πάντα μόνος..

Με μεγάλη καθυστέρηση ομολογουμένως, είδα την ταινία που έσπασε τα ταμεία των κινηματογράφων στην Τουρκία..και των DVD Clubs στην Ελλάδα!

Το Issız Adam (Πάντα Μόνος), που το είδαν όλοι οι φίλοι μου, τα ξαδέρφια και η νύφη μου, ήταν η πρώτη ταινία για την οποία με ρωτούσαν όποτε επέστρεφα στην Ελλάδα. Αφήστε που μου σιγοτραγουδούσαν και το soundtrack:

Βρε παιδιά, δεν θα ήθελα να κατηγορήσω κανέναν για υπέρμετρη ευαισθησία και εγκληματική ροπή προς το μελό, αλλά δυστυχώς θα το κάνω! Πρώτα απ' όλα, οι ηθοποιοί μοιάζουν να παίζουν σε σχολικό σκετς, και μόνο ελάχιστες στιγμές σε πείθουν. Για να πω και κάτι καλό βέβαια, ενδιαφέροντα βρήκα τα σημεία, όπου παρουσιάζουν, ίσως με γραφικό τρόπο, ορισμένες Τουρκικές παραδόσεις, όπως το ότι η νύφη φιλά το χέρι της (μάλλον/μέλλουσας) πεθεράς, η οποία βγάζει τα παπούτσια της όταν μπαίνει στο σπίτι του γιόκα της κτλ κτλ. Ρεαλιστικό στοιχείο επίσης, είναι και ο σκληρός αγώνας του Αλπέρ στην αρχή της ταινίας, να πείσει την Αντά ότι δεν την θέλει μόνο για το κρεββάτι!

Πέρα από το ανεκπλήρωτο λαβ στόρυ βέβαια, η πραγματική πρωταγωνίστρια της ταινίας, δεν είναι άλλη από την Πόλη την ίδια! Βάζω στοίχημα πως αν η ταινία ήταν γυρισμένη στην Άγκυρα, δεν θα την ξέρατε, ούτε εσείς, ούτε εγώ, ούτε κανείς!

Στις απανωτές εξωτερικές σκηνές, η ατμόσφαιρα της Πόλης δίνει στα πλάνα ζωή, ενώ τα χρώματα & οι ήχοι Της ξεχειλίζουν κάθε καρέ και σε ξεσηκώνουν να βγεις έξω στους δρόμους Της!