Αν και αλλού είναι κρεατένιοι και ζουμεροί, αλλού νόστιμοι και "με θέα", οι κιοφτέδες της Πόλης, όσο και να διαφέρουν μεταξύ τους, όλοι τους είναι είναι μπουκιά και συχώριο. Τι γίνεται όμως όταν ο ένας ναός του κιοφτέ έχει κλείσει, ο άλλος είναι μακριά και εσύ έχεις μια λιγούρα του θανατά;
Ο Τουργκούτ να είναι καλά, ο πλανόδιος κιοφτετζής της γειτονιάς, που μεταφέρει το "κατάστημα" του πάνω κάτω στην οδό Feridiye, ψήνοντας πάνω στον αραμπά του ωραιότατους κιοφτέδες!
Την πρώτη φορά που τον πέτυχα, φάνηκα άτυχος μιας και ο προηγούμενος πελάτης μόλις μασαμπούκωνε την τελευταία ψηστιά κιοφτέδων:( Μετά από κανά δυο βδομάδες, εκεί που διάβαζα στο σπίτι μ' έπιασε μια επιθυμία για κιοφτέ, άλλο πράμα! Φορώντας σαγιονάρα, πυτζάμα και μπουφάν από πάνω, βγήκα με την ελπίδα ότι θα τον πετύχω..και ναι!! Φάνηκα τυχερός, είχαν ανοίξει οι ουρανοί. Αυτοί, της νοστιμιάς και της απόλαυσης!!
Στο άγαρμπο ερώτημα μου αν αγοράζει τους κιοφτέδες από το σούπερ μάρκετ ένα: "Άλλαχ, Άλλαχ!!" εκσφενδονίστηκε από το στόμα του, τόσο δυνατό που σήκωσε όλο το Ταρλάμπασι στο πόδι. Η καλή του η γυναικούλα, λέει, τα πλάθει με μεράκι και τσαχπινιά.
Για κοιτάξτε και τον δεύτερο αραμπά του για την χειμωνιάτικη σεζόν. Προστατεύει την ψηστιέρα και τα υπόλοιπα υλικά από βροχές, παγωνιές και χιόνια.
2 comments:
τα διάβασα και πείνασα! λες να πεταχτώ με τη σαγιονάρα και το μπουφάν μέχρι την Πόλη για ένα snack; :)
Καλός κι αυτός φαίνεται αλλά εγώ ήθελα να γευτώ τον Χουσεϊν.. Να'μαστε κι οι δυο στον κουραμπιέ και να μην τον γευτώ εντέλει; Ε κι αυτός τι, μόνο μεσημέρι; Για να'ρθω πίσω στον κουραμπιέ από κει που βολόδερνα ήθελα μισή μέρα μ'αυτές τις αποστάσεις..
Post a Comment