Καλό είναι να ανακαλύπτεις καινούρια μέρη και γεύσεις, αλλά που και που δεν είν' κακό να ξαναφλερτάρεις με τις παλιές σου αγάπες. Ο Χουσεΐν συνεχίζει να σερβίρει τους α π ί θ α ν ο υ ς κ ι ο φ τ έ δ ε ς του στο Κουραμπιέ Σοκάκ, όπως κάνει τα τελευταία 235 χρόνια (σ' ένα μήνα, μετακομίζει στο νέο χώρο του, ακριβώς απέναντι από το παλιό κατάστημα) και με αναγκάζει να χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο, όταν πηγαίνω αργοπορημένος και τα γκαρσόνια μου γνέφουν ένα απαισιότατο: κιοφτές γιοκ!
Και τι έρχεται ταμάμ, "πάνω" από τα κρεατένια βομβίδια; Μα φυσικά μια ποικιλία σιροπιαστών στο Σακάρυα: τραγανός λουκουμάς, σάμπαλι (στην Ελλάδα το λέμε σάμαλι), τουλουμπάκι κρυμμένο κάτω απ' το καϊμάκι, κάτι που μοιάζει με μελομακάρονο αλλά δεν θυμάμαι το όνομα του (μπορεί να ήταν και φοινίκι), σεκέρ παρέ άλλου τύπου.
Όλοι έχουμε τα κολλήματα μας, πως να το κάνουμε δηλαδή; Στην περίπτωση μου, κυριολεκτώ: είμαι κολλημένος με τα παραπάνω ευγενή λίπη και τα λιγωτικά σορόπια. Άμα βουλώσουν οι αρτηρίες μου, να μη με λυπηθείτε καθόλου .
3 comments:
ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ ! ! !
Τι τραβάει και αυτή η έρημη η φωτογραφική μηχανή που τα έχει τα πιάτα σε μηδαμινή απόσταση και δεν τους ορμάει... :)
Κι εγώ αυτό λέω Γιάννη.
Και επίσης παρακαλάω να με λυπηθεί η Sony και να μου κάνει δώρο μια σούπερ χάι τεκ κάμερα, ανθεκτική στα σορόπια και τις τηγανίλες..αλλά μπα!
Post a Comment