Αν δεν το μάθατε ακόμα, το νέο σπίτι βρίσκεται στη γειτονιά του Φιρούζ Αγά, αλλά περισσότερα θα σας πω εν καιρώ. Προς το παρόν σας λέω, ότι είναι ευρύχωρο, πολύ ευρύχωρο, άνετο, πολύ άνετο και έχει μια μαμαδίστικη κουζίνα, αλλά πολύ μαμαδίστικη κουζίνα. Έχει όλα τα κομφόρ, συν ένα τετράγωνο τραπέζι με καναπεδάκια, που βγαίνουν από τον τοίχο και το αγκαλιάζουν από τις 2 μεριές του. Ο καλύτερος "αγιασμός" για να εξευμενίσουμε τα στοιχειά του σπιτιού, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος, από την ιδέα της Σταυριανής να μαγειρέψει γεμιστά!
Τα γεμιστά, που τόσο πολύ αγαπάμε γιατί μας γυρίζουν αβίαστα πίσω, στα καλοκαίρια της παιδικής μας ηλικίας στη Μάνη ή στην παραλία Οφρυνίου. Τότε, που μόνο οι μαμάδες μπορούσαν να καταπιαστούν με τέτοιο μπελά, στο πόδι απ' τα ξημερώματα για να τα ετοιμάσουν. Κι αμέσως, παίρναμε τα μπρατσάκια και τις ψάθες (τις καλαμένιες όμως) και βουρ για μακροβούτια. Εκεί, στήναμε το τσαντήρι μας, σε διπλανή ομπρέλα από την τροφαντή κυρία Μαργαρίτα και τις άλλες θειές της γειτονιάς. Και μια ωρίτσα πριν από μας, η μαμά αφήνοντάς μας υπό την επίβλεψη της θείας Ξανθούλας, επέστρεφε για να φουρνίσει το ταψί με τα πολύχρωμα γεμιστά. Μάλλον κι η Σταυριανή, τα ίδια καλοκαίρια θα πέρασε, ίσως και τη δική της τροφαντή γειτόνισσα στο Γερολιμένα, να την έλεγαν κυρία Μαργαρίτα!
Τα γεμιστά, για την ευρηματική συγκάτοικο με τα χρυσά χέρια, δεν είναι μόνο οι πιπεριές, άντε και οι ντομάτες. Είναι και τα γλυκά κολοκυθάκια, είναι και οι παιχνιδιάρικα πικρές μελιτζάνες! Και τί δε βάζει μέσα: όσο σημαντικό είναι το ρύζι, άλλο τόσο είναι και η σάρκα των λαχανικών (πέρα από τα σποράκια των πιπεριών) που καθαρίζονται εσωτερικά για να γεμίσουν, το ξερό και το φρέσκο κρεμμυδάκι, ο δροσερός μαϊντανός/δυόσμος/άνηθος με τη σέσουλα, το χοντρό αλάτι, το πιπέρι, το κύμινο, μια σταλιά κανέλα, μια πρέζα ζάχαρη και 2-3 ακόμα μυστικά που δε μοιράζονται στο ίντερνετ:)
Ελερινέ σααλίκ τζανίμ! Γειά στα χέρια σου και καλορίζικο το νέο μας σπιτάκι! Η Ιπέκ κι εγώ, είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε μια Μανιάτισσα Τζέιμι Όλιβερ να ανακατεύει τετζερέδες στην Πολίτικη κουζίνα μας!
Στο μόνο που συνέβαλε (πετάχτηκα στο διπλανό μπακάλικο) ο γράφων, στο παραπάνω Ολυμπιακών Διαστάσεων ταψί, ήταν δυο χούφτες κουκουνάρι, ένα ματσάκι μαϊντανός και φυσικά..η φέτα. Λευκό τυρί (μπεγιάζ πεϊνίρ) για την ακρίβεια, αλλά με μια γεύση που θύμιζε τη φέτα της Δωδώνης. Αναμνήσεις είν' αυτές! Έχει άραγε ακόμα την ανάγλυφη σφραγίδα με το Δ;
12 comments:
Καλορίζικο το σπίτι και afiyet olsun!
Ελπίζω μαζί με τα υπόλοιπα να βάλατε reyhan και nar ekşisi στα γεμιστά...
Αυτο που μου κανει εντυπωση στη φωτογραφία, μια και δεν το εχω συνηθισει στα μερη εκεινα, ειναι η χοντροκομμενη τοματοσαλάτα αλλά κυρίως, το τυρί στο τραπέζι!
Μα βάζουμε στα πελοποννήσια γεμιστά βασιλικό? Μπααααα....Αγγελή, δεν πιστεύω η Σταυριανή να έβαλε και κιμά? Γιατί ούτε και από αυτό συνηθίζουμε στο μείγμα γέμισης εμείς οι εκ Μωρέως!
Μια χαρά και το ασπροτύρι σας, κύριε και κυρίες!
Μπράβο Σταυριανή, και πάντα όρεξη για μαγειρικές!
Καλή συγκατοίκηση!
Εεεετσι μπράβο...Αυτό είναι post....o Αγγελής μας επανήλθε δριμύτερος :)))
Καλορίζικο και πάλι το σπίτι...
Καλορίζικο το σπίτι και με την σειρά μου...εγώ έχω φάει tavuk pilav απο την φίλη Σταυριανή αν και φαντάζομαι πως και τα γεμιστά της θα έχουν επιτυχία....
