Περισσότερο ή λιγότερο βλαβερός από το τσιγάρο, εγώ πάντως δεν μπορώ να αποχωριστώ το ναργιλέ. Ένα"λούμπεν" ναργιλετζίδικο στην αγορά της γειτονιάς Μπεσίκτας, το Fiskos Cafe φιλοξενεί συχνά μέλη της ευρύτερης παρέας, πότε για χαρτάκι, πότε για τάβλι, πότε απλώς για μουχαμπέτι.
Κατά την τελευταία επίσκεψη καπνίσαμε ναργιλέ με άρωμα πεπόνι, που αν και είχε διαφορετική γεύση από άλλα καφέ, ήταν ευχάριστη και σε συνδυασμό με τα καλά ξυλένια κάρβουνα έκαναν τον ναργιλέ μας να διαρκέσει άνετα όσο καθίσαμε (πάνω από 2ωρο).
Το διαφανές κέλυφος με τα χριτς-χρατς παραθυράκια, τα πλαστικά αναρριχώμενα, οι αταίριαστες με τα πιατάκια τους κούπες και οι ως επί το πλείστον φοιτητές θαμώνες, δίνουν στο Fiskos Cafe, έναν αέρα αυθεντικότητας. Δεν χρειάζονται βλέπεται πάντα μαξιλάρες και μουστακαλήδες καφετζήδες.
Κατά την τελευταία επίσκεψη καπνίσαμε ναργιλέ με άρωμα πεπόνι, που αν και είχε διαφορετική γεύση από άλλα καφέ, ήταν ευχάριστη και σε συνδυασμό με τα καλά ξυλένια κάρβουνα έκαναν τον ναργιλέ μας να διαρκέσει άνετα όσο καθίσαμε (πάνω από 2ωρο).
Το διαφανές κέλυφος με τα χριτς-χρατς παραθυράκια, τα πλαστικά αναρριχώμενα, οι αταίριαστες με τα πιατάκια τους κούπες και οι ως επί το πλείστον φοιτητές θαμώνες, δίνουν στο Fiskos Cafe, έναν αέρα αυθεντικότητας. Δεν χρειάζονται βλέπεται πάντα μαξιλάρες και μουστακαλήδες καφετζήδες.
No comments:
Post a Comment