Πότε πέρασε μια ακόμα χρονιά, ούτε που το κατάλαβα! Το Ραμαζάν ζυγώνει και πάλι, αρχίζοντας φέτος στις 11 Αυγούστου. Όπως γνωρίζετε, στο μπλογκ πέρυσι εγκαινιάστηκε ειδική κατηγορία για τις αναρτήσεις που αφορούν στον ιερό μήνα των Μουσουλμάνων. Τώρα που τις ξαναδιαβάζω, ξεθάβω κι εγώ ιστορίες από τον μπαχτσέ της λήθης, στον οποίο κάθε φορά ανθίζουν -μόνο για λίγο- όλα τα θέματα στην εποχή τους.
Το σπάσιμο της νηστείας την πρώτη μέρα του Ραμαζάν, η γαϊδουριά μου να αργήσω στο γενναιόδωρο κάλεσμα των γονιών του Τζεμ, τα ταμπούρλα του πολέμου..συγνώμη του Ραμαζανιού ήθελα να πω, τα υπαίθρια φαγοπότια, κάποιοι επαγγελματίες (1, 2) που βρίσκουν την χαρά τους αυτό το μήνα, οι απώλειες, αλλά και τα μεγάλα κέρδη, με τα οποία σε "ανταμείβει" ο Αλλάχ, αυτόν το μήνα των στερήσεων.
Πέρυσι δεν κατάφερα να κρατήσω ούτε μια μέρα νηστείας. Φέτος θα προσπαθήσω και ελπίζω να τα καταφέρω. Καλάααα ε; Το βράδυ θα πέφτω με τα μούτρα στις σούπες, τα κεμπάπια και τα γκιουλάτς! Αν δεν έχω ήδη πέσει στην Ιστικλάλ και με μαζεύουν..
5 comments:
Πιστεύω ότι αν γεμίζεις καλά τις δεξαμενές καυσίμων σου το βράδυ...το πρωί αντέχεις....ε?...
(εάν και από δεξαμενές είδα ότι δεν πας καλά :-b).
Κάνε μας καμμια ανταπόκριση από τα γιορτινά ιφτάρ στο Σουλταναχμέτ ή το Φεσαχανέ...
Πάντως αναρωτιόμασταν με την θεία μου...τα θρησκευτικά έθιμα είναι συνήθως πολύ σοφά και υγιεινά (μιας και γίνονται απο ανθρώπους). Το Ραμαζάνι όμως δεν μου φαίνεται τόσο, ειδικά η απαγόρευση νερού εν μέσω καύσωνα αυγουστιάτικου πρέπει να είναι σκότωμα.
Γιαννάκη έχεις δίκαιο, δεν είμαι καμήλα για να αποθηκεύω λίπος και νερό στις καμπούρες μου!
Japetous, όλο και κάτι θα σας γράψω.
Ερμή μου, συμφωνώ με τη δυσκολία του ορούτς. Θέλει θυσίες βλέπεις ο Παράδεισος:)
Καλά ρε Αγγελή, εγώ που αποθηκεύω λίπος στις καμπύλες μου, μήπως είμαι καμήλα και δεν το έχω καταλάβει;
Στο τελευταίο ταξίδι στην Πόλη, με όλο τον πραγματικό, ανυπόκριτο και ειλικρινή σεβασμό για το ραμαζάνι, εγώ έζησα το θαύμα του ανεκδότου «γύρω- γύρω ορούτς και στη μέση ένα ιφτάρ».
Post a Comment