχαμπέτι. Οι περισσότεροι φοιτητές στα τελειώματα ή φρέσκοι στις πρώτες τους δουλειές. Διαφημιστές, μηχανικοί και μια γυμνάστρια. Είχαν πάρει όλοι μαζί το γεύμα του Ιφτάρ και βγήκαν μια βόλτα να ξεσκάσουν. Οι περισσότεροι κρατούν τη νηστεία του Ραμαζάν, προσεύχονται, δεν πίνουν αλκοόλ, αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο μοντέρνους, έξυπνους, φρέσκους, συμπαθητικούς, αστείους ή δημιουργικούς Όπως δηλαδή είναι επίσης και ένας "καλός" Χριστιανός, Βουδιστής, Εβραίος ή Δωδεκαθεϊστής.
Πάνω απ' όλα όμως, εφαρμόζουν στην πράξη το πνεύμα του Ραμαζάν κι όχι μόνο αποχή από το φαγητό και σωματική εγκράτεια. Αλλά επιπλέον, παροχή βοήθειας σε (κάθε είδους) απόρους, άνοιγμα ψυχής προς το συνάνθρωπο ή πρόσκληση σ' ένα μοναχικό..ταξιδιώτη.
5 comments:
Πα-πα-πα! Ολο βόλτες μου είσαι!
Iyi bir cozumleme :), daha iyi anlatilamazdi.Birgul G (abla)
Πολύ καλό άρθρο Αγγελή !!!!
Στο post σου αποτυπώνεις με ακρίβεια αυτό που διαπίστωσα και εγώ στις καθημερινές μου συναναστροφές με Τούρκους στην Κωνσταντινούπολη. Και είναι να αναρωτιέσαι: πώς σε αυτήν την μεγαλούπολη των πολλών εκατομμυρίων οι πολίτες της είναι έξω καρδιά στον άγνωστο ενώ σε αντίστοιχες πόλεις της Δύσης κυριαρχεί η καχυποψία και η αποξένωση!?
Μόλις επέστρεψα από ένα τραπέζι με μεζέδες και ρακί με φίλους. Σας αγαπώ όλους!
Simdi, kafam guzel! Hem meze yedim, hem cok raki ictim, optum sizi!
Post a Comment