Πασχαλινό τραπέζι στην Πόλη

Για όλους τους Έλληνες, κρατούντες τη νηστεία της Σαρακοστής ή μη, το γεύμα της Κυριακής του Πάσχα είναι πολύ σημαντικό. Πέρα από τις πατροπαράδοτες νοστιμιές, αυτό το τραπέζι είναι φορτισμένο με αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, όπου ακόμα και οι γιαγιάδες έπιναν ένα ποτηράκι κρασί "για το καλό" και μεράκλωναν, τα κλαρίνα του χωριού (ή της ΕΡΤ) τσίριζαν στη διαπασών, ο θείος γυρνοβολούσε τον οβελία με το χέρι (πριν ακόμα βγουν τα αυτόματα μοτοράκια) και σου έδινε να δοκιμάσεις την αλμυρή πετσούλα του, κι όταν φτάναμε στο τσακίρ κέφι..σπάζαμε και τα σερβίτσια της συμπεθέρας πάνω στην έκσταση!

Η φωτογραφία μου θυμίζει μια αξέχαστη Πασχαλιά στη Μαλεσίνα,
όπου γλεντήσαμε με τους αγαπημένους μου Ναπολέων και Κατερίνα και την απίθανη οικογένεια τους!

Επειδή όμως, δεν μας αναγκάζει κανείς να είμαστε μακριά από γονείς και τους άλλους μας αγαπημένους, αλλά επιλέγουμε συνειδητά να ζούμε σ' αυτήν τη μαγική Πόλη, με την πρώτη ευκαιρία συγκεντρωνόμαστε με φίλους και το γλεντάμε, όπως έχουμε μάθει. Φέτος, αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά την πρόσκληση του Αλέξανδρου. Την αποδέχτηκα εγώ και πολλοί άλλοι φίλοι του Αλέξανδρου, Ελλαδίτες, Ρωμιοί, Τούρκοι, Γερμανοί, Πορτογάλοι κτλ κτλ. Ο οικοδεσπότης, πριν πέσουμε με τα μούτρα στο φαΐ, φρόντισε να μας εφοδιάσει με πασχαλιάτικα αυγά (βαμμένα με απόλυτα φυσικό τρόπο) για το παραδοσιακό τσούγκρισμα.

Έχει πλάκα να βλέπεις όλες τις φυλές του Ισραήλ να πιάνουν το αυγό με όλη τους την χούφτα, να μην ξέρουν αν πρέπει να τσουγκρίσουν με τη μύτη ή τον ποπό (sic) και να χαίρονται για τον θρίαμβό τους!

Το τραπέζι ήταν πλούσιο: Ορεκτικά (ντολμαδάκια, πουρές μελιτζάνας/μπεγιεντί, σαλατικά, τυράκια)

Ψητό αρνί και το φημισμένο πιλάφι του Αλέξανδρου, μαγειρεμένο με μια συνταγή των Ουιγούρων (Τουρκογενής πληθυσμός μουσουλμάνων της Ανατολικής και Κεντρικής Ασίας, που κυρίως ζουν στην Κινέζικη Επαρχία Xinjiang).

Το επιδόρπιο χαλβά με τυρί, που το έκανε ευχάριστα μαστιχωτό και ροδέλες φράουλας να το δροσίζουν, άναψε κυριολεκτικά τα πιρούνια!

Πάλι καλά που ο αραβικός καφές, με την έντονη γεύση κάρδαμου, βοήθησε στην χώνεψη, μιας και μετά από το φαγοπότι με περίμεναν φίλοι για βόλτες.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο για την πρόσκληση και τη θερμή φιλοξενία του, στο ψηλοτάβανο σπίτι με τη θέα στην Αγία Σοφία και το Σουλτάν Αχμέτ Τζαμί. Πόσο ωραία περάσαμε! Χρόνια Πολλά σε όλους! Και του Χρόνου!