Για όσους αναμένατε κανένα εορταστικό ποστ με κοπή βασιλόπιτας και αγριοφωνάρες να τραγουδούν το Πάει ο Παλιός ο Χρόνος, μάλλον θα σας πέσει λίγο ξέμπαρκο το πρώτο θέμα του νέου έτους. Ναι, καλά καταλάβατε από τον τίτλο, θα σας μιλήσω για τη - για πολλούς από 'σας - βαρβαρική αρνίσια γκουρμεδιά, με το λίπος και τα γλυκάδια που τυλίγονται σε κορδόνια εντέρου. Για το σάουντρακ της κοκορετσοφαγίας σας παραπέμπω σε παλιότερη ανάρτηση.
Θα ήθελα να σας παρουσιάσω ένα μικροσκοπικό μαγαζάκι μετά το Τουνέλ (στην κατηφόρα της Γκαλίπ Ντεντέ με τα μουσικά όργανα) το Ακ Ντενίζ, που σημαίνει Μεσόγειος Θάλασσα. Δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη καφρονοστιμιά μπορεί να ενταχθεί στο Μεσογειακό διαιτολόγιο, αλλά γιατί όχι; Μόνο ντάκους και φασολάκια θα τρώμε εμείς που κατοικούμε σ' αυτήν την ευλογημένη γωνιά του πλανήτη;
Έννοια σας και ο Ραμαζάν ουστά περιποιείται τα τροφαντά αμνοερίφια, που βόσκουν αμέριμνα στα λαγκάδια και τους κάμπους της, μια χαρά. Κοιτάξτε τον πως ψιλοκόβει τις λιπαρές ροδέλες και κατόπιν τις τσιγαρίζει σε κομματάκια, προσθέτοντας ντομάτα, πιπεριά, πάπρικα, ρίγανη, μπουλ μπιμπέρ και αλατάκι. Αν θέλετε να φχαριστηθείτε ωραίο κοκορέτσι, μην το πολυσκέφτεστε.
Αν ωστόσο τα εντεράκια σάς γυρνούν τα εντεράκια, προτιμήστε το πικάντικο σουτζούκι.
Κι αν είστε τυχεροί και σας συμπαθήσει ο Ραμαζάν, μπορεί να φύγετε με ένα κοτοσουβλάκι κέρασμα.
Κι αν είστε τυχεροί και σας συμπαθήσει ο Ραμαζάν, μπορεί να φύγετε με ένα κοτοσουβλάκι κέρασμα.
ΥΓ: Αν και το μαγαζάκι είναι μια σταλιά, ο Ραμαζάν ουστά έχει 3 εργατικούς βοηθούς: τον Ολτζάι, το Σινάν και τον Ταϊλάν. Πριν καν προλάβεις να ζητήσεις κοκακόλα, αυτή θα αφρίζει στο πλαστικό ποτήρι, έτοιμη να ξεπλύνει τον ουρανίσκο σου από τα λίπη.
6 comments:
Ξεκινώντας να διαβάσω το ποστ σου και γνωρίζοντας την ροπή σου σε βαρβαρικές καφρονοστιμιές, φοβήθηκα ότι επειδή δεν στόλισες δέντρο φέτος, για να πρωτοτυπήσεις πήρες και στόλισες καμιά σούβλα κοκορέτσι.
Ζουμερή και λιπώδης η ανάρτηση, αλλά προτιμώ τους κιοφτετζήδες σου. Τα εντεράκια τα ανέχομαι (οπτικώς και οσφρητικώς) μόνο λόγω Πόλης, τα σουτζούκια αποτελούνται σχεδόν μόνο από μπαχάρια, όσο δε για το κοτοσουβλάκι και τους κοτόγυρους ποτέ δεν κατάλαβα τις τους βρίσκουν, ειδικά οι κυρίες, και έχουν επιβληθεί στην αγορά. Αν δεν έχει και ρακί τι να σου κάνει η κόκα κόλα.
Επαΐοντες του κοκορετσιού και λάτρεις της τούρκικης κουζίνας, σε παλαιότερες επισκέψεις μας, αποφάνθηκαν ότι το ελληνικό υπερέχει του τούρκικου. Επιπλέον τους χαλούσε το ψιλό κόψιμο.
Καλή Χρονιά και καλή χώνεψη.
σε ευχαριστώ για αυτό τον οπτικό οργασμό με τα κρεατικά. βεβαία τώρα με περιμένει μια φασολάδα χωρίς λάδι (μπουχουχου) αλλά μπορώ να φαντάζομαι κοκορέτσια. Καλή χρονιά αν δεν τα έχουμε πεί ακόμα.
Μετα απο αυτό μετράω τις εβδομάδες για το Πάσχα
Καλή χρονιά
Βρε μπαγασα...εφαγα και με το που βλεπω αυτο το ποστ σου μου ξανανοιξε η ορεξη :)
τα κοκορέτσια της Πόλης πάντα τα έβλεπα και μου έτρεχαν τα σάλια... μέχρι που δοκίμασα στη σκάλα του Μπόστατζι..... ψιλοκομμένο μέχρι "αλοιφής" γεμάτο μπαχάρια και αλάτια, μόνο κοκορέτσι με άντερα δε μου θύμιζε. Γι αυτό και δεν παθιάστηκα τώρα με τις πικάντικες φωτογραφίες σου και συνέχισα τους ξηρους καρπούς με σταφίδες(γράψε και τίποτα για υγιεινές τροφές αποξηραμένες και μή)
ΥΓ.αν μου υποσχεθείς ότι το κοκορέτσι του Ραμαζάν ουστά αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία θα το δοκιμάσω και .... το πολύ πολύ το ρίχνουμε στα σουτζούκια.
καλή χρονια με υγεία(προσοχή στα λίπη, για κάποιους σαν και μένα φυσικά) και αισιοδοξία για περισσότερα πικάντικα θέματα
ΠανΚαπάκο,
Η μόνη επισήμανση που θέλω να κάνω είναι ότι το κοτόπουλο στην Τουρκία (καλαμάκι, ντονέρ, στήθος) είναι ναι μεν καλοψημένο, αλλά πάντοτε ζουμερό και νόστιμο.
mahler,
Νηστεύεις παιδί μου και τρως νερόβραστη φασολάδα; Αμμμ, ο Παράδεισος θέλει θυσίες θα μου πεις. Καλή Χρονιά σου εύχομαι κι εγώ:)
Vam,
2 πράματα μπορεί να εννοείς:
Α) το Πάσχα θα πας στο χωριό σου στη Ρούμελη, όπου ο θείος σου είναι εξπέρ στο κοκορέτσι.
Β) το Πάσχα θα έρθεις στην Πόλη και θα φας το παραπάνω κοκορέτς
Γιαννάκη,
Καλό να σου κάνει:)
Γρηγόρη,
Καλή Χρονιά για αρχή και επίσης σου προτείνω να ξαναδοκιμάσεις κοκορέτς είτε στο Ραμαζάν, είτε κάπου αλλού που το κάνουνε ωραίο. Μπορεί να αλλάξεις γνώμη, μπορεί και όχι βέβαια:)
Πάντως, όλοι πρέπει να προσέχουμε τι καταβροχθίζουμε. Τα λιγοστά κιλά μου, δε με θωρακίζουν δυστυχώς απέναντι στα τριγλυκερίδια και τη χοληστερίνη!
Post a Comment