έλα στον οντά μου

Μην το ψάχνετε άλλο το παναρισμένο αυγό, πάει ο Οντάς. Έκλεισε!

Μετά από τόσες αναρτήσεις για μοντέρνα πρωινά στην Πόλη, έχετε εμπεδώσει φαντάζομαι ότι πέρα από την ποικιλία των λιχουδιών που απολαμβάνεις, χορταίνει και το μάτι σου από χρώματα, αρώματα, πιατίνια, πιατελίτσες και λοιπά συμπράγκαλα του σέρβις. Ποτέ βέβαια, δεν ξεχνώ τους κακόμοιρους που έχει ρίξει η ρημάδα η μοίρα στη λάντζα. Σήμερα, τον άχαρο ρόλο επωμίστηκαν τα παιδιά του Oda Cafe.


Το σχετικά καινούριο εστιατοράκι του Τζιχάνγκιρ, που έχει αγκυροβολήσει λίγο πιο πάνω από τη στάση του τραμ στο Τοπχανέ / απέναντι από το Ιταλικό Νοσοκομείο, το τρέχει ο γλυκός Ντενίζ. 


Πριν καν το επισκεφτώ, ήμουν σίγουρος για τη θέα του, έμενε μόνο να δω και τι βγαίνει από τις κουζίνες του. Οι συνήθεις ύποπτοι έφτασαν σενιαρισμένοι στο ραντεβού τους, δεν είχα καμιά αμφιβολία άλλωστε: Στρογγυλός δίσκος με κάθε λογής μπολάκια γεμάτα με ελιές, τυριά λευκά, κίτρινα, αγελαδινά και κατσικίσια, αλλαντικά, σαλατικά και ρετσέλια. 


Και φυσικά, καϊμάκι με μέλι (με μπόνους την κερήθρα).


Μενεμένη και ομελέτες - οι μαργαρίτες στη γαρνιτούρα είναι έμπνευση της Λοράνς, Γαλλίδα παιδί μου, Οοοο μον ντιε! - βουτυράκι πιπεράτο, πραλίνα φουντουκιού κτλ.

 

Τσαχπινιά αποτελούν τα αυγά ποσέ (βραστά), που έρχονται τηγανητά σε ελαφρύ κουρκούτι.


Είμαι σίγουρος ότι όσοι με βλέπανε να μπουκώνομαι με λύσσα, αναρωτιόνταν πού τα βάζω.


Εντωμεταξύ, από τη μια οι βούτες στα ζωικά λίπη και από την άλλη ο ήλιος, που παρ' όλη τη χαμηλή θερμοκρασία μας έψησε, με ώθησε σε αναγκαστικό στριπτίζ. Όχι όμως και αναίμακτο, στην προσπάθεια να βγάλω το μάλλινο, δυο κουμπιά από το πουκάμισο μου εκσφενδονίστηκαν στους απέναντι.


Τέλος καλό όλα καλά όμως, σύμφωνα τουλάχιστον με τις καφεμαντείες του Ουμούτ, που έχει πάρει το χάρισμα από την οικογένεια του μπαμπά του. Η Αλέβ κυριολεκτικά κρεμάστηκε απ' τα χείλη του.

 

Κάπως έτσι κύλησε μια ακόμα Κυριακή στην Πόλη. Με φαγοπότι, χάχανα, κουτσομπολιά, εκμυστηρεύσεις κι αγκαλιές. Όχι κι άσχημα νομίζω.

7 comments:

Γιαννης Χρ. said...

Σε ζηλεύω.....ο μοντιεεεεε :)))

Vam33 said...

Υπέροχη Κυριακή!

Angelis said...

αφήστε τα,
άλλο να σας τα λέω κι άλλο να τα βλέπατε και μόνοι σας!

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης said...

Αγγελή, τι κάνεις; Βρήκα το blog σου τυχαία, αναζητώντας κάτι άλλο και σε αναγνώρισα από τις φωτογραφίες!
Βλέπω μια χαρά τα περνάτε εκεί πέρα.
(Ρωμανός)<---Άννα, Μαρούσι κι έτσι;

Angelis said...

Γεια σου Ρωμανέ!!

Τι ωραία που περάσαμε στης Άννας εκείνο το μεσημέρι!

Εσύ πότε με το καλό μας έρχεσαι στην Πόλη;

Anonymous said...

Κάνεις να τρέχουν τα σάλια μας Αγγελή. Καταντήσαμε με εξαρτημένα αντανακλαστικά σαν τα κακόμοιρα σκυλάκια του μακαρίτη του Παβλώφ. Κάθε που βλέπουμε νέα ανάρτηση πλημυρίζουμε αυτόματα από ακατάσχετη σιελόρροια.

Θα προσπαθήσουμε να αντισταθούμε στο εκμαυλιστικό σου κάλεσμα «έλα στον οντά μου», γιατί δεν ξέρουμε τι αποπλανητικούς σκοπούς κρύβει το πονηρό σου μυαλουδάκι. Δεν μπορούμε όμως να αντισταθούμε στην υπέροχη θέα της ταράτσας, πριν την κάνουμε ταράτσα με τους περιποιημένους δίσκους.

Διατροφικά είναι πολύ περίεργη τσαχπινιά τα αυγά ποσέ που τηγανίσθηκαν σε ελαφρύ κουρκούτι. Η μέθοδος ποσέ, είναι η καλύτερη για να διατηρήσουν τα αυγά, τους οργανοληπτικούς τους χαρακτήρες. Το τηγάνισμα σε κουρκούτι όμως ακριβώς το αντίθετο. Υγιεινό και επιβλαβές σημειώσατε Χ. Ελπίζω τουλάχιστον να υπερέχει η απόλαυση, των περιττών θερμίδων.

Έχοντας πρόβλημα με τον καφέ στην Πόλη, ομολογώ ότι το δισκάκι του καφέ που δείχνεις στην φωτογραφία, μου ενέπνευσε αισιοδοξία πως μπορώ εκεί να πιω ένα μερακλίδικο καφέ. Βεβαίωσε με σε παρακαλώ ότι όντως ο καφές τους είναι καλός.

Το καπακλί λουκουμοδοχείο της φωτογραφίας, έπρεπε να περιέχει παραπάνω από ένα λουκουμάκι. Να υποθέσω ότι το αποψίλωσες πριν αρχίσεις την φωτογράφιση ή το αφεντικό εγκαινίασε πολιτική λιτότητας;

Τα χαιρετίσματα μου στην Αλέβ και τον Ουμούτ. Όταν κοιτάζει η Αλέβ το φλιτζάνι, το εξετάζει με περισσότερη προσοχή και επιμέλεια από ότι ακτινοδιαγνωστής ιατρός εξετάζει αξονικές τομογραφίες. Μακάρι να αρκούσε το κληρονομικό χάρισμα και για την ακτινοδιάγνωση.

Τέλος σου εκφράζω την συμπάθεια μου για την απώλεια των κουμπιών σου. Ως μονίμως πάσχων από αυτό το κακό σε κατανοώ. Αν καταφέρεις να βάλεις τα πολυπόθητα κιλά και παχύνεις λίγο, θα σου κάνω δωρεάν φροντιστήριο για τεχνικές σχετικές με την εκσφενδόνιση κουμπιών.

ΠανΚαπ

Angelis said...

ΠανΚαπ μου,

Όπως πάντα κελαρυστός και γάργαρος!

Related Posts with Thumbnails