Έγινα 49 (ή τον κακό σας τον καιρό!)

Τα χρόνια τα ρημαδιασμένα φεύγουν, κυλούν σαν γλιστερά χέλια τα άτιμα απ' τα χέρια, άντε να τα πιάσεις! Πότε είσαι τοσοδούλι ανθρωπάκι και λές ποιήματα έξω από το κοινοτικό μέγαρο του χωριού σου, μια ολιά μετά επιδεικνύεις με καμάρι τον πάπυρο, που απέκτησες μετά από 7 χρόνια  "σκληρής μελέτης" στους γονείς σου, μουρμουρίζοντας έναν ακαταλαβίστικο όρκο, σταυρώνοντας τα δάχτυλα σου, για να τον απατήσεις χωρίς ενοχές, μόλις χτες ήταν που πάτησες τα -άντα (30 / 40 / 50 κ.ο.κ.) και το γιόρταζες με μπουγάτσες και ρακί (όχι καλός συνδυασμός).

 Ένας ακόμα χρόνος πέρασε, ένας χρόνος ταλαιπωρίας προστέθηκε στην καμπούρα σου, καημένε. Σε άλλες πόλεις, ένα έτος ισούται, ως γνωστόν, με μόνο 12 μήνες. Σ' Αυτήν την Πόλη όμως, ένας χρόνος ζυγίζει  τουλάχιστον 15-16 μήνες, σύμφωνα με έγκυρες μελέτες του πανεπιστημίου του Ταρλάμπασι, όχι κουραφέξαλα, και σε (παρά-)ωριμάζει.

Πάρτυ έκπληξη μου οργάνωσαν τα σκατούλια (με υποκινήτρια τη Σταυριανή), το οποίο ενώ η αρχική σκέψη ήταν να έχει μορφή πικ νικ στο παρκάκι του Τζιχάνγκιρ, η βροχή τους το χάλασε και μετατράπηκε σε ένα φιλικό γκάδερινγκ στην καντίνα / τσαγάδικο / νέο αλτέρνατιβ στέκι της ίδιας χλιδο-γειτονιάς.

Μετά το "Σαρπράϊζζζζζ" τραγούδησαν το "Να ζήσεις!" στα ελληνικά / τουρκικά / αγγλικά / φαρσί (ψέμματα, αλλά έπρεπε να ζητήσω από την Λαλέ να το κάνει!), μούγκρισαν, χλιμίντρισαν, έδειξαν τέλος πάντων τον πολιτισμό και την καλλιφωνία τους.

Μου πήραν και τούρτα μπανανοσοκολατένια, με κεράκια-αριθμούς: 4 & 9! Αυτά βρήκαμε λέει, αυτά πήραμε! Να πάτε να πνιγείτε ήθελα να απαντήσω, αλλά ας όψεται η ωριμότητα που σας έλεγα πριν.

Για να τους εκδικηθώ γι' αυτήν τους την χοντράδα, τους χάρισα αλλόκοτα γυαλιά με ζωγραφιστά μάτια, που κάνουν ακόμα και την πιο αθώα φάτσα να μοιάζει με τον Εθνικό μας Σταρ.

 

Άντε και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα μηνύματα. Ααα και κάτι τελευταίο: Αν δεν θέλετε να γεράσω πριν της ώρας μου, να διαβάζετε το μπλογκ και να αφήνετε (θετικά μόνο) σχόλια. Ακούτε;

ΥΓ: Επιτέλους έχω φύγει από το 31 και μπορώ πλέον ανερυθρίαστα να λέω την ηλικία μου, χωρίς να υπόκειμαι της συνήθους καζούρας. Σας αφήνω για κουίζ, τη σημασία του οτούζ μπιρ (31) στα Τουρκικά, ρωτήστε φίλους, ψάξτε λεξικά (της αργκό) και στείλτε μου τα ευρήματα σας, χωρίς ντροπές. Όλα άλλωστε, βγαλμένα από τη ζωή είναι:)