ο πασατέμπος σου για να περνά η ώρα

- πόσο πάει ο πασατέμπος Κεμάλ;
- 5 λίρες αδερφέ.
- άντε βρε συ, με βρήκες ξένο και θες να μου την φέρεις!

- όχι παιδί μου, απ' το Νέβσεχιρ τον φέρνω. Άλλοι τον πουλάνε 10 λίρες και βάλε. Πάρτον και θα με θυμηθείς!
- πρόσεξε μπαγάσα, γιατί όλο και θα περάσω μέσα στη βδομάδα κι άμα είναι μάπα το καρπούζι (στην περίπτωσή μας η κολοκύθα), θα φάμε τα μουστάκια μας!

 

Τζάμπα ενεργοποιήθηκε η καχυποψία μου εις βάρος του λεμπλεμπιτζή του Βεφά. Τα αλατισμένα (είχε και ανάλατα) λευκά σποράκια του από κολοκύθα τελικά, ήταν χάρμα! Άλλο να σας το λέω κι άλλο να τα μασουλάτε οι ίδιοι σας! Μέχρι να τσακίσω και το τελευταίο, δεν μπόρεσα να σταματήσω το τσίκι τσίκι τσίκι!

 

Ψάχνοντας στο ίντερνετ, έμαθα πολλά ενδιαφέροντα για τα συγκεκριμένα σπόρια. Ότι, όντως το Νέβσεχιρ της Καππαδοκίας φημίζεται για τα ανώτερης ποιότητας, ότι υπάρχει ηλεκτρονική βάση δεδομένων για όλα τα Τουρκικά αγροτικά προϊόντα - ακόμα και για τον κολοκυθόσπορο - με τρέχουσες τιμές πώλησης και φόρουμ παραγωγών (δε νομίζω να υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα), ότι ψήνονται σε φούρνους αφού βραχούν σε λίγο γάλα και τέλος, ότι τα 100 γραμμάρια έχουν μόλις...550 θερμίδες!

Περιμένοντας να έρθει η στιγμή να πέσει στα δόντια μου το επόμενο πακέτο χρυσοφουρνιστών πασατέμπος, ακούω στο ριπίτ το ομώνυμο τραγούδι του Γιαννακόπουλου. Πότε στην μοντέρνα εκτέλεση των Ιμάμ Μπαϊλντί και πότε στην αυθεντική. Ελπίζω μέχρι τότε απλώς, η γλώσσα μου να έχει ξεπρηστεί, που έγινε τούμπανο απ' το πολύ αλάτι.

..μαζί μου έρχεσαι μπαμπέσικο μικρό,
γιατί γυρεύεις κόνξες σ' άλλονε να κάνεις..