Η εβδομάδα γουρουνιάσματος φτάνει στο τέλος της. Επιτέλους, καί για μένα - που έχω ένα φούσκωμα στο στομάχι άλλο πράμα, καί για σας - που λιμπίζεστε τα φαγητούλια και πιθανότατα με καταριέστε από τη ζήλια σας να στραβοκαταπιώ τη σούπα με τα εντόσθια για να πνιγώ ή να γλιστρήσω στο καϊμάκι και να σπάσω τα παΐδια μου. Για να δείτε όμως πόσο ανώτερος άνθρωπος είμαι, για το τέλος όπως σας είχα υποσχεθεί, σας φύλαξα ένα τούρμπο επιδόρπιο για να σας γλυκάνω, που τόσο σας τσιγκλώ: το Cezerye (τζεζέριε). Ένα γλύκισμα από καρότο (υπάρχει και βερσιόν με σύκα), που μοιάζει και στην όψη και στην υφή λιγάκι με λουκούμι. Συνήθως το βρίσκεις σε λεπτές λωρίδες ή στρογγυλά μπαλάκια καλυμμένα με τριμμένη ινδική καρύδα ή ξηρούς καρπούς. Αν και θα δείτε πόσο συνηθισμένα είναι τα απαιτούμενα υλικά και απλούστατη η διαδικασία παρασκευής, θέλει μαστοριά και γι' αυτό δεν το φτιάχνουν συνήθως οι νοικοκυρές στο σπίτι, αλλά το αγοράζουν από εξειδικευμένα γλυκατζίδικα, με πιο φημισμένα αυτά με ουστάδες από την πόλη της Μερσίνης που φημίζεται για το τζεζέριε.
Είχε πάρει να νυχτώνει για τα καλά προχτές, όταν ο guest σεφ του σπιτιού Ουμούτ - Top Chef του φτωχικού μας παραμένει η Σταυριανή - πετάχτηκε στο μπακάλικο του Ισμαήλ και επέστρεψε με μια σακουλάρα καρότα.
- Τι θα τα κάνουμε τόσα πολλά βρε Μπαγκς Μπάνι;, τον ρώτησα με έκπληξη.
- Όχι ρε π@#$%, ξέχασα να πάρω ινδοκάρυδο!, απάντησε κοφτά κι άρχισε να τρίβει με φούρια τα καρότα στο ρεντέ. Δε μέτρησα να δω πόσα ακριβώς ήταν, μάλλον 6-7. Μετά τα έβαλε σ' ένα κατσαρολάκι κι άρχισε να τα ζεματίζει μόνο με λίγο ελαιόλαδο, αφού θα έβγαζαν κι αυτά τα υγρά τους σιγά σιγά. Στο διπλανό μάτι, καβούρντισε αμύγδαλα (που έφερε η μαμά κι ο μπαμπάς από το εξοχικό της Καβάλας) και κουκουνάρι σε βούτυρο.
Με το που το καρότο πήρε να βράζει και να ομογενοποιείται και οι ξηροί καρποί να ροδίζουν, τα ανέμειξε, όχι όμως πριν προσθέσει μπόλικη κανέλα στο καρότο. Κάποιοι βάζουν επίσης τζίτζερ ή κουρκουμά (ή αλλιώς κιτρινόριζα, που αν δεν κάνω λάθος είναι βασικό συστατικό του κάρι).
Κατόπιν, άρχισε να τα δουλεύει όλα μαζί με την ξύλινη κουτάλα και λίγο μετά ήταν που πρόσθεσε και μισή κούπα ζεστό νερό αρωματισμένο με γαρίφαλο, με λιωμένες μέσα του 6-7 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και 2-3 σταγόνες χυμό λεμονιού. Έπρεπε να είστε εκεί, να σας σπάσει η μυρωδιά τη μύτη!
