το αγίασμα του Ιντιάνα Τζόουνς

Το Κουρούτσεσμε αποτελεί στις μέρες μας έναν από τους πιο λουσάτους μαχαλάδες της Πόλης. Θες γιατί βρέχει τα πόδια του στο Βόσπορο, θες για το τεχνητό νησί - υπερπαραγωγή της Γαλατά Σαράι, θες για τα μοντέρνα του καφέ και εστιατόρια, μόνο οι προνομιούχοι συμΠολίτες μας μπορούν να υποδέχονται φίλους στα ευρύχωρα μπαλκόνια τους με την υπέροχη θέα. Απομεινάρια από την εποχή που πρωτοστατούσαν οι μειονότητες στην Ξηροκρήνη (έτσι μεταφράζεται το τουρκικό τοπωνύμιο) υπάρχουν πολλά. Ανάμεσα σε αυτά, και μερικές ενδιαφέρουσες εκκλησίες, που αν και δεν έχουν το πολυπληθές ποίμνιο αλλοτινών εποχών, συνεχίζουν να λειτουργούν.

Μια απ' αυτές είναι ο Άγιος Δημήτριος, που οι πηγές αναφέρουν ότι έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια αρχαίου Ιερού της θεάς Δήμητρας (ή Ίσιδος) και χρονολογείται στα μέσα του 15ου αιώνα (δες κι εδώ). Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει με ένα συνηθισμένο Ορθόδοξο ναό, με περίτεχνη αρχιτεκτονική  ωστόσο και εντυπωσιακό τέμπλο. Φημίζεται όμως, και για κάτι ιδιαίτερο που προσελκύει προσκυνητές, τόσο χριστιανούς, όσο και μουσουλμάνους. Η ατραξιόν (ας μου επιτραπεί ο όρος) είναι το αγίασμά του (ένα από τα πολλά της Πόλης), που για να το προσεγγίσεις πρέπει να είσαι ένας μικρός Ιντιάνα Τζόουνς!

Η μακριά σήραγγα με την ελαφρώς ανηφορική κλίση είναι λαξευμένη στο βράχο, τα υγρά της τοιχώματα φωτίζονται σποραδικά, κάνοντας τους κλειστοφοβικούς να αγχωθούν και προσδίδει στους αναζητώντες την ίαση μια μεταφυσική σιγουριά. Όσο κι αν ο γράφων θέλει να λογίζεται "άπιστος", οφείλει να ομολογήσει ότι όταν είδε μια νεαρή Τουρκάλα σε κατάσταση αμόκ (την έλεγες και δαιμονισμένη) που την έσυραν οι γονείς της από ένα χωριό της Ανατολίας για να πιει το αγίασμα, ως την τελευταία ελπίδα σωτηρίας, κόντεψε να τα κάνει πάνω του. Μη με ρωτήσετε άμα γιατρεύτηκε ή όχι η κοπέλα, δεν άντεξα να δω την Θεία Λύτρωση (ή την Αδιαφορία). Το θέαμα ήταν αρκετό όμως, για να φυτέψει μέσα μου το σπόρο της αμφισβήτησης.