Σαν χθες δεν ήταν που το κοντέρ κατέγραψε τις 100 πρώτες ιστορίες; Κάτι βουτιές μετά (σε θάλασσες και λαδερά) και τσουπ να 'σου στα 200. Εεεε, πολύ θέλει νομίζεις, όταν μεθοκοπάς και τρεκλίζεις στα καλντερίμια, να φτάσεις γρήγορα και στα 300; Ευχαριστώ για την ανοχή σας στις μπαρούφες / υπερβολές (ποτέ όμως ψέμματα!) / φανφάρες / ξερολιάσεις μου. Σας αφιερώνω υπερκορεσμένες - λόγω του ρακιού & της καλής παρέας- αναμνήσεις, από μια βραδυνή βαρκάδα στον Βόσπορο με ένα τρεχαντήρι.
Ειδική μνεία οφείλω στο Γρηγόρη, έναν όχι και τόσο δεινό ιστιοπλόο, αλλά σίγουρα από τους πιο γλυκούς και ευγενικούς ανθρώπους που μου γνώρισε η Πόλη.
5 comments:
Τον Γρηγόρη τον ρώτησες τι σημαίνουν τα ρεύματα του Βοσπόρου για τα τρεχαντήρια;
Πάντως, στα 300 posts δεν γιορτάζουμε! Στα 500 θα κάνουμε το πάρτυ!!!
Αγγελή. Να τα χιλιάσεις γρήγορα. Τώρα με υπερηφάνεια μπορώ να τυπώσω μπλουζάκι που να λέει «ήμουν και γω στο κότερο».
Γιώργο. Τον Γρηγόρη τα μποφόρια και τα ρεύματα (του Yeni Raki) τον πιάσανε στην ξηρά.
ΠανΚαπ
Αντε και του χρόνου σπίτι σου, όπως λένε οι θειές!
ήμουν και γώ εκεί (θέλω να πιστεύω). Βλέπω όσα δεν είδα απο τ' αμπάρια που έπεσα για να σωθώ απο του ρακιού τα κύματα. Ήταν μοναδική εμπειρία και δεν μετανοιωσα στιγμή που μπήκα στο "πλεούμενο"
για τα posts εύχομαι να γίνουν σαν του Βοσπορου τα ρεύματα και να κάνουμε κρουαζιερα μέρα νύχτα με σένα καπετάνιο κι ας είμαι στ' αμπάρια - όλο και κάτι θα βρω...
Τέλειο
Post a Comment