Σημειώνω, ότι τα υλικά, οι αναλογίες και η όλη διαδικασία παρασκευής που εφαρμόσθηκε, πιο πολύ πήγασε από τη δημιουργικότητα του Ουμούτ, παρά ακολουθήθηκε η πεπατημένη. Κι αυτό είναι που προσδίδει στο ούτως ή άλλως ιδιαίτερο γλυκό, ακόμα μεγαλύτερη γλύκα! Συνεχίζοντας δε τις παρατυπίες, το σερβίρισμα έγινε πριν το βάλουμε όπως έπρεπε στο ψυγείο για να κρυώσει ή ακόμα καλύτερα να περιμένουμε την επόμενη ημέρα.
Πώς σας φαίνεται από μόστρα; Η δε γεύση, τόσο μεστή και εθιστική συγχρόνως, που αν και κάπως βαρύ, δε σου κάνει καρδιά να σταματήσεις να τρως μέχρι να βελάξεις! Κι όσο για το πόσο τούρμπο είναι το γλυκό όπως σας τσαμπουνάω όλη την εβδομάδα, εεεεεεεκείνο το βράδυ πραγματικά έγινε χαμός! Μάρτυς μου ο Αλλάχ αν δε με πιστεύετε..
7 comments:
Afiyet olsun tekrardan ve ellerine sağlık post için...
çok teşekkür ederim KANKAM ve ellerine sağlık bu harika Cezerye için...
ο Ουμούτ είναι ο σεφ που μας έφτιαξε το Τζεζέριε, τον ευχαριστούμε και τον αγαπούμε πολύ!
Τελικά ένα έχω να σου πω....Βρε φίλε...γιατί μας ταλαιπωρείς έτσι? τι σου έχουμε κάνει εμείς που είμαστε στην απέναντι πλευρά του αιγαίου??? Πέσμου ειλικρινά...Δεν μας λυπάσαι να τα βλέπουμε όλα αυτά και να διαβάζουμε τις αναλυτικές περιγραφές σου?
Πες μας εδώ και τώρα...ο Erdogan σε βάζει για να αυξηθεί η έλευση ελλήνων τουριστών? :)
Οταν σου 'έβαζα τις φωνές' για να κάνεις πιο συχνά post δεν πίστευα ότι θα άρχιζες αυτόν τον ανελέητο πόλεμο :)
Umut???? bende istiyorum....:)
Και ένα τελευταίο(ναι σε εσένα μιλάω φίλτατε)....όταν με το καλό έρθω εκεί, θα έχω μείνει νηστικός 1-2 μέρες πιο πριν και θα σε τρέχω σε όλα αυτά τα κολαστήρια που μας δείχνεις και θα σε σκάσω πραγματικά...και όχι αυτό δεν είναι απειλή...είναι προειδοποίηση :)
Αντε iyi geceler...
με τέτοια πλήρη περιγραφή και το γεύτηκα και το μύρισα και το ...ονειρεύτηκα.
τι Cezerye ήταν αυτό;
μέχρι εχθές το αγνοούσα και τώρα το ονειρεύομαι.
με τετοιες αναρτήσεις γευόμαστε λίγο απο παράδεισο,
λίγο απο κόλαση,
λίγο απο τη πραγματικότητα
λίγο απο τη μακαριότητα
και παρα πολύ απο ... την Βασιλεύουσα εις αιώνα αιώνος
Γιάννη,
Δε μασάω από τις απειλές σου. Ακονίζω τη μασέλα μου όμως..
Γρηγόρη,
Αμήν!!!
Αχ,αχ,αχ! Αν με κάνεις να σπάσω τη δίαιτα
, θα έρθω και θα σε βάλω να με σεργιανάς σε όλα αυτά τα φαγάδικα, αλλά και να μου τα μαγειρεύεις!!
Πάντως είναι αδικία βρε παιδί μου, εμείς των κοινωνικών επιστημων δεν έχουμε ζήτηση στην Πόλη. Αλλιώς, θα σε ζητούσα να με βρεις σπιτάκι εκεί κοντά στο μαγαζί της κυρά Κάτιας! (Αμ θέλω και κέντρο)
:*
Μπράβο στον Umut! :)
α ρε Κωνσταντίνα, γούστο έχεις!
Post a Comment