Το πρώτο Ιφτάρ

Φάνηκα τυχερός την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού, καθώς η καλή μου φίλη Τούμπα, πρότεινε να πάρουμε μαζί to Ιφτάρ (το γεύμα με το οποίο σπάει η νηστεία).

Σε πολλά εστιατόρια, υπάρχει Ιφτάρ μενού (κάντε υπομονή και θα έχω αναλυτικό post), εμείς όμως κινήσαμε για τη γνωστή μας Hala, σ' ένα στενάκι της Ιστικλάλ. Φτάσαμε γύρω στις 19.30 και επειδή η περίοδος της νηστείας έληγε στις 20.04, είχαμε χρόνο να πούμε τα δικά μας και να μιλήσουμε με περαστικούς φίλους. Κάνοντας κι εγώ συμπαράσταση στην Τούμπα, ούτε καν άγγιξα τους χουρμάδες, που αποτελούν το πρώτο ορεκτικό του Ιφτάρ.

Η Τούμπα, περιβαλλοντολόγος μηχανικός με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, με εργασιακή και ακαδημαϊκή εμπειρία σε εταιρείες και πανεπιστήμια της Τουρκίας και του εξωτερικού, επιλέγει και συνεχίζει να κρατά τη νηστεία του Ραμαζανιού, την οποία άρχισε από τότε που μπήκε στην εφηβεία. Η πρώτη ημέρα της νηστείας την καταπόνησε κάπως και αισθάνθηκε μια αδυναμία, που της προκάλεσε έναν φοβερό πονοκέφαλο (ούτε η ασπιρίνη επιτρέπεται!!). Τη δυσκολία της προσπάθειας εντείνει η θερινή περίοδος του φετινού Ραμαζάν, με τις μεγάλες ημέρες (γύρω στις 15 ώρες πλήρους ασιτίας!). Παρ' όλ' αυτά, δεν έχασε στιγμή το χαμόγελό της, ιδιαίτερα όταν άρχισε να μου εξιστορεί πως γνώρισε τον αγαπημένο της και πόσο πολύ ταιριάζουν.

Τι φάγαμε; Ξεκινήσαμε με μια αχνιστή σουπίτσα Εζογκελίν, με κύρια συστατικά το πληγούρι και τις κόκκινες φακές (επίσης: ελαιόλαδο, βούτυρο, κρεμμύδι, σκόρδο, ντομάτα, πελτέ, πάπρικα, κόκκινο πιπέρι, ρύζι, μέντα, μαύρο πιπέρι & αλάτι, ουφφφφ φτάνει πια!). Για κυρίως, εγώ πήρα αχνιστό αρνίσιο καβουρμά με πιλάφι και η Τούμπα μια σπεσιαλιτέ του καταστήματος, με ψιλοκομμένο κοκκινιστό μοσχαρίσιο κρέας πάνω σε λεπτά κοντοκομμένα ζυμαρικά (τα λεγόμενα ερίστε).

Μετά το φαγητό συνεχίσαμε και στον απαραίτητο γλυκό επίλογο. Υπάρχουν κάποια γλυκά, τα οποία βρίσκεις μονάχα κατά την περίοδο του Ραμαζάν. Ένα από αυτά είναι και το Γκιουλάτς: διαδοχικά στρώματα από φύλλα ρυζιού, γεμισμένα με καρύδι, περιχυμένα με ένα μίγμα γάλακτος/ζάχαρης/βανίλιας. Διακοσμείται ανάλογα με την εποχή, με πράσινο φυστίκι, φρούτα γλασέ, ρόγες ροδιού κ.ά.. Πρώτη φορά το δοκίμαζα και μου άρεσε πολύ η γεύση του, παρόλο που μπορεί να ξενίσει κάποιον η κάπως περίεργη υφή, του μουλιασμένου, στο γαλατένιο σερμπέτι, φύλλου.