Μας άνοιξες την όρεξη πρωί πρωί βρε Αγγελή!! Τα γεμιστά φαίνονται θεϊκά και είναι ένα φαγητό που εγώ τουλάχιστον δεν το έχω φάει στην Τουρκία. Νομίζω είναι λίγο ελληνική πατέντα, σωστά; Τόσα χρόνια που πάω κι έρχομαι στην Πόλη δεν θυμάμαι να έχω βρει κάπου γεμιστά όπως τα φτιάχνουμε εδώ. Μου άρεσε που έβαλες το κουκουνάρι και τα μπαχαρικά, ενδιαφέρουσα παραλλαγή.
@ japetus,
δεν έβαλα reyhan, και οπωσδήποτε όχι ναρ εκσισί. ειδικά το τελευταίο είναι τελείως...βάρβαρο:) στο κισίρ όμως δεν το τσιγκουνεύομαι καθόλου.
Μπορεί στα μέρη εδώ να μην χοντροκόβουν τη ντομάτα και να μην βάζουν λαδωμένο το τυρί πάνω στο τραπέζι, αλλά ευτυχώς μέσα στο σπίτι δεν έχουμε κάμερες και τρώμε όπως έχουμε συνηθίσει:))))buyrun!!!
@ αγαπητέ George,
Δεν είμαι τοπικίστρια, αλλά στη Μάνη βάζουμε βασιλικό. Μοσχοβολά ο τόπος βασιλικό και κανέλλα όταν αρχίζει και καίει ο φούρνος για τα καλά. Σίγουρα όχι κιμά, λίγο ντεμοντέ μου φαίνεται εξάλλου. Έλα να με γευσιγνώσεις, σου κάνω το τραπέζι.
@ Σοφάκι, πριν πολλά χρόνια, με την ψυχασθενή Αηνούρ κι εσένα, σ'ένα μαγισσόσπιτο στο Μπασκούρτ σοκάκι...Πάλι με πολύ κανέλλα.
@ Βοσποράκι,
χελόου, εγώ μαγείρεψα:)!
Σταυριανή εγκρίνω τον βασιλικό, δεν τον συνηθίζω πλέον στα γεμιστά μου (κάποτε τον έβαζα μπόλικο, και δεν μου καθόταν καλά με τις λοιπές ευωδιές της φουρνιζόμενης ύλης)...γουστάρω όμως τον πλατύφυλλο βασιλικό ωμό στη σαλάτα & τελείως ψιλοκομμένο σαν ευωδιαστά μαλλιά (ναι σου λέω των αγγέλων έτσι μυρίζουν!!!)...Έχω δε αραιώσει και τη συμμετοχή του ρυζιού στο μείγμα υπέρ του αποφλοιωμένου κριθαριού (ναι απέχει έτη φωτός από το ρύζι!) και του μαύρου πλιγουριού (kara bulgur για πιλάφια, πολύ καλό θα βρεις στο Καρφούρ σας-τέτοιο παίρνω όποτε βρεθώ στα μέρη σας)..δοκίμασε στα γεμιστά λιγότερο ρύζι παρέα με κριθάρι & πλιγούρι, και θα με θυμηθείς!
Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!
Καλές δροσιές,
Γ.
ΥΓ: Να αναμένουμε μελλοντική ανάρτηση με μαγειρική από τον Αγγελή himself?
εγώ να σας ψήσω τον γκαϊφέ.
να σας έχω και λοκούμι.
....
άντε, να σας πω και το φλυτζάνι.
ως εκεί όμως.
όταν βγαίνει ο μαραντόνας στο γήπεδο, ο μιτσιμπόνας τον θαυμάζει από τον πάγκο. ο μιτσιμπόνας είμαι εγώ (ή μήπως ο βουτυρίτσας;)
Άκου Κε Βουτυρίτσα,
Πρόσεχε εκεί τις συνένοικες, για να βρίσκεις κι ένα πιάτο σπιτικού φαϊτού! Δεν μπορεί να τρέφεσαι συνέχεια με Πολίτικο junk και κάθε brunch που κυκλοφορεί εκεί! Σκέψου τις φλέβες, τις αρτηρίες σου...πιάσε τα λαδερά!
Ξανά καλές δροσιές {επειδή καιγόμαστε!}
Γ.
ΥΓ: Ε τότε σειρά της "Μεταξένιας" Ιπέκ να βγάλει την επόμενη μαγειρική ανάρτηση.
Θα χαρειιιιιιί η Μεταξένια!
Τι σημαίνει ένα υλικό σ'ένα φαγητό να είναι ντεμοντέ καλέ Σταυριανή? Νομίζω πως στην κουζίνα ισχύει το "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα". Για παράδειγμα για μένα η κανέλα είναι άκυρη σε οποιοδήποτε φαγάκι, μου φαίνεται σαν να τρώω ρυζόγαλο συγκεκριμένα. Άλλοι ξετρελαίνονται μ'αυτό. Παρεμπιπτόντως αύριο τρώμε γεμιστά. Της πεθεράς. Αϊ να δούμε αυτή, τι βερσιόν θα τα κάνει.
Αννέτα,
εύλογη είναι η απορία σου. Μακάρι να μπορούσα να στη λύσω (για το ντεμοντέ του κιμά στα γεμιστά).
Αλλά να, είναι ντεμοντέ. Να, όπως οι βάτες στα πουκάμισα. Ωστόσο συμφωνώ με το περί ορέξεως...Μήπως και για τις βάτες το ίδιο δεν ισχύει?
Post a Comment